Wyrok NSA z dnia 21 maja 2008 r., sygn. II FSK 438/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Edyta Anyżewska, Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia del. WSA Sławomir Presnarowicz (sprawozdawca), Protokolant Anna Dziewiż, po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. M. PW "E." w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 listopada 2006 r. sygn. akt I SA/Wr 358/06 w sprawie ze skargi R. M. PW "E." w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 20 grudnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości straty z działalności gospodarczej poniesionej w 2003r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od R. M. PW "E." w L. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej we W. kwotę 120,00 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 17 listopada 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 358/06, oddalił skargę R. M. PW "E." w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L. z dnia 20 grudnia 2005 r. Nr [...] w przedmiocie określenia wysokości straty w podatku dochodowym od osób fizycznych, z działalności gospodarczej poniesionej w 2003 roku. Podstawą prawną powyższego orzeczenia Sądu I instancji był art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. ), określanej dalej p.p.s.a.

Z ustaleń stanu faktycznego podanego w zaskarżonym wyroku wynika, że R. M. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji odzieży wierzchniej w Przedsiębiorstwie Wielobranżowym "E." w L. W dniu 14 lutego 2004 r. podatnik złożył w Urzędzie Skarbowym w L. zeznanie podatkowe o wysokości osiągniętego dochodu za rok 2003 r., w którym zadeklarował stratę z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w wysokości 655.273,93 zł. Przeprowadzona w jego firmie kontrola skarbowa wykazała, iż w spornym okresie podatnik dokonywał sprzedaży gotowych wyrobów konfekcyjnych, poniżej kosztów ich wytworzenia, tj. według cen zakupu netto samych materiałów podstawowych i pomocniczych zużytych do ich produkcji. W wyniku szczegółowej kontroli i analizy dokumentów źródłowych, stwierdzono m.in. zaniżenie przychodów na skutek nie ujęcia w podatkowej księdze przychodów i rozchodów całości osiągniętej w listopadzie oraz grudniu 2003 r. sprzedaży wyrobów gotowych oraz zaniżenie przychodów, poprzez nie ujęcie w podatkowej księdze przychodów i rozchodów odszkodowania otrzymanego przez podatnika od firmy ubezpieczeniowej Sopockiego Towarzystwa Ubezpieczeniowego "E.". Podkreślano, że podatnik nie rozliczył zużycia 881,45 m zakupionych tkanin podstawowych. Podatnik twierdził, że z materiału tego zostało uszytych ok. 1.700 szalików i 139 kołnierzy, które w formie "gratisów" zostały dodane do uszytych wcześniej płaszczy. Twierdzenia te organy podważyły, wskazując na brak w dokumentacji podatnika jakichkolwiek dowodów potwierdzających taki przebieg zdarzeń. Okoliczności tych nie potwierdziły też inne dowody zgromadzone w sprawie, w tym sporządzone inwentaryzacje za sporne miesiące oraz wyjaśnienia składane przez kontrahentów podatnika. Ponadto jak wykazały organy, uszycie takiej ilości towarów (przy normach podanych przez podatnika) wymagałoby zużycia znacznie większej ilości materiału (ok. 1245,6 m), niż ilość, jaką dysponował podatnik (881,45 m). Wyjaśnienia podatnika dotyczące szali i kołnierzy wydanych w formie "gratisów" nie zostały w żaden sposób odnotowane w prowadzonych przez niego urządzeniach księgowych. Odmawiając podania danych dotyczących szerokości zakupionego materiału, źródeł zaopatrzenia, rozmiarów i modeli szytej odzieży oraz rzeczywistych norm zużycia poszczególnych materiałów w kontrolowanym okresie, podatnik żądał jednocześnie, aby to organy wykazały wszystkie te okoliczności. Mając na uwadze wskazane okoliczności, organ pominął dowód z prowadzonej przez podatnika księgi przychodów i rozchodów, uznając ją za prowadzoną z naruszeniem przepisu § 11 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 2000 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 116, poz. 1222 ze zm), dalej określanego jako rozporządzenie Ministra Finansów. Dane wynikające z prowadzonej ewidencji sprzedaży, nie pozwoliły na określenie przedmiotu i podstawy opodatkowania w prawidłowych wysokościach, stąd na podstawie art. 193 § 4 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), dalej podawanej jako o.p., prowadzone ewidencje uznane zostały za nierzetelne, co spowodowało określenie podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, w oparciu o art. 23 § 1 pkt 2 o.p. Mając powyższe na uwadze, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L., decyzją z dnia 20 września 2005 r., określił podatnikowi stratę w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2003, z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, w wysokości 541.104,81 zł (a więc w kwocie niższej, niż deklarowana przez podatnika strata w kwocie 655.273,93 zł).