Wyrok NSA z dnia 17 stycznia 2013 r., sygn. I OSK 2701/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Wiśniewska sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) sędzia del. NSA Janusz Furmanek Protokolant sekretarz sądowy Małgorzata Kamińska po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2013 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 marca 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 2518/11 w sprawie ze skargi R. C. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] października 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku uchyla zaskarżony wyrok i uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 30 marca 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 2518/11, oddalił skargę R. C. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] października 2011 r., nr [...], w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku.

Jak wynika z uzasadnienia tegoż wyroku zapadł on w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Wnioskiem z dnia 22 lipca 2008 r., powołując się na art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) skarżący zwrócił się do Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o przyznanie mu renty rodzinnej w drodze wyjątku po zmarłym ojcu z powodu braku środków do życia, gdyż ze względu na schizofrenię paranoidalną, która skutkowała zaliczeniem go do inwalidów I grupy (obecnie do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności), nie może podjąć zatrudnienia, a nie nabył uprawnień do własnych świadczeń, dlatego utrzymuje się ze świadczeń z pomocy społecznej, które są niewystarczające.

Decyzją z dnia [...] grudnia 2008 r., utrzymaną następnie w mocy decyzją z dnia [...] lutego 2009 r., organ odmówił przyznania wnioskowanej renty, uznając, że w niniejszej sprawie powyższy przepis nie mógł być zastosowany. Wyjaśnił, że świadczenie po zmarłym rodzicu przysługuje jedynie do ukończenia przez dziecko 25 roku życia, jak również dzieciom, które stały się całkowicie niezdolne do pracy w czasie uczęszczania do szkoły. Skarżący powyższych przesłanek nie spełnił, albowiem całkowita niezdolność do pracy powstała u niego po ukończeniu 25 lat