Wyrok NSA z dnia 31 marca 2015 r., sygn. II OSK 2087/13
Dnia 31 marca 2015 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jacek Chlebny sędzia NSA Robert Sawuła /spr./ sędzia del. WSA Sławomir Pauter Protokolant starszy sekretarz sądowy Mariusz Szufnara po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. M.-K., A. F. K., A. K., C. K. i V. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 lutego 2013 r. sygn. akt VII SA/Wa 2242/12 w sprawie ze skargi J. M.-K., A. F. K., A. K., C. K. i V. K. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie nakazu przeprowadzenia robót budowlanych i prac konserwatorskich oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 18 lutego 2013 r., sygn. akt VII SA/Wa 2242/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: WSA) w Warszawie oddalił skargę J. M.-K., A. F. K., A. K., C. K. i V. K. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] marca 2012 r. znak: [...] w przedmiocie nakazu przeprowadzenia robót budowlanych i prac konserwatorskich. Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Decyzją z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...], znak: [...], Prezydent Miasta Stołecznego Warszawy Stołeczny Konserwator Zabytków nakazał: J. M.-K., A. F. - K., C. K., A. K. i V. K., przeprowadzenie niezbędnych ze względu na zagrożenie istotnym uszkodzeniem zabytku robót budowlanych i prac konserwatorskich w budynku przy ul. [...] w Warszawie (budynek frontowy i oficyny), tj.:
a) wymianę przegniłych desek oraz elementów konstrukcyjnych dachu, zachowując ten sam kształt i parametry dachu,
b) wymianę zniszczonego pokrycia dachowego na nowe,
c) usunięcie odspojonych cegieł gzymsów wieńczących i uzupełnienie brakując fragmentów gzymsów zachowując ich oryginalną formę i materiał,
d) wykonanie prac konserwatorskich sztukaterii znajdujących się w pomieszczeniach ostatniej kondygnacji mieszkalnej w budynku frontowym, poprzez osuszenie, oczyszczenie powierzchni sztukaterii, wzmocnienie strukturalne, uzupełnienie ubytków formy rzeźbiarskiej przy użyciu zaprawy jak najbardziej zbliżonej pod względem właściwości fizycznych i optycznych do zaprawy oryginalnej,