Wyrok NSA z dnia 26 marca 1997 r., sygn. I SA/Lu 632/96

Z kontekstu, w którym ustawodawca użył w art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wyrazu "norma", wynika, w sposób nie budzący wątpliwości, że określenie to rozumieć należy w jego potocznym sensie jako "ustaloną, ogólnie przyjętą zasadę", a nie jako "regułę postępowania uznaną przez prawo za obowiązującą". Sankcji podatkowej podlega przerzucenie części lub całość dochodu na innego podatnika wskutek wykonania na jego rzecz świadczenia na - rażąco korzystniejszych i odbiegających od ogólnie stosowanych norm w czasie i miejscu wykonania świadczenia - warunkach. Ustawodawca zakłada, że normy stosowane przy wykonywaniu świadczeń podlegać mogą zmianom w zależności od czasu, w jakim wykonywane jest świadczenie, oraz miejsca jego wykonania, co jednoznacznie wskazuje na brak podstaw dla utożsamiania tych norm z normami prawnymi, w szczególności skodyfikowanymi.