Wyrok NSA z dnia 13 czerwca 2017 r., sygn. I OSK 2202/15

Związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego podstawami skargi kasacyjnej wymaga prawidłowego ich określenia w samej skardze. Oznacza to konieczność powołania konkretnych przepisów prawa, którym - zdaniem skarżącego kasacyjnie uchybił sąd I instancji, określenia jaką postać miało to naruszenie, uzasadnienia zarzutu ich naruszenia, a w razie zgłoszenia zarzutu naruszenia prawa procesowego - wykazania dodatkowo, że to wytknięte uchybienie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Skarga kasacyjna nieodpowiadająca tym wymaganiom, pozbawiona konstytuujących ją elementów treściowych, uniemożliwia NSA ocenę jej zasadności. Innymi słowy, granice skargi wyznaczają wskazane w niej podstawy, a NSA ze względu na ograniczenia wynikające ze wskazanych regulacji prawnych nie może we własnym zakresie konkretyzować zarzutów skargi kasacyjnej, uściślać ich, bądź w inny sposób korygować.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca: sędzia NSA Jolanta Rajewska sędzia NSA Jolanta Sikorska sędzia del. WSA Dorota Apostolidis (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Joanna Ukalska po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 22 kwietnia 2015 r. sygn. akt II SA/Łd 116/15 w sprawie ze skargi Z. W. na decyzję Wojewody L. z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 22 kwietnia 2015 r., sygn. akt II SA/Łd 116/15, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Z. W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] maja 2014 r., nr [...] w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości, uchylił zaskarżoną decyzję i zasądził od Wojewody [...] na rzecz skarżącej Z. W. kwotę 200 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania oraz przyznał i nakazał wypłacić z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi adwokatowi M. Ż. prowadzącemu Kancelarię Adwokacką w [...] przy ulicy A. [...] lok. [...] kwotę 240 zł powiększoną o podatek od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej skarżącej Z. W. i J. W. z urzędu.