Wyrok NSA z dnia 13 maja 2009 r., sygn. II OSK 748/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Sędziowie sędzia NSA Wojciech Chróścielewski sędzia NSA Roman Ciąglewicz Protokolant Karolina Kubik po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Komendanta Głównego Policji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 grudnia 2007 r. sygn. akt VI SA/Wa 1710/07 w sprawie ze skargi J. G. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2. zasądza od J. G. na rzecz Komendanta Głównego Policji kwotę 220 (słownie dwieście dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

II OSK 748/08

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 6 grudnia 2007 r., VI SA/Wa 1710/07 uchylił decyzję Komendanta Głównego Policji z [...] lipca 2007 r., nr [...] i utrzymaną nią mocy decyzję Świętokrzyskiego Komendanta Wojewódzkiego Policji z [...] czerwca 2007 r. w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na posiadanie broni palnej myśliwskiej. W uzasadnieniu Sąd podniósł, że zaskarżona decyzja, jak i decyzja utrzymana nią w mocy naruszają prawo w stopniu uzasadniającym ich uchylenie. Każdy z orzekających w sprawie organów był związany rygorami procedury administracyjnej. Postępowanie w rozpoznawanej sprawie powinno być zatem prowadzone w sposób zapewniający pełną realizację zasad ogólnych tej procedury. Z art. 6, 7 k.p.a. statuujących zasadę praworządności i prawdy obiektywnej wynika dla organu administracji obowiązek ustalenia stanu faktycznego sprawy na podstawie materiału dowodowego, który powinien być stosownie do art. 77 § 1 k.p.a. wyczerpująco zebrany tj. w sposób umożliwiający poczynienie wszystkich istotnych dla rozstrzygnięcia ustaleń, a następnie wnikliwie oceniony. Ustalenia i ocena prawna powinny, stosownie do wymogu art. 107 § 3 k.p.a. znaleźć pełny wyraz w uzasadnieniu decyzji. Tylko bowiem uzasadnienie decyzji odpowiadające tym wymogom jest źródłem informacji dotyczącej toku rozumowania organu, jak również przyjętych przez niego założeń stanowiących podstawę rozstrzygnięcia i jako takie umożliwia dokonanie przez Sąd kontroli zaskarżonego aktu. W takim zakresie organy postępowania nie prowadziły, a uzasadnienie decyzji nie w pełni odpowiada wymogom art. 107 § 3 k.p.a.