Wyrok NSA z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. II FSK 1205/11

Ratio legis art. 23 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. 2005 Nr 8 poz. 60 ze zm.) jest takie, że co do zasady jest to rozwiązanie korzystniejsze dla podatnika, bo pozwala mu na określenie rzeczywistej podstawy opodatkowania, a nie przybliżonej, określonej w drodze oszacowania.

Teza urzędowa

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Anna Dumas, Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 11 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 1407/10 w sprawie ze skargi S. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 24 września 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 rok 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w L na rzecz S. K. kwotę 1800 (słownie: tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 11 stycznia 2011 r., I SA/Łd 1407/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z 24 września 2010 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r. zaskarżoną przez S. K.

2. Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym: w wyniku kontroli podatkowej przeprowadzonej przez Urząd Skarbowy w L. w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 rok postawiono podatnikowi zarzut zawyżenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę 382.444,48 zł. Powyższe wynikało z zaksięgowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów faktur VAT wystawionych przez "F. " sp. j. z siedzibą w K. (dalej jako "kontrahent"), przedmiotem których była sprzedaż firmie podatnika oleju napędowego, podczas gdy faktury te nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Ponadto w toku kontroli podatkowej w powyższym zakresie stwierdzono, że w 2006 roku podatnik dokonał sprzedaży 6 samochodów osobowych i przyczepy nabytych w 2005 roku. Nie uwzględnił jednak wartości zakupionych pojazdów w remanencie początkowym na 1 stycznia 2006 r. Natomiast do kontroli nie przedłożył dokumentów potwierdzających nabycie przedmiotowych pojazdów. Dopiero 17 czerwca 2008 r. podatnik przedłożył dokumenty potwierdzające nabycie 5 pojazdów na łączną kwotę 4.330,00 zł. W konsekwencji tych ustaleń organ podatkowy decyzją z 6 maja 2010 r. określił podatnikowi wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 rok w kwocie 138.310,00 zł.