Wyrok NSA z dnia 12 stycznia 2006 r., sygn. I OSK 316/05

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Rausz, Sędziowie NSA Izabella Kulig-Maciszewska (spr.), Cezary Pryca, Protokolant Joanna Szcześniak, po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Białystok od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 czerwca 2004 r. sygn. akt I SA 2473/02 w sprawie ze skargi Gminy Białystok na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia 10 lipca 2002 r. Nr KKU 150/02 w przedmiocie odmowy komunalizacji oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 8 czerwca 2004 r., sygn. akt I SA 2473/02, oddalił skargę Gminy Białystok na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia 10 lipca 2002 r., Nr KKU 150/02, wydaną w przedmiocie odmowy komunalizacji.

Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach sprawy:

Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa decyzją z 10 lipca 2002 r., utrzymała w mocy decyzję Wojewody Podlaskiego z 29 kwietnia 2002 r., o odmowie stwierdzenia nabycia z mocy prawa przez Gminę Białystok własności zabudowanej nieruchomości położonej w Białymstoku przy ul. Hetmańskiej 8, oznaczonej w ewidencji gruntów w obrębie 04 "Starosielce Północ" jako działka nr 634/1, uregulowanej w księdze wieczystej 13126, opisanej w karcie inwentaryzacyjnej nr 4/231 oraz działki nr 628, uregulowanej w księdze wieczystej 15864, posiadającej założone zbiory dokumentów ZD nr 742 i ZD nr 746 i opisanej w karcie inwentaryzacyjnej nr 4/230. W uzasadnieniu obu decyzji stwierdzono, że przedmiotowa nieruchomość w dniu 27 maja 1990 r. była zabudowana kompleksem budynków w których miał swoją siedzibę Zespół Szkół Przemysłu Spożywczego w Białymstoku utworzony Zarządzeniem Kuratorium Okręgu Szkolnego w Białymstoku z dnia 30 września 1973 r. i istniejący nieprzerwanie co najmniej do roku 1993. Obowiązujący wówczas art. 4 ustawy z dnia 15 lipca 1961 r. o rozwoju systemu oświaty i wychowania (Dz. U z 1961 r. nr 32 poz. 160 ze zm.), stanowił iż szkoły (w tym zawodowe) były w tamtym czasie prowadzone przez państwo w imieniu którego działali kuratorzy oświaty, natomiast z dniem 27 maja 1990 r. do zadań własnych gmin przeszło wyłącznie prowadzenie przedszkoli (art. 1 pkt. 5 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. nr 34 poz. 198 ze zm.) Ponieważ jednocześnie zadania z zakresu szkolnictwa mają niewątpliwie charakter publiczny, to przedmiotowe mienie jako służące wykonywaniu takich zadań należących nadto do organów administracji rządowej, podlegało wyłączeniu z komunalizacji następującej z mocy prawa z uwagi na treść art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. nr 32, poz. 191 z późn. zm.). Na istniejący w dniu wejścia w życie ustawy komunalizacyjnej (tj. 27 maja 1990 r.) stan prawny dotyczący komunalizacji mienia w trybie jej art. 5 ust. 1, w tym odmowy stwierdzenia nabycia własności takiego mienia nie mogły mieć wpływu późniejsze regulacje prawne oraz inne zaszłości wskazywane w odwołaniu (np. związane z uwłaszczaniem tego rodzaju mienia skutkującym z dniem 5 grudnia 1990 r., późniejsze podziały takich nieruchomości, przekształcenia placówek korzystających z takich nieruchomości czy fakty ich późniejszego zbycia na rzecz innych podmiotów). Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa podziela natomiast pogląd wyrażony w odwołaniu o braku wykazania należenia (w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy) spornych działek do O. w Białymstoku. Nie miało to jednak znaczenia dla podjętego przez Wojewodę Podlaskiego rozstrzygnięcia ponieważ art. 11 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy z 10 maja 1990 r. stanowił wystarczającą i zarazem odrębną podstawę do wyłączenia z komunalizacji przedmiotowego mienia w rozpatrywanym trybie.