Wyrok NSA z dnia 4 października 2016 r., sygn. II FSK 2344/14

Nabycie towaru lub usługi nie jest jedynym warunkiem rozliczenia kosztów w PIT. Do tego potrzebna jest także rzetelna faktura.

Gazeta Prawna nr 193/2016

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA Krzysztof Winiarski (sprawozdawca), Sędzia NSA del. Zbigniew Romała, Protokolant Joanna Bańbura, po rozpoznaniu w dniu 4 października 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 11 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Kr 262/12 w sprawie ze skargi M. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie z dnia 22 grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. G. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie kwotę 3600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę M.G., przy uczestnictwie L.G., na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, z dnia 22 grudnia 2011 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r.

Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym. Decyzją z dnia z dnia 20 czerwca 2011 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. zmienił swoją decyzję z dnia 19 października 2010 r. skarżącemu i L.G. w sprawie wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. w kwocie 687 813,00 zł, w ten sposób, że określił wysokość tego zobowiązania na kwotę 689 292,00 zł. Decyzją z dnia 19 października 2010 r. organ ten określił zobowiązanie podatkowe w kwocie niższej od należnej. Wobec powyższego Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie decyzją z dnia 27 kwietnia 2011 r. zwrócił sprawę organowi pierwszej instancji w celu dokonania wymiaru uzupełniającego.

W uzasadnieniu ponownie wydanej przez organ pierwszej instancji decyzji wskazano, że w 2004 r. pomiędzy skarżącym i jego małżonką istniała ustawowa wspólność majątkowa. Małżonkowie w 2004 r. prowadzili działalność gospodarczą w formie spółki jawnej P.H.U. I. s.j. w K. i za wskazany rok złożyli wspólne zeznanie o wysokości łącznie osiągniętych dochodów. W toku postępowania kontrolnego organ ustalił zawyżenie kosztów uzyskania przychodów o łączną kwotę 784 263,99 zł, wynikającą z zaliczenia do nich wartości netto faktur wystawionych przez firmę E. P.A., które to faktury nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Organ powołał się przy tym na ustalenia kontroli skarbowej przeprowadzonej u P. A., z których wynikało, że w latach 2004-2006 nie prowadził on w ogóle działalności gospodarczej. Z zeznań wynikało, że fakturowane przez niego (dla firmy skarżącego) usługi miała faktycznie wykonywać firma P. B. Z zeznań P.A. wynikało, że nie orientował się w szczegółach wykonywanych usług - nie znał pracowników, nie posiadał żadnej dokumentacji. Wzywany na świadka dwukrotnie, P.A. nie stawił się. Natomiast P.B. od dnia 15 lipca 2004r. przebywał w jednostkach penitencjarnych i nie korzystał z przepustek, ani przerw w odbywaniu kary. Nadto organ dokonał korekty kosztów uzyskania przychodów wykazanych przez skarżącego z tytułu prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w zakresie najmu o kwotę 530 118,64 zł. W złożonym w dniu 29 kwietnia 2005 r. zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym za 2004 r. skarżący oprócz dochodu z działalność gospodarczej, w pozycji "Inne źródła" wykazał kwotę zasiłku pieniężnego z ubezpieczenia społecznego w wysokości 3 694,73 zł wypłaconą przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. dokonując korekty wykazanego przez podatnika dochodu pierwotnie nie uwzględnił w ostatecznym rozliczeniu wyżej wymienionej kwoty, co spowodowało zaniżenie kwoty należnego zobowiązania za 2004 r. W wyniku zwrócenia sprawy przez Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie celem dokonania wymiaru uzupełniającego, organ pierwszej instancji zmienił decyzję i ponownie określił wysokość zobowiązania podatkowego.