Wyrok NSA z dnia 17 lutego 2009 r., sygn. II FSK 884/08

Wykładnia art. 1a pkt 1, art. 2 ust. 1pkt 2 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a-e) ustawy z dnia 12 stycznia 1991. r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 ze zm.)wskazuje w przypadku braku ewidencji budynków, że zakres odesłania przepisów do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r., Nr 156, poz. 1118) pozwala tylko na określenie, czy dany obiekt jest budynkiem, natomiast jego charakter powinien być określony w postępowaniu podatkowym w oparciu o wszystkie prawnie dopuszczalne dowody.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Nowak, Sędziowie NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), WSA del. Tomasz Zborzyński, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 3 grudnia 2007 r. sygn. akt I SA/Gl 461/07 w sprawie ze skargi A. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia 4 kwietnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 3 grudnia 2007 r., sygn. akt I SA/Gl 461/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę A. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia 4 kwietnia 2007 r. w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego.

Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że A. P. wniosła skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia 4 kwietnia 2007 r., utrzymującą w mocy decyzję Wójta Gminy K. z dnia 15 marca 2004 r. ustalającą A. i E. P. wymiar podatku od nieruchomości za 2003 r. w kwocie 474 zł. Do wydania powyższej decyzji odwoławczej doszło po uprzednim dwukrotnym uchyleniu ostatecznych decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego wyrokami Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

W skardze na powyższą decyzję podatniczka zarzuciła, że mimo trzykrotnego rozpoznawania sprawy Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie potrafiło ustalić, czy przedmiot opodatkowania jest budynkiem mieszkalnym w rozumieniu prawa budowlanego, czy też jest innym obiektem zdefiniowanym w polskim prawie. Sformułowała przy tym zarzut naruszenia art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm., dalej: p.p.s.a.), gdyż mimo niezmienionego stanu faktycznego - nie zastosował się on do wiążącej oceny prawnej, wyrażonej w wyroku WSA. Zdaniem skarżącej, wobec zmiany ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (jedn. tekst Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm. - zwanej dalej upol) z dniem 1 stycznia 2003 r. obowiązuje ustawowa definicja budynku mieszkalnego, zgodnie z którą o tym, co jest domem mieszkalnym decydują przepisy prawa budowlanego i zapisy w ewidencji nieruchomości i budynków, a jeśli nie ma zapisów - dokumentacja budowlana i ewentualnie opinia biegłego. Podniosła ponadto, że skoro jej budynek jest "mieszkalno-letniskowy", a takiej kategorii nie przewidziano w uchwale Rady Gminy, to opodatkowanie go pozostaje w sprzeczności z decyzją budowlaną.