Wyrok NSA z dnia 28 lutego 2017 r., sygn. II FSK 124/15

Spełnienia przesłanek, o których mowa w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., nie należy rozpatrywać wyłącznie w odniesieniu do okoliczności zaistniałych w danym roku podatkowym. Dla oceny charakteru prowadzonej przez podatnika działalności należy brać pod uwagę czynności, które mają charakter systematyczny, powtarzalny, zorganizowany i zarobkowy w okresie, w jakim one występują. Zorganizowanie działalności rozumieć należy jako dokonanie wyboru formy organizacyjnoprawnej przedsiębiorczości, a jeśli działalność gospodarczą prowadzi osoba fizyczna, to może to nie wymagać w zasadzie żadnej organizacji w znaczeniu instytucjonalnym. Z kolei dana działalność ma charakter zarobkowy, jeżeli jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu rozumianego jako nadwyżka przychodów nad nakładami (kosztami). Istotne znaczenie ma zatem, czy zamiarem podatnika było uczynienie sobie z odpłatnego zbycia nieruchomości stałego (ciągłego) źródła zarobkowania. Zamiar ten uzewnętrznia się w zachowaniach podatnika

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Andrzej Jagiełło (sprawozdawca), Sędzia NSA Grażyna Nasierowska, Sędzia WSA (del.) Alina Rzepecka, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 16 września 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 568/14 w sprawie ze skargi A. O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 13 marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie straty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. O. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

UZASADNIENIE 1.1 Zaskarżonym wyrokiem z dnia 16 września 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 568/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) - dalej: p.p.s.a., oddalił skargę A.O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 13 marca 2014 r. w przedmiocie określenia wysokości straty z działalności gospodarczej za 2008 r. 1.2 Przedstawiając stan sprawy Sąd pierwszej instancji wskazał, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w trakcie prowadzonego wobec skarżącego postępowania kontrolnego stwierdził nieprawidłowości dotyczące wysokości przychodów i kosztów uzyskania tych przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej w 2008 r. w zakresie sprzedaży nieruchomości. Postanowieniem z 31 maja 2013r., wszczął postępowanie podatkowe wobec niego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. z działalności gospodarczej opodatkowanej według art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) - dalej: u.p.d.o.f. Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego organ stwierdził, że skarżący prowadząc w 2008 r. działalność gospodarczą pod firmą "E." zaniżył przychody o niezaewidencjonowaną w księgach kwotę 133.893,44 zł ze sprzedaży gruntów, w tym działki nr 771 w wysokości 80.614,75 zł i działki nr 740 w wysokości 53.278,69 zł oraz zaniżył koszty uzyskania przychodów o kwotę 158.709,84 zł wydatków poniesionych na zakup tych działek. Nadto zawyżył koszty uzyskania przychodów w kwocie 295,04 zł odpisu od zamortyzowanego środka trwałego. W związku z tym organ uznał prowadzoną przez niego w 2008r. podatkową księgę przychodów i rozchodów za nierzetelną w części dotyczącej przychodów i kosztów związanych ze sprzedażą nieruchomości gruntowych. Ponadto stwierdził, że skarżący nie wykazał w zeznaniu PIT-36L za 2008 r. danych dotyczących prowadzonej działalności gospodarczej w firmie "M." Spółka Jawna tj. straty w wysokości 197,64 zł. Wobec tego decyzją z 30 września 2013 r. organ określił skarżącemu stratę z prowadzonej w 2008 r. działalności gospodarczej w kwocie 23.894,13 zł. Po rozpoznaniu odwołania A.O., Dyrektor Izby Skarbowej kwestionowana decyzją utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W ocenie organu skarżący dokonywał transakcji sprzedaży działek gruntu nie dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, lecz dla celów zarobkowych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej stanowiącej źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., a nie źródło przychodu wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy. W latach 2006-2008 Skarżący dokonał kupna i sprzedaży szeregu nieruchomości położonych w miejscowościach D. i P. i działania te miały charakter zarobkowy, zorganizowanie oraz ciągłość. Spełnione zostało kryterium obiektywne, tj. działalność handlowa prowadzona przez niego mogła i przyniosła dochód (w latach tych z tytułu sprzedaży działki nr [...] w D. oraz działek o nr [...] w P. osiągnął dodatkowe przychody w łącznej wysokości 281.032,46 zł), a więc działania te miały charakter zarobkowy, stanowiący jedną z obligatoryjnych przesłanek działalności gospodarczej. Istotny dla takiego charakteru czynności jest fakt, iż nieruchomości przeznaczone były w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę rekreacyjną (letniskową) oraz mieszkaniową i pensjonatowo-usługową.