Wyrok NSA z dnia 8 kwietnia 2015 r., sygn. II FSK 856/13

Istota opłaty legalizacyjnej wyklucza możliwość zastosowania art. 67a Ordynacji podatkowej, pomimo odesłań zawartych w art. 49 ust.2 Prawa budowlanego i art. 59g ust. 5 tej ustawy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Alina Rzepecka, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 listopada 2012 r. sygn. akt VII SA/Wa 1593/12 w sprawie ze skargi A. G. na decyzję Ministra Finansów z dnia 24 kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia opłaty legalizacyjnej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 27 listopada 2012 roku sygnatura akt VII SA/Wa 1593/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi A. G. na decyzję Ministra z dnia 24 kwietnia 2012 r. w przedmiocie umorzenia opłaty legalizacyjnej stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Wojewody W. z dnia 30 stycznia 2012 r.

Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym: zaskarżoną decyzją Minister Finansów, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r., Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm. (dalej kpa)) po rozpatrzeniu odwołania skarżącej od decyzji Wojewody W. w przedmiocie odmowy umorzenia opłaty legalizacyjnej nałożonej postanowieniem Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. z dnia 17 czerwca 2008 r. w wysokości 25.000 zł utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu decyzji Minister Finansów wskazał, że materialnoprawną podstawę rozstrzygnięcia sprawy stanowi przepis art. 67a § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.). Zgodnie bowiem z art. 59g ust. 5 w związku z art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 2010 r. Nr 243 poz. 1623 ze zm.) do opłat legalizacyjnych stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.). Wyjaśnił, że istotą postępowania w zakresie ulg jest możliwość swobodnego wyboru przez organy rozstrzygnięcia (w granicach tak zwanego uznania administracyjnego), po uprzednim wyjaśnieniu stanu faktycznego sprawy w kontekście zaistnienia przesłanek umożliwiających ich zastosowanie - określonych w art. 67a §1 Ordynacji podatkowej, to jest "ważnego interesu podatnika" i "interesu publicznego". Następnie stwierdził, że organ pierwszej instancji w sposób prawidłowy zarówno zgromadził, jak i rozpatrzył materiał dowodowy, dokonał rzetelnej analizy faktów i dowodów zgromadzonych w toku postępowania, a wydanie decyzji poprzedził wyjaśnieniem okoliczności sprawy w zakresie przesłanek udzielenia ulgi i ich analizą.