Wyrok NSA z dnia 3 stycznia 2013 r., sygn. I OSK 1475/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Janina Antosiewicz, Sędzia NSA Ewa Dzbeńska (spr.), Sędzia del. WSA Przemysław Szustakiewicz, Protokolant starszy asystent sędziego Andrzej Nędzarek, po rozpoznaniu w dniu 3 stycznia 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. Spółki Akcyjnej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 maja 2011 r. sygn. akt I SA/Wa 2505/10 w sprawie ze skargi P. Spółki Akcyjnej w W. na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie nabycia z mocy prawa własności nieruchomości oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 19 maja 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 2505/10 oddalił skargę P. S. A. w W. na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie nabycia z mocy prawa własności nieruchomości.

Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa decyzją z dnia [...] października 2010 r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania P. S.A. od decyzji Wojewody Małopolskiego z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...], stwierdzającej nabycie z mocy prawa przez Gminę Kraków prawa własności nieruchomości położonej w K., obrębie [...], w jednostce ewidencyjnej [...] oznaczonej jako działka ewidencyjna nr [...] o pow. [...]ha, uregulowanej w księdze wieczystej KW [...] - utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że Wojewoda Małopolski ww. decyzją stwierdził nabycie, z mocy prawa, z dniem 27 maja 1990 r., przez Gminę Kraków własności nieruchomości wobec zaistnienia przesłanek opisanych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych.

Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa stwierdziła, że P. S. A. nie legitymują się prawem użytkowania lub zarządu, który eliminowałby komunalizację przedmiotowego mienia z mocy samego prawa. Wskazała także, iż według art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości, państwowe jednostki organizacyjne uzyskiwały grunty państwowe w zarząd na podstawie decyzji terenowego organu administracji państwowej albo na podstawie zawartej, za zezwoleniem tego organu, umowy o przekazaniu nieruchomości między państwowymi jednostkami organizacyjnymi, bądź umowy o nabyciu nieruchomości. Wcześniej obowiązywały przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z 2 sierpnia 1949 r. w sprawie przekazywania nieruchomości niezbędnych dla realizowania narodowych planów gospodarczych, będących aktem wykonawczym do dekretu z 26 kwietnia 1949 r. o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych do realizacji narodowych planów gospodarczych wg którego prawo zarządu i użytkowania było ustanawiane w formie protokołu zdawczo - odbiorczego, bądź w drodze umowy zawartej w odpowiedniej formie prawnej, a w razie sporu na podstawie decyzji Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego. Później ustanawiane było w trybie przepisów ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach w drodze decyzji organu administracji państwowej stopnia podstawowego o oddaniu nieruchomości w użytkowanie a następnie w trybie art. 38 ust. 2 ustawy z 29 kwietnia 1985 r.