Wyrok NSA z dnia 19 października 2017 r., sygn. II FSK 2609/15

Faktury nie odzwierciedlające rzeczywistego przebiegu operacji gospodarczych, nie posiadają cech dowodu księgowego, a co za tym idzie - nie stanowią podstawy zapisów w księgach podatkowych. W konsekwencji nie stanowią one dowodu na poniesienie wydatku, który podatnik można ująć po stronie kosztów uzyskania przychodu.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia WSA (del.) Artur Adamiec (sprawozdawca), Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 19 października 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 13 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Op 143/15 w sprawie ze skargi B. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 8 grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od B. K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu kwotę 1200 (słownie: jeden tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 13 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Op 143/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił skargę B. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z 8 grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r.

W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w O. decyzją z 25 listopada 2013 r. określił B. K. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. w wysokości 97.533 zł. Rozstrzygnięcie zapadło wobec stwierdzenia, że podatnik zaniżył zobowiązanie podatkowe, ujmując w kosztach uzyskania przychodów wydatki udokumentowane fakturami, które nie dokumentowały rzeczywistego zdarzenia gospodarczego. Z ustaleń kontroli wynikało, że B. K., prowadzący działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług budowlanych (w zakresie robót elektrycznych, sanitarnych, brukowych, dekarskich, konserwatorskich i innych o podobnym charakterze) zawarł 7 stycznia 2010 r. umowę z gminą P. dotyczącą wykonania usługi przebudowy renesansowej rezydencji H. w P. Podatnik był generalnym wykonawcą robót m.in. w zakresie prac elektrycznych. Gmina P. w związku z prowadzoną inwestycją rozliczała się wyłącznie z głównym wykonawcą B. K., który wraz z kierownikiem budowy osobiście uczestniczył w kolejnych etapach odbiorów. Ustalono również, że w latach 2010-2011 roboty elektryczne, w ramach stosunku podwykonawstwa przy realizacji remontu budynku willi H. F., świadczył A. S. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe "E." A. S. z siedzibą w D. Zawarł on z podatnikiem 11 lutego 2010 r. umowę o roboty budowlane na wykonanie robót elektrycznych w remontowanym budynku.