Wyrok NSA z dnia 24 października 2019 r., sygn. II FSK 3516/17

Moc wiążącą ewidencji gruntów i budynków, wynikającą z użytego w art. 21 ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne zwrotu: "Podstawę [...] wymiaru podatków [...] stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków", powinno się przede wszystkim odnosić "do tych elementów przedmiotowych, które zostały wskazane w ustawie podatkowej (jako podlegające opodatkowaniu bądź nie), a jednocześnie mogą zostać ujawnione w ewidencji gruntów i budynków, z uwzględnieniem oznaczenia stosownym symbolem, zgodnie z regulacjami prawnymi normującymi jej prowadzenie".

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz (sprawozdawca), Sędzia WSA - del. Agnieszka Olesińska, Protokolant Agata Milewska, po rozpoznaniu w dniu 24 października 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej L. W. -P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 11 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Bd 422/17 w sprawie ze skargi L. W.-P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Toruniu z dnia 18 stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2015 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Bd 422/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy (dalej: "WSA") oddalił skargę L. W. - P. (dalej: "Skarżąca") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Toruniu (dalej: "SKO") z dnia 18 stycznia 2017 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2015 r. Podstawą powyższego orzeczenia był art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm., dalej: "p.p.s.a.").

Z uzasadnienia wyroku WSA wynika, że decyzją z dnia 7 lipca 2016 r. Prezydent G. (dalej: "organ I instancji") ustalił Skarżącej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2015 r. w wysokości 59.754,00 zł.