Wyrok NSA z dnia 11 października 2017 r., sygn. II FSK 2579/15

Co do zasady w toku postępowania podatkowego organy nie mogą samodzielnie kwalifikować funkcji nieruchomości, tylko kierując się zapisami zawartymi w ewidencji gruntów i budynków. Użyty w art. 21 ust. 1 ustawy prawo geodezyjne i kartograficzne zwrot "wymiar podatku" należy interpretować w ten sposób, że przy ustalaniu zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości winny zostać uwzględnione zarówno elementy przedmiotowe jak i podmiotowe zawarte w ewidencji gruntów i budynków, przy czym informacje dotyczące funkcji (użytkowego przeznaczenia) zarówno gruntu, jak i budynku (lokalu), ich powierzchni mają dla organu podatkowego charakter wiążący i nie mogą być przezeń samodzielnie korygowane w ramach postępowania podatkowego, bez zmiany tych wpisów w ewidencji gruntów.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Krzysztof Winiarski (sprawozdawca), Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia WSA (del.) Dominik Gajewski, Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 11 października 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. T. i W. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 maja 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 3421/14 w sprawie ze skargi E. T. i W. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 12 września 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości podatku od nieruchomości za 2012 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 13 maja 2015 r. o sygn. III SA/Wa 3421/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę E.T. i W.T. (dalej: skarżący) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie (dalej: organ odwoławczy) z dnia 12 września 2014 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2012 r.

W uzasadnieniu wyroku przedstawiony został stan faktyczny sprawy, z którego wynika, że Prezydent W. (dalej: organ pierwszej instancji) decyzją z dnia 27 czerwca 2013 r. ustalił skarżącym podatek od nieruchomości na 2012 r.. Do opodatkowania przyjęto lokal mieszkalny oraz udział w lokalu niemieszkalnym (garażu) wraz ze stosownymi udziałami w gruncie, tj. budynki mieszkalne, budynek pozostały (miejsce postojowe), grunty pozostałe. W ocenie organu pierwszej instancji dla celów podatkowych podatku od nieruchomości garaż wielostanowiskowy nie stanowi jednej całości z lokalem mieszkalnym, lecz odrębną od tego lokalu nieruchomość, do którego winna znaleźć zastosowanie stawka podatku właściwa dla "budynków pozostałych". Podkreślił, że w ewidencji gruntów i budynków ujawniono, iż garaż, którego skarżący są współwłaścicielami, nie ma charakteru mieszkalnego, organ zaś jest związany informacjami zawartymi w ewidencji gruntów i budynków.