Wyrok NSA z dnia 6 września 2012 r., sygn. II OSK 2224/11

Dnia 6 września 2012 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Stelmasiak sędzia NSA Barbara Adamiak /spr./ sędzia del. NSA Zdzisław Kostka Protokolant Aleksander Jakubowski po rozpoznaniu w dniu 6 września 2012 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. P. i L. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 lipca 2011 r. sygn. akt VII SA/Wa 450/11 w sprawie ze skargi M. P. i L. G. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 11 lipca 2011 r. sygn. akt VII SA/Wa 450/11, po rozpoznaniu sprawy ze skargi M. P. i L. G. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru budowlanego z [...] grudnia 2010 r. znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji, skargę oddalił. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że przedmiotem kontroli jest decyzja Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2010 r., znak: [...], którą po rozpatrzeniu odwołania E. M. D., na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. uchylił decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] sierpnia 2010 r., nr [...] w całości i stwierdził nieważność decyzji Prezydenta m.st. Warszawy z dnia [...] kwietnia 2008 r., nr [...].

Stwierdzenie nieważności decyzji jest instytucją procesową, służącą do usunięcia z obrotu prawnego decyzji administracyjnych dotkniętych ciężką, kwalifikowaną wadą prawną opisaną w art. 156 § 1 k.p.a. Postępowanie nadzorcze jest nadzwyczajnym trybem postępowania i stanowi wyłom od zasady stabilności decyzji (art. 16 k.p.a.), stąd też ustalenie podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji musi być niewątpliwe. Celem jego nie jest merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy, lecz przeprowadzenie weryfikacji decyzji z punktu widzenia, czy decyzja jest dotknięta jedną z wad kwalifikowanych wskazanych w art. 156 § 1 pkt 1-7 k.p.a. W tym postępowaniu decyzję weryfikuje się w odniesieniu do stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dniu wydania decyzji w stosunku, do której toczy się postępowanie nieważnościowe.