Wyrok NSA z dnia 26 kwietnia 2017 r., sygn. I OSK 738/16

W orzecznictwie zwraca się uwagę na to, że art. 134 § 1 P.p.s.a. jest tak skonstruowany, że powoływanie się w skardze kasacyjnej na naruszenie tego przepisu musi być zawsze powiązane z przywołaniem norm, których złamania sam skarżący wprawdzie nie sygnalizował w złożonej skardze, ale których naruszenie Sąd I instancji powinien dostrzec z urzędu.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca: sędzia NSA Jolanta Rajewska (spr.) sędzia NSA Małgorzata Pocztarek sędzia NSA Olga Żurawska-Matusiak Protokolant starszy asystent sędziego Joanna Ukalska po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej ze skargi kasacyjnej P. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 listopada 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 1207/15 w sprawie ze skargi P. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa przez gminę prawa własności nieruchomości oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 20 listopada 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 1207/15 oddalił skargę P. S.A. w [...] na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa przez gminę prawa własności nieruchomości.

Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Wojewoda [...], po wszczęciu z urzędu postępowania komunalizacyjnego, decyzją z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 18 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191 ze zm., dalej jako "ustawa komunalizacyjna" lub "ustawa z dnia 10 maja 1990 r."), stwierdził, że Gmina Miasto [...] z dniem 27 maja 1990 r. z mocy prawa nabyła nieodpłatnie prawo własności nieruchomości położonej w jednostce ewidencyjnej O. miasto, w obrębie [...] , objętej księgą wieczystą nr [...], prowadzoną przez Wydział [...] Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w [...], oznaczonej jako działki ewidencyjne: nr [...] o pow. 0,0611 ha; nr [...] o pow. 0,0011 ha; nr [...] pow. 0,0014 ha; nr [...] o pow. 7,6400 ha; nr [...] o pow. 0,0306 ha; nr [...] o pow. 0,0737 ha; nr [...] o pow. 0,0018 ha; nr [...] o pow. 0,0604 ha; nr [...] o pow. 0,0068 ha; nr [...] o pow. 0,0058 ha; nr [...] o pow. 0,0162 ha; nr [...] o pow. 0,0126 ha; nr [...] o pow. 0,0018 ha; nr [...] o pow. 0,0014 ha; nr [...] o pow. 0,0043 ha; nr [...] o pow. 0,0086 ha; nr [...] o pow. 0,0133 ha; [...] o pow. 0,0220 ha; nr [...] o pow. 0,0237 ha; nr [...] o pow. 0,0090 ha; nr [...] o pow. 0,0034 ha; nr [...] o pow. 0,0822 ha; nr [...] o pow. 6,9454 ha. W uzasadnieniu decyzji Wojewoda stwierdził, że wskazane działki objęte są księgą wieczystą, w której prawo własności wpisane jest na rzecz Skarbu Państwa na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 24 września 1926 r. o utworzeniu przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. Z 1948 r., Nr 43, poz. 312). Ponadto przeprowadzone postępowanie wykazało, że przedsiębiorstwo państwowe Polskie Koleje Państwowe w dacie 27 maja 1990 r. władało nieruchomością bez stosownego tytułu prawnego. Skoro nieruchomość w dacie 27 maja 1990 r. nie pozostawała w zarządzie wskazanego przedsiębiorstwa, to należała ona wówczas do terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego. Nieruchomość spełnia zatem przesłanki określone w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy komunalizacyjnej, a tym samym z mocy prawa z dniem 27 maja 1990 r. stała się ona własnością Gminy Miasto [...].