Wyrok NSA z dnia 27 października 2015 r., sygn. II OSK 430/14

Naruszenie przepisów postępowania lub prawa materialnego, nie może być podstawą stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w postępowaniu prowadzonym w trybie nadzoru, jeżeli nie nosi cechy naruszenia rażącego.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Włodzimierz Ryms Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Miron Sędzia del. NSA Andrzej Irla (spr.) Protokolant starszy inspektor sądowy Elżbieta Maik po rozpoznaniu w dniu 27 października 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej S. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 11 października 2013 r. sygn. akt II SA/Sz 733/13 w sprawie ze skargi S. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie lokalizacji inwestycji celu publicznego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie objętym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 11.10.2013 r.; sygn. akt II SA/Sz oddalił skargę S. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia [...] maja 2013 r. (nr [...]) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Wyrok ten zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

Decyzją z dnia [...] lipca 2011 r. Burmistrz Międzyzdrojów wydaną na podstawie art. 50 ust. 1, art. 51 ust. 1 pkt 2, art. 53 w związku z art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) ustalił dla P. w W. warunki lokalizacji inwestycji celu publicznego, polegającej na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej (BTS nr [...]), na działce położonej przy ul. [...] w Międzyzdrojach (działka nr [...] z obrębu nr [...]).

Pismem z dnia 2 lipca 2012 r. S. J. złożył do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie wniosek o stwierdzenie nieważności wymienionej decyzji. Jako podstawę prawną swojego żądania wskazał art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. Zarzucił naruszenie: