Wyrok NSA z dnia 28 stycznia 2014 r., sygn. II OSK 2104/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Stahl (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia del. NSA Zdzisław Kostka Protokolant: starszy asystent sędziego Iwona Ścieszka po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej P. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 2670/11 w sprawie ze skargi P. B. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską 1. oddala skargę kasacyjną, 2. prostuje komparycję zaskarżonego wyroku w ten sposób, że w miejsce daty zaskarżonej decyzji oznaczonej jako: "[...] września 2011 r." wpisuje: "[...] września 2011 r.", 3. zasądza od P. B. na rzecz Komendanta Głównego Policji kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 13 kwietnia 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 2670/11 oddalił skargę P. B. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] (powinno być [...]) września 2011 r., nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że zaskarżoną decyzją Komendant Główny Policji działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 268 a k.p.a. oraz art. 18 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy z 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (tekst jedn. Dz.U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 ze zm.) utrzymał w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Gdańsku z [...] lipca 2011 r. cofającą P. B. pozwolenie na broń palną myśliwską. Komendant Wojewódzki Policji cofnął skarżącemu pozwolenie na broń palną myśliwską w związku z ustaleniem, że przeciwko skarżącemu toczy się postępowanie karne o przestępstwa z art. 228 § 1 k.k. w zw. z art. 12, art. 228 § 1 k.k., art. 228 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., art. 231 § 2 k.k. w zb. z art. 284 § 2 k.k., w zb. z art. 271 § 3 k.k., w zb. z art. 271 § 1 k.k. w zw. z art. 18 § 1 k.k., w zw. z art. 21 § 2 k.k., w zw. z art. 12 k.k., art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 228 § 1 k.k., art. 231 § 2 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zb. z art. 271 § 3 k.k. w zw. z art. 18 § 1 k.k. w zw. art. 21 § 2 k.k., w zw. z art. 12 k.k. i art. 228 § 1 k.k. Za podstawę materialnoprawną rozstrzygnięcia organ przyjął art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji w brzmieniu sprzed 10 marca 2011 r. Uznał bowiem, że w przypadku skarżącego zachodzi uzasadniona obawa, że może on użyć broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego.