Wyrok NSA z dnia 31 sierpnia 2016 r., sygn. II OSK 87/15

Pogląd doktryny w kwestii istoty działania zasady wyważania przeciwstawnych interesów, w tym stanowisko podkreślające dwa elementy tej zasady wyważanie wartości interesów i rezultat wyważenia.

Teza od Redakcji

 

Dnia 31 sierpnia 2016 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie: sędzia NSA Anna Łuczaj (spr.) sędzia NSA Robert Sawuła Protokolant: starszy asystent sędziego Maciej Stojek po rozpoznaniu w dniu 31 sierpnia 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. U. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 16 września 2014 r. sygn. akt II SA/Kr 1054/14 w sprawie ze skargi A. U. na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...] grudnia 2000 r. nr [...] w przedmiocie zmiany (korekty) miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta [...] 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od A. U. na rzecz Gminy Miejskiej [...] kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 16 września 2014 r., sygn. akt II SA/Kr 1054/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie - po rozpatrzeniu skargi A. U. na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...] grudnia 2000 r., nr [...] w sprawie zmiany (korekty) miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta [...] - stwierdził nieważność części tekstowej zaskarżonej uchwały w zakresie postanowień § 18 ust. 2 pkt 4 (pkt I wyroku), w pozostałym zakresie skargę oddalił (pkt II wyroku) oraz zasądził od Gminy Miejskiej [...] na rzecz skarżącego A. U. kwotę 557 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania (pkt III wyroku).

W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, że A. U. wniósł skargę na uchwałę nr [...] Rady Miasta [...] z dnia [...] grudnia 2000 r. w sprawie zmiany (korekty) miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta [...]. Uchwała została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa [...] z dnia [...] marca 2001 r., Nr [...], poz. [...]. Powyższa uchwała była przedmiotem zaskarżenia do WSA w sprawach: II SA/Kr 295/12, w której zapadł wyrok z dnia 6 czerwca 2012 r. oddalający skargę N. Spółki z o.o., uchylony wyrokiem NSA, sygn. akt II OSK 2684/12 z dnia 4 kwietnia 2014 r.; II SA/Kr 748/14, w której wydano wyrok z dnia 11 lipca 2014 r. oddalający skargę N. Spółki z o.o. - orzeczenie nieprawomocne wg stanu na dzień 16 września 2014 r. W aktualnie złożonej skardze A. U., wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w całości, ewentualnie w dotyczącej go części, zarzucił zaskarżonej uchwale naruszenie przepisów: art. 1 ust. 2 pkt 1-5 i 7, art. 6 ust. 2 i art. 3 pkt 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym poprzez niewłaściwe ich zastosowanie polegające na tym, że zaskarżona uchwała nie zawiera ustaleń zgodnych z postanowieniami tych przepisów, czym uniemożliwia korzystanie z prawa własności; art. 140 k.c., polegające na nieuprawnionym ograniczeniu właścicieli w możliwości korzystania ze swoich nieruchomości. W uzasadnieniu wskazał, że jest właścicielem nieruchomości składającej się z działek [...] i [...] obr. [...] w K., które zlokalizowane są w wyznaczonym w planie ogólnym obszarze usług komercyjnych i zieleni parkowej UC/ZP (§ 18 ww. uchwały). Skoro organ przyjmuje, że ze względu na dokonaną uchwałą z dnia [...] grudnia 2000 r. zmianę planu ogólnego, przedmiotowy plan obowiązuje w dalszym ciągu w tym zakresie, uzasadniony jest - zdaniem skarżącego - pogląd, iż ustalenia zaskarżonej uchwały w sposób rażący naruszają jego interes prawny poprzez nadmierne ograniczenie możliwości zagospodarowania należących do niego nieruchomości. Na przedmiotowym obszarze bowiem w istotny sposób ograniczono możliwość zabudowy, wskazując jako obowiązek utrzymania istotnej powierzchni istniejącego starodrzewia i zieleni (55% powierzchni całego terenu). Ponadto zaskarżona uchwała nakłada na inwestorów planujących realizację inwestycji na przedmiotowym terenie obowiązek sporządzenia projektu zagospodarowania przestrzennego obejmującego cały teren, zawierającego m.in. waloryzację zachowanej zieleni, inwentaryzację zabytkowego obiektu. Niezależnie od powyższego, skarżący podniósł, że w jego ocenie, ze względu na treść art. 87 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, nie można przyjąć, że zaskarżona uchwała jest nowym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego w zakresie obszaru usług komercyjnych i zieleni parkowej UC/ZP. Przedmiotowa uchwała jedynie w niewielkim stopniu zmodyfikowała warunki zagospodarowania przestrzennego, wprowadzone w miejscowym planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego miasta [...] uchwalonym uchwałą nr [...] Rady Narodowej Miasta [...] z dnia [...] kwietnia 1988 r. Zdaniem skarżącego zapisy zaskarżonej uchwały w zakresie terenu UC/ZP obecnie nie obowiązują ze względu na utratę mocy obowiązującej przez miejscowy plan ogólny zagospodarowania przestrzennego.