Wyrok NSA z dnia 6 kwietnia 2006 r., sygn. II OSK 18/06

Sygn.akt II OSK 18 /06 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 6 kwietnia 2006 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zygmunt Niewiadomski, Sędziowie NSA Wojciech Chróścielewski (spr), Barbara Gorczycka-Muszyńska, , Protokolant Maria Połowniak, po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Rady Miejskiej w Makowie Podhalańskim od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 27 września 2005 r. sygn. akt II SA/Kr 955/04 w sprawie ze skargi Wojewody Małopolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Makowie Podhalańskim z dnia 26 maja 2004 r. Nr XV/133/04 w przedmiocie ograniczenia budowy budynków handlowych w Gminie Maków Podhalański oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

II OSK 18/06

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 27 września 2005 r., sygn. akt II SA/Kr 955/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, po rozpoznaniu skargi Wojewody Małopolskiego, stwierdził nieważność uchwały Rady Miejskiej w Makowie Podhalańskim z dnia 26 maja 2004 r., nr XV/133/04 w przedmiocie ograniczenia budowy budynków handlowych w Gminie Maków Podhalański. Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy. Rada Miejska w Makowie Podhalańskim w uchwale Nr XV/133/04 w sprawie ograniczenia budowy budynków handlowych o powierzchni sprzedaży nie większej niż 400 m2 w Gminie Maków Podhalański, wprowadziła w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego Gminy Maków Podhalański zakaz budowy budynków handlowych, których powierzchnia sprzedaży przekracza 400 m2. Jako podstawę prawną uchwały podano art. 18 ust. 2 pkt 11 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591 z późn. zm.). Na uchwałę, tą w dniu 28 lipca 2004 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie złożył Wojewoda Małopolski, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności. W uzasadnieniu skargi Wojewoda podniósł, że powołany jako podstawa prawna uchwały art. 18 ust.2 pkt. 11 ustawy o samorządzie gminnym nie odnosi się do planowania przestrzennego. Zaskarżona uchwała wprowadza w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego Gminy Maków Podhalański zakaz budowy budynków handlowych, których powierzchnia sprzedaży przekracza 400 m2. Zdaniem Wojewody już samo sformułowanie zapisu § 1 tej uchwały jako wątpliwe oraz niejasne co do zamierzonych intencji, powoduje, iż powinna zostać stwierdzona jej nieważność. Nie jest bowiem jasne, czy wprowadzenie zakazu budowy budynków handlowych, których powierzchnia sprzedaży przekracza 400 m2 odnosi się do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego już obowiązujących w Gminie, czy też jest to dyrektywa odnosząca się do planu zagospodarowania przestrzennego, którego projekt był wyłożony do wglądu. Z literalnej wykładni uchwały należałoby wywieść, iż chodzi o plany miejscowego zagospodarowania przestrzennego już obowiązujące niemniej, z protokołu z sesji Rady Miejskiej, na której została podjęta uchwała, wynika, iż zakaz przewidziany w § 1 uchwały dotyczy sporządzanego projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla Miasta Maków Podhalański. W obydwu jednak wypadkach procedura wprowadzenia zmian odpowiednio do: planów zagospodarowania przestrzennego już obowiązujących oraz projektu planu dla tegoż terenu, została naruszona. Postanowienia § 1 uchwały odnoszą się do już obwiązujących planów zagospodarowania przestrzennego, dlatego stwierdzenie nieważności uchwały stało się konieczne, bowiem przywołany paragraf uchwały pozostaje w oczywistej sprzeczności z art. 27 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. nr 80 poz. 717 z późn. zm.), zgodnie z którym zmiana studium lub planu zagospodarowania następuje w takim trybie, w jakim są one uchwalane. Zgodnie z przepisem art. 25 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym uzupełnienie planu wymaga powtórzenia czynności określonych w art. 18 ust. 2 tej ustawy w zakresie niezbędnym do dokonania zmian. W tym kontekście § 1 uchwały pozostaje w sprzeczności z zapisami sporządzonego i udostępnionego do wglądu publicznego projektu planu dla przedmiotowego terenu, które dopuszczają możliwość lokalizacji usług handlowych o powierzchni sprzedaży do 1000 m2 w terenach budownictwa jednorodzinnego.