Wyrok NSA z dnia 24 czerwca 2015 r., sygn. I OSK 77/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska Sędzia del. NSA Jolanta Sikorska Protokolant starszy asystent sędziego Joanna Ukalska po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 15 października 2013 r. sygn. akt II SA/Rz 764/13 w sprawie ze skargi M. B. na decyzję [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 15 października 2013 r. sygn. akt II SA/Rz 764/13 oddalił skargę M. B. na decyzję [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby w Policji.

Wyrok zapadł w następujących okolicznościach prawnych oraz faktycznych sprawy.

Prokurator Prokuratury Rejonowej w [...] postanowieniem z dnia [...] czerwca 2012 r. przedstawił M. B. zarzut popełnienia przestępstwa polegającego na wyłudzeniu nienależnych świadczeń na szkodę Policji, to jest czynu przewidzianego w art. 271 § 2 k.k. i art. 286 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Komendant Powiatowy Policji w [...] rozkazem personalnym z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] zawiesił M. B. w czynnościach służbowych na okres dwóch miesięcy, tj. od dnia 31 lipca 2012 r. do dnia 30 września 2012 r. Następnie rozkazami personalnymi z dnia [...] września 2012 r. nr [...] i z dnia [...] października 2012 r. nr [...] przedłużył okres zawieszenia policjanta w czynnościach służbowych najpierw do dnia 31 października 2012 r. a następnie od dnia 1 listopada 2012 r. do czasu zakończenia postępowania karnego.

Rozkazem personalnym z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] Komendant Powiatowy Policji w [...], na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687 ze zm.), zwolnił M. B. ze w służby Policji. [...] Komendant Wojewódzki Policji w [...] rozkazem personalnym z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] uchylił powyższą decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Komendant Powiatowy Policji w [...], ponownie rozpoznając sprawę, rozkazem personalnym z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...], wydanym na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 8 w związku z art. 45 ust. 3, art. 110 ust. 7 pkt 2 i art. 114 ust. 3 ustawy o Policji oraz § 3 ust. 1 pkt 3 i ust. 3 rozporządzenia z dnia 2 września 2002 r. Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie szczegółowych praw i obowiązków oraz przebiegu służby policjantów (Dz. U. Nr 151, poz. 1261), zwolnił M. B. z dniem 28 czerwca 2013 r. ze w służby Policji. W uzasadnieniu decyzji Komendant Powiatowy Policji w [...] wskazał, że postępowanie w sprawie zwolnienia M. B. ze służby w Policji zostało wszczęte po otrzymaniu wyroku Sądu Rejonowego w [...] z dnia [...] października 2012 r. sygn. akt [...] o warunkowym umorzeniu postępowania karnego przeciwko M. B. Policjant ten podejrzany był o to, że we wniosku z dnia [...] grudnia 2011 r. o przyznanie dopłaty do wypoczynku za rok 2012 oraz we wniosku z dnia [...] stycznia 2012 r. o wypłatę zryczałtowanego równoważnika pieniężnego w zamian za niewykorzystany w roku 2012 przejazd na koszt Policji poświadczył nieprawdę w ten sposób, że w obu tych wnioskach jako osobę uprawnioną do świadczeń wpisał żonę A. B., mimo że Sąd Okręgowy w [...] wyrokiem z dnia [...] marca 2011 r. sygn. akt [...] (prawomocnym od dnia 21 kwietnia 2011 r.) orzekł rozwód jego małżeństwa. Tak sporządzone wnioski M. B. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej złożył w komórce finansowej Komendy Wojewódzkiej Policji w [...], czym doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, skutkującym wypłatą nienależnych policjantowi świadczeń w kwocie 395 zł na szkodę KWP w [...]. Sąd przyjmując, iż czyn, którego dopuścił się policjant stanowi wypadek mniejszej wagi, tj. przestępstwo z art. 271 § 2 k.k. i art. 286 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., prowadzone przeciwko M. B. postępowanie karne warunkowo umorzył na podstawie art. 66 § 1 k.k. oraz art. 67 § 1 k.k.