Interpretacja indywidualna z dnia 31 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.550.2024.2.MG

Podatek od towarów i usług, w zakresie uznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą działek.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 sierpnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 5 sierpnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą działek. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 października 2024 r. (wpływ 14 października 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni Pani A jest osobą samotną, po rozwodzie, bezdzietną.

Od początku roku 2016 zaczęło się rozsypywać małżeństwo Wnioskodawczyni, ostatecznie w grudniu 2016 r. zmuszona była uciekać z domu męża (groźby, przemoc) mając przy sobie tylko torebkę z dokumentami i kluczyki do służbowego samochodu. Mężowi Wnioskodawczyni założona została niebieska karta. Sprawa rozwodowa oraz sprawa o podział majątku toczyły się bardzo długo, ostateczne wyroki to: rozwód z winy męża Wnioskodawczyni oraz wyrok nakazujący mu wpłacić na konto Wnioskodawczyni część pieniędzy wypracowanych de facto przez Nią samą.

Trzeba, bowiem wspomnieć, iż mąż Wnioskodawczyni podczas trwania małżeństwa bez Jej wiedzy przelał znaczną kwotę na konto męża swojej kuzynki oraz podczas trwania procesu o ustanowienie rozdzielności majątkowej zagarnął część majątku ruchomego. W międzyczasie Wnioskodawczyni złożyła również pozew w sprawie o pobicie, proces zakończył się wyrokiem uznającym winę męża Zainteresowanej.

W okresie aktywności zawodowej Wnioskodawczyni pracowała w (...), przez krótki czas w latach 2009-2010 prowadziła też zajęcia na uczelni. W latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku prowadziła działalność gospodarczą pod nazwą (...), a od 2002 roku działalność gospodarczą – Biuro Doradztwa (...).

Wnioskodawczyni nie prowadziła nigdy, nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej w innym zakresie, w tym również w zakresie obrotu nieruchomościami.

Przez całe dorosłe życie ciężko pracowała, zdobywając kwalifikacje, dbając o wysoką jakość wykonywanych usług i walcząc o utrzymanie się na rynku. Dochody z pracy zawodowej nie dawały jednak możliwości zgromadzenia większych oszczędności, które mogłyby być pewnym zabezpieczeniem Wnioskodawczyni na stare lata.

Ponieważ już od wielu lat Wnioskodawczyni zdawała sobie sprawę, że Jej emerytura będzie niska i że przyjdzie taki moment, że praca zawodowa będzie ponad Jej siły dlatego w roku 2001 w drodze przetargu kupiła od (...) nieruchomość gruntową – działkę, dla której w Sądzie Rejonowym (...) prowadzona była księga wieczysta KW nr (...) (obecnie – (...)), nr (...) stanowiącą grunty orne i rowy – vide, akt notarialny z 20 sierpnia 2001 r. zawarty przed notariuszem (...) w Jego Kancelarii Notarialnej (...) – Repertorium A nr (...), z majątku osobistego. Nieruchomość ta została kupiona za kwotę (...) zł – należność została uiszczona w 3 ratach.

Powierzchnia kupionej przez Wnioskodawczynię w roku 2001 działki, stanowiącej grunty orne i rowy wynosiła 1,8 ha, co potwierdza wypis z rejestru gruntów z 10 maja 2005 r. dla nieruchomości nr 1, (...).

Celem tego zakupu było jedynie zabezpieczenie finansowe Wnioskodawczyni na przyszłość, w czasie, gdy jedynym stałym źródłem Jej dochodów będzie niewielka emerytura.

Rzeczona działka gruntu nr 1 nie była od momentu nabycia, nie jest obecnie i nie będzie w przyszłości wykorzystywana przez Wnioskodawczynię w pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni mieszkając na południu Polski nie zajmowała się bieżącym użytkowaniem tej działki. Rzadko przebywając w (...) nie miała świadomości, że działka ta od roku 2010 jest samowolnie zagospodarowana rolniczo przez sąsiada. Dla usankcjonowania tego stanu zawarła z nim w roku 2020 umowę dzierżawy na 5 lat ustalając czynsz roczny w wysokości 2 tyś. zł. jednocześnie żądając od niego odszkodowania za bezumowne korzystanie z tej nieruchomości od roku 2010.

Niestety, próby polubownego załatwienie sprawy nie przynosiły żadnego rezultatu szczególnie, że nawet za dzierżawę uregulowaną zawartą umową Wnioskodawczyni nie uzyskała żadnych pieniędzy.

W tej sytuacji w roku 2023 Wnioskodawczyni sprawę skierowała na drogę postępowania sądowego, która to sprawa zakończyła się wyrokiem nakazującym pozwanemu zapłatę. Dopiero w postępowaniu komorniczym w roku 2024 uzyskała wnioskowaną kwotę.

W tym czasie, gdy rozpoczęły się problemy ze strony męża obawiając się o swoją przyszłość Wnioskodawczyni, jako osoba de facto samotna i w wieku przedemerytalnym, dotkliwie doświadczona przez życie (uszczerbki na zdrowiu fizycznym i psychicznym) zaczęła myśleć o sprzedaży nieruchomości w (...) w celu ustabilizowania swojej sytuacji materialnej.

Jednak po wstępnym rozeznaniu sytuacji rynkowej Wnioskodawczyni zorientowała się, że trudno będzie Jej znaleźć kupca na całą nieruchomość. Dlatego też w październiku 2016 r. Wnioskodawczyni złożyła wniosek do Wójta Gminy (...) o wydanie warunków zabudowy tej nieruchomości, które umożliwiłyby Jej podział i sprzedaż w przyszłości tej działki w kilku częściach w momencie trudnej sytuacji finansowej – w miarę bieżących potrzeb.

Decyzję ustalającą warunki zabudowy i zagospodarowania terenu polegającej na budowie 6 wolno stojących jednorodzinnych budynków mieszkalnych wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną na terenie działek powstałych z podziału działki nr 1 położonej w (...) Wnioskodawczyni otrzymała już po Jej ucieczce z domu męża, tj. w marcu 2017 r.

Od września 2020 r. Wnioskodawczyni pobiera emeryturę w wysokości (...) zł miesięcznie na rękę. Skromny budżet miesięczny uzupełniała dochodami z najmu części swojego domu w (...), samotnej starszej pani za czynsz wynoszący (...) zł brutto miesięcznie (z końcem roku 2023 lokatorka ta musiała się wyprowadzić ze względu na pogarszające się warunki techniczne domu) oraz dochodami ze swojej jednoosobowej działalności gospodarczej.

Spadające dochody z jednoosobowej firmy Wnioskodawczyni spowodowane są tym, że Zainteresowana zmuszona jest ograniczać ilość wykonywanych prac ze względu na swój zaawansowany wiek i stan zdrowia. Od lat Wnioskodawczyni cierpi na dużą podatność na infekcje wirusowe, co w warunkach epidemii wymaga ogromnej ostrożności. Infekcje te na ogół Wnioskodawczyni przechodzi bardzo ciężko. Od czasu do czasu ma też nasilające się problemy z kręgosłupem i stawem biodrowym powodujące trudności z poruszaniem się. W tym stanie Wnioskodawczyni musi ograniczać dźwiganie i poruszanie się – wtedy poważnym problemem stają się zwyczajne prace dnia codziennego, takie jak np.: przyniesienie drewna na ogrzanie domu, uporządkowanie obejścia, skoszenie trawy, zrobienie zakupów, sprzątanie domu itp.

Trzeba, dodatkowo zaznaczyć, iż praca Wnioskodawczyni jest de facto ciężką pracą fizyczną związaną z przebywaniem w terenie (na dworze) bez względu na warunki atmosferyczne, nie rzadko na mrozie lub w upałach w dodatku często w wodzie, w błocie i hałasie – m.in. są to pomiary w terenie, nadzór na budowach, podczas wierceń studni itp.

Od roku 2022 dochód z biura i czynsz, o którym mowa powyżej Wnioskodawczyni traktuje, jako dodatek do emerytury, która jest zbyt niska, aby Wnioskodawczyni mogła z niej utrzymać siebie, dom i ogród. Ze względu na pogarszające się warunki techniczne domu Wnioskodawczyni nie wynajmuje już części domu od stycznia 2024 r.

Na co dzień Wnioskodawczyni korzysta również z oszczędności, które topnieją jednak w zastraszającym tempie. Wnioskodawczyni obawia się o swoją przyszłość.

W kwestii perspektywy dalszej pracy w biurze i uzyskiwania dochodów z działalności gospodarczej Wnioskodawczyni wyjaśnia, iż cyt. „Jeszcze obecnie się staram, ale nie wiem jak długo dam radę. Próbuję obecnie zdobyć nowe kwalifikacje. Jeżeli uda się i to w moim wieku byłaby to lżejsza praca, jednak przypuszczalnie nie przyniesie mi takich dochodów, aby wraz z emeryturą zapewnić mi przetrwanie”.

Ze względu na wiek emerytalny Wnioskodawczyni liczy się z tym, że coraz trudniej będzie Jej zarabiać, a także coraz trudniejsze (ze względu na stan zdrowia) może okazać się znalezienie kupców i dopełnienie formalności związanych ze sprzedażą działki. Wnioskodawczyni nie ma dzieci, ani żadnego pomocnego członka rodziny, na którego mogłaby liczyć w potrzebie.

W przyszłości Wnioskodawczyni, jeśli nie będzie już w pełni samodzielna, będzie musiała sama opłacać dom opieki, co wiąże się z dużym wysiłkiem finansowym. Dlatego już teraz, mając 63 lata Wnioskodawczyni zmuszona jest z powodu jej aktualnej osobistej sytuacji życiowej do podjęcia trudnej decyzji sprzedaży posiadanej od roku 2001 działki, aby uzyskane pieniądze przeznaczyć na zabezpieczenie na starość. W tym też celu postanowiła tak pokierować sprzedażą przedmiotowej działki, aby uzyskać, jak największą kwotę, która będzie wystarczająca na pokrycie, jak najdłuższego pobytu w domu spokojnej starości.

Zbycie przedmiotowych nieruchomości nie nastąpi w wyniku zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Na chwilę obecną Wnioskodawczyni otrzymała decyzję o warunkach zabudowy z uwzględnieniem podziału działki nr 1 na siedem działek, w tym sześć działek przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową. Obecnie działka nr 1 ma jeden numer ewidencyjny oraz jedną księgę wieczystą. W momencie dokonania sprzedaży działek zostaną wyodrębnione nowe numery ewidencyjne oraz nowe numery ksiąg wieczystych.

Wnioskodawczyni nie będzie podejmowała przed sprzedażą (opisanych w zdarzeniu działek wyodrębnionych z działki, dla której w Sądzie Rejonowym (...) prowadzona była księga wieczysta KW nr (...) – obecnie – (...), stanowiącą grunty orne i rowy), tak jak i nie podejmowała do tej pory jakichkolwiek działań mających na celu podwyższenie ich wartości.

Ponadto warto podkreślić, iż do chwili obecnej na nowo powstałych działkach nie zostały wybudowane żadne budynki, w tym budynki mieszkalne. Dopiero w przyszłości Wnioskodawczynipodejmie decyzję o sprzedaży nieruchomości wyłącznie w sytuacji, gdy będzie zmuszona do takiej decyzji przez sytuację życiową.

W przyszłości, zatem dopiero nowi nabywcy po zakupie działek podejmą decyzję o tym, czy będą budować na nich budynki mieszkalne oraz kiedy te budynki zostaną wybudowane. Kwestia budowy budynków będzie należeć wyłącznie do nabywców działek. Wnioskodawczyni nie będzie się zajmować budową budynków na tych działkach.

Zbycie opisanych we wniosku sześciu działek nastąpi maksymalnie w wyniku sześciu umów. Jeżeli jednak ktoś nabędzie więcej niż jedną działkę, to umów może być mniej.

Jak już wcześniej wskazano:

·działki zostaną sprzedane – jeżeli zaistnieje taka konieczność – przed wybudowaniem na nich budynków;

·na nowo powstałych działkach do chwili obecnej nie zostały wybudowane żadne budynki, w tym budynki mieszkalne;

·po sprzedaży działek przez Wnioskodawczynię, to nowi nabywcy podejmą decyzję o tym, czy będą budować na nich budynki mieszkalne oraz kiedy te budynki zostaną wybudowane. Kwestia decyzji, co do budowy budynków będzie należeć, zatem wyłącznie do nabywców działek;

·Wnioskodawczyni nie będzie się zajmować budową budynków na tych działkach.

Działki będące w przyszłości przedmiotem sprzedaży nie posiadają dostępu do mediów – działki są nieuzbrojone. Instalacja wodna i prądowa przebiega w pobliżu działek już od wielu lat. Po zakupie działek nowi właściciele będą mogli się ubiegać o przyłącza wody oraz prądu. Instalacji gazowej oraz kanalizacyjnej na tym terenie nie ma. Działki nie zostaną uzbrojone przed sprzedażą. Kwestia uzbrojenia działek będzie, zatem należeć po zakupie wyłącznie do ich nabywców.

Wnioskodawczyni nie zamierza nabywać w przyszłości żadnych nieruchomości.

Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości, oprócz tych, które zostały wymienione we Wniosku.

Wnioskodawczyni nie zamierza w przyszłości nabywać żadnych nieruchomości.

Wnioskodawczyni nie podejmowała oraz nie zamierza podejmować żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży sześciu opisanych we wniosku ORD-IN działek.

W przeszłości sondażowo (jednorazowo) nawiązała kontakt z pośrednikiem obrotu nieruchomościami. Warunki proponowane oraz zasady współpracy tego biura okazały się niesatysfakcjonujące. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni w przypadku ewentualnej potrzeby sprzedaży podejmie samodzielne kroki w celu znalezienia nabywcy.

Wnioskodawczyni nie zamierza skorzystać z usług pośrednika obrotu nieruchomościami.

Podsumowując należy podkreślić, iż pieniądze z sukcesywnej sprzedaży wyodrębnionych 6 części przedmiotowej działki Wnioskodawczyni chce zachować, jako żelazną rezerwę na ewentualne leczenie, dom opieki, itp. a więc sytuacje awaryjne, a jednak nieuniknione w Jej życiu, albowiem Wnioskodawczyni jest zdana wyłącznie na siebie.

Dlatego Wnioskodawczyni bardzo liczy na to, że sprzedaż nieruchomości w (...) pozwoli Jej godnie przeżyć jeszcze kilkanaście lat życia. Jeśli sprzedaż ta będzie opodatkowana, to czas ten znacznie się skróci.

Wnioskodawczyni jest przekonana, że Jej sytuacja osobista wpisuje się w propagowany przez Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej Polski Ład dla rodzin, albowiem w celach tej wielkiej reformy społeczno-gospodarczej, znalazły się prorodzinne rozwiązania z wielu obszarów, w tym polityka mieszkaniowa, podatkowa, a także duży nacisk na rozwój edukacyjny młodego pokolenia oraz opiekę nad seniorami – vide: wypowiedź minister rodziny i polityki społecznej z 15 maja 2021 r.

Założenia tego Programu, jak również Programu Korpus wsparcia Seniorów, jako priorytety przyjmują wszechstronne wsparcie i pomoc dla seniorów, w szczególności dla osób samotnych.

Również warto podkreślić, że obecne władze, w tym w szczególności Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej również stawiają nacisk na rozwój programów opieki senioralnej, w tym Program „Opieka 75+”, które to programy zostały opracowane w odpowiedzi na wyzwania, jakie stawiają przed Polską zachodzące procesy demograficzne.

Głównym celem tych programów jest troska o dobro i godne życie osób w podeszłym wieku.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Ad 1. Działka nr 1 nie została jeszcze podzielona. Nie zostały nadane numery ewidencyjne wydzielonych działek.

Na chwilę obecną Wnioskodawczyni otrzymała decyzję o warunkach zabudowy z uwzględnieniem podziału działki nr 1 na siedem działek, w tym sześć działek przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową. Obecnie działka nr 1 ma jeden numer ewidencyjny oraz jedną księgę wieczystą. Jeżeli zaistnieje taka potrzeba, w momencie dokonania sprzedaży działek zostaną wyodrębnione nowe numery ewidencyjne oraz nowe numery ksiąg wieczystych.

Ad 2. Na pytanie o treści „Czy to Pani wystąpiła/wystąpi z wnioskiem o podział działki nr 1, z której wydzielone zostaną działki będące przedmiotem sprzedaży? Jeśli nie, to kto i na podstawie jakiego dokumentu (np. pełnomocnictwa udzielonego przez Panią) wystąpił/wystąpi z wnioskiem o podział działki nr 1?”, wskazała Pani, że: „Jeżeli Wnioskodawczyni uda się sprzedać całą działkę nr 1, to do nabywcy będzie należała decyzja co do dalszego losu tej działki. Jeżeli natomiast Wnioskodawczyni nie znajdzie kupca na całą działkę, bądź znajdzie się kupiec na jedną część nieruchomości, to wówczas Wnioskodawczyni będzie zmuszona do wystąpienia z wnioskiem o podział nieruchomości”.

Ad 3. Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zgodnie z wpisem w CEIDG od 18 czerwca 1998 r. pierwotnie, jako „(...)” A, a obecnie, jako „Biuro Doradztwa (...). Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni są wyłącznie czynności w zakresie hydrogeologii.

Ad 4. Z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej jako: „Biuro Doradztwa" (...) Wnioskodawczyni była i jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od 1 listopada 2002 r. w zakresie doradztwa (...).

Ad 5. W momencie nabycia przedmiotowej działki (tj. 20 sierpnia 2001 r.) Wnioskodawczyni nie była zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ad 6. Działka nr 1 nie była, nie jest i nie będzie wykorzystana przez Wnioskodawczynię w prowadzonej przez Nią jednoosobowej działalności gospodarczej.

Ad 7. Na pytanie o treści „W jaki dokładnie sposób wykorzystywała Pani działkę w latach 2001-2020?”, wskazała Pani, że: „Wnioskodawczyni jest właścicielką przedmiotowej działki od roku 2001. Mieszkając na południu Polski nie zajmowała się bieżącym użytkowaniem tej działki. Rzadko przebywając w (...) nie miała świadomości, że działka ta od roku 2010 jest samowolnie zagospodarowana rolniczo przez sąsiada. Dla usankcjonowania tego stanu zawarła z nim w roku 2020 umowę dzierżawy na 5 lat, ustalając czynsz roczny w wysokości 2 tys. zł, jednocześnie żądając od niego odszkodowania za bezumowne korzystanie z tej nieruchomości od roku 2010. Niestety, próby polubownego załatwienie sprawy nie przynosiły żadnego rezultatu szczególnie, że nawet za dzierżawę uregulowaną zawartą umową Wnioskodawczyni nie uzyskała żadnych pieniędzy. W tej sytuacji w roku 2023 Wnioskodawczyni skierowała sprawę na drogę postępowania sądowego, która zakończyła się wyrokiem nakazującym pozwanemu zapłatę. Dopiero w postępowaniu komorniczym w roku 2024 uzyskała wnioskowaną kwotę”.

Ad 8. Na pytanie o treści „Czy ww. działka, z której wydzielone zostaną działki będące przedmiotem sprzedaży była w latach 2001-2020 wykorzystywana przez Panią (tj. od momentu wejścia w jej posiadanie do momentu zawarcia umowy dzierżawy) na cele prywatne (osobiste)? Jeśli tak, to jakie konkretnie cele prywatne zaspokajała Pani i w jakim okresie w latach 2001-2020?”, wskazała Pani ,że: „Wnioskodawczyni nie wykorzystywała w ogóle, ani w działalności gospodarczej, ani na cele prywatne (osobiste), przedmiotowej nieruchomości, która być może zostanie przeznaczona w miarę potrzeb finansowych Wnioskodawczyni do sprzedaży w całości lub w częściach. Należy, bowiem podkreślić, iż pieniądze ze sprzedaży przedmiotowej działki lub z sukcesywnej sprzedaży wyodrębnionych 6 części przedmiotowej działki Wnioskodawczyni chce zachować, jako żelazną rezerwę na ewentualne leczenie, dom opieki, itp. a więc sytuacje awaryjne, a jednak nieuniknione w Jej życiu, albowiem Pani A jest zdana wyłącznie na siebie. Dlatego Wnioskodawczyni bardzo liczy na to, że sprzedaż nieruchomości w (...) pozwoli Jej godnie przeżyć jeszcze kilkanaście lat życia. Jeśli sprzedaż ta będzie opodatkowana, to czas ten znacznie się skróci”.

W kwestii zajęcia działki przez sąsiada, bez wiedzy i zgody Wnioskodawczyni, vide: odpowiedź na pytanie 7.

Ad 9. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Ad 10. Na pytanie o treści „Czy dokonywała/dokona Pani do dnia sprzedaży jakichkolwiek czynności w celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży (np.: wyłączenie gruntu z produkcji rolnej, uzbrojenie terenu, ogrodzenie, wytyczenie dróg dojazdowych do działki/działek, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działki/działek, zamieszczenie ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu lub telewizji, inne działania marketingowe itp.)? Jeśli tak, to jakie były/będą to czynności”, wskazała Pani, że: „Wnioskodawczyni nie dokonywała, jak również nie będzie dokonywać żadnych wymienionych w przedmiotowym pytaniu oraz innych czynności mających na celu przygotowanie nieruchomości do sprzedaży. W przeszłości sondażowo (jednorazowo) nawiązała kontakt z pośrednikiem obrotu nieruchomościami. Warunki proponowane oraz zasady współpracy tego biura okazały się niesatysfakcjonujące. W związku z powyższym Wnioskodawczyni w przypadku ewentualnej potrzeby sprzedaży (wyłącznie w okolicznościach niekorzystnej Jej sytuacji życiowej – zdrowotnej i finansowa) podejmie samodzielne kroki w celu znalezienia nabywcy”.

Ad 11. Wnioskodawczyni nie zamierza zawierać przedwstępnych umów sprzedaży działek wydzielonych z działki nr 1.

Ad. 12. Na pytanie o treści „W opisie sprawy wskazała Pani, że: „Wnioskodawczyni mieszkając na południu Polski nie zajmowała się bieżącym użytkowaniem tej działki. Rzadko przebywając w (...) nie miała świadomości, że działka ta od 2010 roku jest samowolnie zagospodarowana rolniczo przez sąsiada. Dla usankcjonowania tego stanu zawarła z nim w roku 2020 umowę dzierżawy na 5 lat ustalając czynsz roczny w wysokości 2 tys. zł jednocześnie żądając od niego odszkodowania za bezumowne korzystanie z tej nieruchomości od roku 2010”. W związku z powyższym, prosimy o jednoznaczne wskazanie:

a)czy czynsz z tytułu ww. dzierżawy był/jest dokumentowany fakturami wystawionymi przez Panią?

b)czy dokonywała/dokonuje Pani rozliczenia podatku należnego z tytułu ww. dzierżawy? Jeśli podatek należny z tytułu dzierżawy ww. działki nie był/nie jest rozliczany, prosimy wskazać z jakiego powodu.

c)czy ww. działka, z której wydzielone zostaną działki będące przedmiotem sprzedaży, była wcześniej dzierżawiona/wynajmowana przez Panią? Jeśli tak, prosimy wskazać komu, na jaki okres i na jakiej podstawie”,

wskazała Pani, że:

a)„czynsz z tytułu dzierżawy nigdy nie był dokumentowany przez Wnioskodawczynię fakturami VAT,

b)Wnioskodawczyni nie dokonywała, ani nie dokonuje rozliczenia podatku należnego z tytułu dzierżawy. Dzierżawa była dokonywana poza działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni;

c)przed rokiem 2020 działka nr 1 nie była dzierżawiona, ani wynajmowana przez Wnioskodawczynię”.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 14 października 2024 r.)

Czy zbycie nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr 1, dla której w Sądzie Rejonowym w (...) prowadzona była księga wieczysta KW nr (...) (obecnie – (...)) stanowiącej grunty orne i rowy położonej w (...) zakupionej przez Wnioskodawczynię w dniu 20 sierpnia 2001 r. z majątku osobistego (poprzez sukcesywną sprzedaż wydzielonych działek w miarę potrzeb finansowych Wnioskodawczyni), będzie stanowić transakcję wyłączoną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisów art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedmiotowe transakcje nie będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług, albowiem będzie to zarząd własnym majątkiem (a konkretniej wyzbywanie się części własnego majątku), który to zarząd nie będzie mieścił się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w przepisach art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Powyższe transakcje pozostawać będą poza systemem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści postanowień art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2024 r. poz. 361), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cytowanej powyżej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (vide: art. 15 ust. 2 powoływanej ustawy o podatku od towarów i usług).

Art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług stanowi implementację postanowień przepisu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2007 r., Nr 347 str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta zarówno w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy 2006/112/WE ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnika” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 cyt. Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ww. art. 9 ust. 1, w szczególności (…) dostawy działek budowlanych. Przez działkę budowlaną rozumie się każdą działkę nieuzbrojoną lub uzbrojoną, uznaną za budowlaną przez państwa członkowskie.

Wskazać należy, że ustawodawca nie określił wymogów formalnych, którym odpowiadać ma podatnik, aby mógł być uznany za producenta, usługodawcę lub handlowca.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (sygn. akt C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (sygn. akt C-181/10), cyt.: „Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności”.

W myśl, zatem przytaczanego orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej Wnioskodawczyni nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej (podatnika podatku od towarów i usług), albowiem zaplanowane przez Nią czynności wykonywane będą w ramach zarządu własnym majątkiem prywatnym i związane będą z wyjątkowymi trudnymi i nie przewidzianymi wydarzeniami losowymi (koszty ewentualnego leczenia, sfinansowania domu opieki senioralnej, itp.), a więc sytuacjami awaryjnymi, a jednak nieuniknionymi w Jej życiu, albowiem Wnioskodawczyni jest zdana wyłącznie na siebie.

Ponadto, jak już wskazano wcześniej w opisywanym stanie faktycznym, Wnioskodawczyni nie będzie podejmować profesjonalnych czynności marketingowych oraz sama nie będzie działała tak jak profesjonalni (zawodowi) pośrednicy obrotu nieruchomościami. Nie będzie podejmować „aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE”, o których mowa w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (sygn. akt C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (sygn. akt C-181/10).

Wnioskodawczyni nie zamierza również korzystać z usług profesjonalnego pośrednika obrotu nieruchomościami, ani udzielać żadnych pełnomocnictw w zakresie czynności sprzedaży nieruchomości.

Wnioskodawczyni uważa, bowiem iż w zaistniałych okolicznościach będzie realizować jedynie przysługujące jej na mocy Konstytucji prawo własności – vide: art. 21 w związku z art. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r., Nr 78, poz. 483 z późniejszym sprostowaniem i zmianami).

W tym miejscu wskazać również należy, iż powyższe zostało potwierdzone poprzez bogatą linię orzeczniczą polskich sądów administracyjnych.

W powyższej kwestii, vide: chociażby:

·wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 września 2017 r. (sygn. akt I SA/Po 773/17),

·wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 marca 2017 r. (sygn. akt I FSK 113/15),

·wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 grudnia 2015 r. (sygn. akt I FSK 1455/14),

·wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 listopada 2015 r. (sygn. akt I FSK 1077/14),

·wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 maja 2014 r. (sygn. akt I FSK 811/13),

·wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 września 2015 r. (sygn. akt I FSK 931/14),

·wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10),

·wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11),

·wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11),

·wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 marca 2015 r. (sygn. akt I FSK 1859/13),

·wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11).

Z uzasadnień orzeczeń tych jednoznacznie wynika, że nie można uznać za opodatkowane podatkiem od towarów i usług transakcji, w sytuacji, w której osoba fizyczna dokonuje sprzedaży gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby fizycznej. Sądy jednoznacznie podkreślają, iż fakt pojedynczych, czy niepowiązanych zachowań nie przesądza o aktywności handlowca, zaś zarówno podział nieruchomości, jak i ewentualne ogłoszenia o sprzedaży mogą odnosić się do zarządu majątkiem prywatnym.

Dodatkowo, jak już wskazano wcześniej, Wnioskodawczyni nie będzie podejmowała żadnych działań mających na celu ulepszenie posiadanej nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawczyni, dopiero działanie takie, jak działanie podmiotu profesjonalnego (działanie zawodowego handlowca) przesądza, iż czynność opodatkowana jest podatkiem od towarów i usług, co w przedmiotowej sprawie nie będzie miało miejsca, albowiem Wnioskodawczyni ani nie zamierza (nie planuje) pozbywania się posiadanej nieruchomości przy użyciu zabiegów profesjonalnych, ani nie będzie działała, jako wykwalifikowany sprzedawca (handlowiec).

Powyższe stanowisko potwierdzone zostało również w licznych interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego Ministra Finansów, spośród których wskazać należy:

·interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 grudnia 2017 r. (znak: IPPP1/4512-966/15-4/17/S/KC);

·interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 listopada 2017 r. (znak: 0114-KDIP1-3.4012.397.2017.1.ISK);

·interpretację indywidualną Ministra Finansów z 2 lutego 2016 r. (znak: ITPP2/4512-1158/15/AJ).

Czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności przez Wnioskodawczynię nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu VAT-u. Jedynie w sytuacji, kiedy podmiot podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców czy usługodawców, można mówić o prowadzeniu działalności gospodarczej.

Całokształt okoliczności transakcji opisanych, jako zdarzenie przyszłe wskazuje, iż sprzedaż będzie przejawem realizacji przysługującego Wnioskodawczyni prawa zarządu majątkiem osobistym, a do czynności mieszczących się w ramach tego zarządu przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Przedmiotowe planowane transakcje sprzedaży nieruchomości nie mogą, być zatem w żadnym wypadku – zdaniem Wnioskodawczyni – opodatkowane podatkiem od towarów i usług, albowiem będzie to klasyczny zarząd własnym majątkiem (a konkretniej wyzbywanie się części własnego majątku), który to zarząd nie będzie mieścił się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w przepisach art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Powyższe transakcje pozostawać będą zatem poza systemem podatku od towarów i usług.

Podsumowując, należy dodatkowo podkreślić, iż przy rozważaniu stanu faktycznego i kwalifikacji planowanych działań przez Wnioskodawczynię nie można, w żadnym wypadku działań tych uznać za zorganizowaną i planową działalność gospodarczą – profesjonalny handel ziemią.

Dodatkowo wskazać należy, iż w tym samym stanie faktycznym dla Wnioskodawczyni wydana została interpretacja indywidualna z 16 lipca 2024 r. (...), w której uznano, w zakresie skutków na płaszczyźnie podatku dochodowego od osób fizycznych, stanowisko podatniczki za prawidłowe, tj. organ interpretacyjny uznał, iż przyszłościowa, ewentualna sprzedaż opisanej w stanie faktycznym nieruchomości, stanowiącej działkę gruntu nr 1, dla której w Sądzie Rejonowym w (...) prowadzona była księga wieczysta KW nr (...) (obecnie – (...)) stanowiącej grunty orne i rowy położonej w (...) zakupionej przez Wnioskodawczynię 20 sierpnia 200 r. z majątku osobistego (poprzez sukcesywną sprzedaż wydzielonych działek w miarę potrzeb finansowych Wnioskodawczyni) nie będzie stanowić, przychodu o którym mowa w przepisach art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W powoływanej Interpretacji indywidualnej z 16 lipca 2024 r. (...) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, iż: Cyt.: „Zatem, w celu ustalenia prawidłowego źródła przychodu z tytułu sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości należy przeanalizować, czy sprzedaż opisanych w zdarzeniu działek nie będzie miała znamion pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jak już uprzednio wyjaśniłem, na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem pozarolnicza działalność gospodarcza może wskazywać, rozpatrywany całościowo, zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości.

Brak jest natomiast podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 tej ustawy.

W konsekwencji, o zaliczeniu uzyskanych przez Panią przychodów ze sprzedaży opisanej w zdarzeniu nieruchomości do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie mogą w sposób zasadniczy i wyłączny decydować okoliczności podziału nieruchomości na 6 działek.

Obecnie działka nr 1 ma jeden numer ewidencyjny oraz jedną księgę wieczystą.

W momencie sprzedaży działek zostaną wyodrębnione nowe numery ewidencyjne oraz nowe numery ksiąg wieczystych.

Z opisu zdarzenia wynika, że nie podejmowała oraz nie zamierza podejmować Pani żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży sześciu opisanych we wniosku działek. Nie zamierza Pani także korzystać z usług pośrednika obrotu nieruchomościami. W przyszłości podejmie Pani decyzję o sprzedaży nieruchomości wyłącznie w sytuacji, gdy będzie zmuszona do takiej decyzji przez sytuację życiową. Podkreśla Pani także, że w przyszłości, jeśli nie będzie już Pani w pełni samodzielna, będzie musiała sama opłacać dom opieki, co wiąże się z dużym wysiłkiem finansowym. Do podjęcia decyzji o sprzedaży posiadanej od 2001 roku działki, zmuszona jest Pani z powodu aktualnej osobistej sytuacji życiowej, aby uzyskane środki przeznaczyć na zabezpieczenie na starość. W tym celu postanowiła Pani tak pokierować sprzedażą działki, aby uzyskać jak największą kwotę, która będzie wystarczająca na pokrycie jak najdłuższego pobytu w domu spokojnej starości. Środki z sukcesywnej sprzedaży wyodrębnionych 6 części opisanej w zdarzeniu działki chce zachować Pani jako żelazną rezerwę na ewentualne leczenie, dom opieki.

Podkreślić należy, że zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności. Zatem sprzedaż, nawet wielokrotna, przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego w opisie zdarzenia nie wynika, że sprzedaż przez Panią nieruchomości (6 działek) wygeneruje przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Okoliczności dotyczące nabycia nieruchomości, jej podziału na mniejsze działki, jak i planowanej sprzedaży nie dają bowiem podstaw do przyjęcia, że spełnione są przesłanki wymienione w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkujące zaliczenie planowanej sprzedaży do działalności gospodarczej.

Nie podejmowała Pani i nie zamierza podejmować aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami na gruncie przepisów podatku dochodowego od osób fizycznych, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Zatem podejmowane przez Panią działania nie pozwalają na zakwalifikowanie sprzedaży 6 działek do kategorii przychodu z działalności gospodarczej.

Wobec tego działania Pani należy zakwalifikować jako zarząd własnym majątkiem a planowana sprzedaż opisanych we wniosku 6 działek nie będzie stanowiła działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec tego całokształt podjętych przez Panią czynności, a zwłaszcza fakt, że planowana sprzedaż nieruchomości (podzielonej na mniejsze działki) nastąpi po upływie długiego okresu czasu od jej nabycia (2001 r.), sposób i cel nabycia tej nieruchomości (zakupionej w drodze przetargu), przyczyny osobiste powodujące podjęcie decyzji sprzedaży nieruchomości (6 działek), a także fakt, że nieruchomość ta nie była wykorzystywana na potrzeby działalności gospodarczej, jak i nigdy nie prowadziła Pani działalności polegającej na obrocie nieruchomościami, wskazują, że są to działania należące do zwykłego zarządu własnym majątkiem.

Zatem sprzedaż opisanych w zdarzeniu 6 działek należy rozpatrzyć w kontekście art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości podatkiem dochodowym od osób fizycznych decydujące znaczenie ma moment i sposób nabycia tej nieruchomości.

Z opisu zdarzenia wynika, że nieruchomość nabyła Pani w 2001 roku, wobec tego odpłatne zbycie tej nieruchomości (6 działek) nie będzie stanowiło źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu, ponieważ zostanie dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Zatem nie będzie ciążył na Pani obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu. Zatem stanowisko Pani jest prawidłowe”.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego, treści powołanych przepisów oraz treści powołanego orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zapadłego w sprawach połączonych Jarosław Słaby (sygn. akt C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (sygn. akt C-181/10) oraz sądów administracyjnych, jak również interpretacji indywidualnych wydawanych przez Ministra Finansów (bądź Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej) prowadzi do stwierdzenia, iż Wnioskodawczyni nie zamierza prowadzić aktywnych działań porównywalnych z działalnością podmiotu profesjonalnie zajmującego się obrotem nieruchomościami.

W związku z tym należy uznać, iż przyszłościowa, ewentualna sprzedaż opisanej w stanie faktycznym nieruchomości, stanowiącej działkę gruntu nr 1, dla której w Sądzie Rejonowym w (...) prowadzona była księga wieczysta KW nr (...) (obecnie – (...)) stanowiącej grunty orne i rowy położonej w (...) zakupionej przez Wnioskodawczynię w dniu 20 sierpnia 200 r. z majątku osobistego (poprzez sukcesywną sprzedaż wydzielonych działek w miarę potrzeb finansowych Wnioskodawczyni) nie będzie wykonywana w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawczyni nie będzie podatnikiem tego podatku z tytułu wykonania tych czynności.

Całokształt okoliczności planowanych przez (...) transakcji opisanych w stanie faktycznym wskazuje, że sprzedaż będzie przejawem realizacji przysługującego Wnioskodawczyni prawa zarządu majątkiem osobistym, a do czynności mieszczących się w ramach tego zarządu przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Ponadto, określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W tym miejscu należy również wskazać, że na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

Zgodnie z art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

W myśl art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Analiza powyższych przepisów prawa wspólnotowego wskazuje, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży 6 działek, które powstaną w wyniku podziału działki nr 1, istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży ww. działek, podejmie Pani aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Pani za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, czy też prowadzenia działalności, ani też w trakcie posiadania nie został wykorzystany do działalności gospodarczej.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje poza działalnością gospodarczą nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Trybunał nie uznał za podatnika VAT w rozumieniu prawa UE osoby fizycznej dokonującej sprzedaży gruntu, która prowadziła działalność rolniczą na tym gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, jeżeli nie wykonywała ona dodatkowych czynności (oprócz podziału) w związku z tą sprzedażą.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Należy zatem sięgnąć do wykładni wynikającej z orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla celów działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości czy jej części w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar, z jakim została zrealizowana i okoliczności, w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w niniejszej sprawie należy przeanalizować całokształt działań, jakie Pani podjęła/podejmie w odniesieniu do działki będącej przedmiotem sprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, że:

·Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zgodnie z wpisem w CEIDG od 18 czerwca 1998 r. pierwotnie, jako „(...)” A, a obecnie, jako „Biuro Doradztwa (...)". Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni są wyłącznie czynności w zakresie hydrogeologii. Z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawczyni była i jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od 1 listopada 2002 r. w zakresie doradztwa (...).

·Wnioskodawczyni nie prowadziła nigdy, nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej w innym zakresie, w tym również w zakresie obrotu nieruchomościami.

·W roku 2001 w drodze przetargu kupiła Pani działkę, nr ew. 1 w (...) stanowiącą grunty orne i rowy z majątku osobistego. Powierzchnia kupionej w roku 2001 działki, stanowiącej grunty orne i rowy wynosiła 1,8 ha.

·Celem tego zakupu było jedynie zabezpieczenie finansowe Wnioskodawczyni na przyszłość, w czasie, gdy jedynym stałym źródłem Jej dochodów będzie niewielka emerytura.

·Rzeczona działka gruntu nr 1 nie była od momentu nabycia, nie jest obecnie i nie będzie w przyszłości wykorzystywana przez Wnioskodawczynię w pozarolniczej działalności gospodarczej.

·Działka nr 1 nie była, nie jest i nie będzie wykorzystana przez Wnioskodawczynię w prowadzonej przez Nią jednoosobowej działalności gospodarczej.

·Wnioskodawczyni mieszkając na południu Polski nie zajmowała się bieżącym użytkowaniem tej działki. Rzadko przebywając w (...) nie miała świadomości, że działka ta od roku 2010 jest samowolnie zagospodarowana rolniczo przez sąsiada. Dla usankcjonowania tego stanu zawarła z nim w roku 2020 umowę dzierżawy na 5 lat ustalając czynsz roczny w wysokości 2 tyś. zł. jednocześnie żądając od niego odszkodowania za bezumowne korzystanie z tej nieruchomości od roku 2010. Niestety, próby polubownego załatwienie sprawy nie przynosiły żadnego rezultatu szczególnie, że nawet za dzierżawę uregulowaną zawartą umową Wnioskodawczyni nie uzyskała żadnych pieniędzy. W tej sytuacji w roku 2023 Wnioskodawczyni sprawę skierowała na drogę postępowania sądowego, która to sprawa zakończyła się wyrokiem nakazującym pozwanemu zapłatę. Dopiero w postępowaniu komorniczym w roku 2024 uzyskała wnioskowaną kwotę.

·Czynsz z tytułu dzierżawy nigdy nie był dokumentowany przez Wnioskodawczynię fakturami VAT.

·Wnioskodawczyni nie dokonywała, ani nie dokonuje rozliczenia podatku należnego z tytułu dzierżawy. Dzierżawa była dokonywana poza działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni.

·Przed rokiem 2020 działka nr 1 nie była dzierżawiona, ani wynajmowana przez Wnioskodawczynię.

·W październiku 2016 r. Wnioskodawczyni złożyła wniosek do Wójta Gminy o wydanie warunków zabudowy tej nieruchomości, które umożliwiłyby Jej podział i sprzedaż w przyszłości tej działki w kilku częściach w momencie trudnej sytuacji finansowej – w miarę bieżących potrzeb. Decyzję ustalającą warunki zabudowy i zagospodarowania terenu polegającej na budowie 6 wolno stojących jednorodzinnych budynków mieszkalnych wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną na terenie działek powstałych z podziału działki nr 1 położonej w (...) Wnioskodawczyni otrzymała w marcu 2017 r.

·Wnioskodawczyni zmuszona jest z powodu jej aktualnej osobistej sytuacji życiowej do podjęcia trudnej decyzji sprzedaży posiadanej od roku 2001 działki, aby uzyskane pieniądze przeznaczyć na zabezpieczenie na starość. W tym też celu postanowiła tak pokierować sprzedażą przedmiotowej działki, aby uzyskać, jak największą kwotę, która będzie wystarczająca na pokrycie, jak najdłuższego pobytu w domu spokojnej starości.

·Zbycie przedmiotowych nieruchomości nie nastąpi w wyniku zarejestrowanej działalności gospodarczej.

·Na chwilę obecną Wnioskodawczyni otrzymała decyzję o warunkach zabudowy z uwzględnieniem podziału działki nr 1 na siedem działek, w tym sześć działek przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową. Obecnie działka nr 1 ma jeden numer ewidencyjny oraz jedną księgę wieczystą. W momencie dokonania sprzedaży działek zostaną wyodrębnione nowe numery ewidencyjne oraz nowe numery ksiąg wieczystych. Jeżeli zaistnieje taka potrzeba, w momencie dokonania sprzedaży działek zostaną wyodrębnione nowe numery ewidencyjne oraz nowe numery ksiąg wieczystych. Jeżeli Wnioskodawczyni uda się sprzedać całą działkę nr 1, to do nabywcy będzie należała decyzja co do dalszego losu tej działki. Jeżeli natomiast Wnioskodawczyni nie znajdzie kupca na całą działkę, bądź znajdzie się kupiec na jedną część nieruchomości, to wówczas Wnioskodawczyni będzie zmuszona do wystąpienia z wnioskiem o podział nieruchomości.

·Wnioskodawczyni nie będzie podejmowała przed sprzedażą (opisanych w zdarzeniu działek wyodrębnionych z działki nr ew. 1 w (...) stanowiącej grunty orne i rowy), tak jak i nie podejmowała do tej pory jakichkolwiek działań mających na celu podwyższenie ich wartości.

·Zbycie opisanych we wniosku sześciu działek nastąpi maksymalnie w wyniku sześciu umów. Jeżeli jednak ktoś nabędzie więcej niż jedną działkę, to umów może być mniej.

·Działki zostaną sprzedane – jeżeli zaistnieje taka konieczność – przed wybudowaniem na nich budynków.

·Na nowo powstałych działkach do chwili obecnej nie zostały wybudowane żadne budynki, w tym budynki mieszkalne.

·Po sprzedaży działek przez Wnioskodawczynię, to nowi nabywcy podejmą decyzję o tym, czy będą budować na nich budynki mieszkalne oraz kiedy te budynki zostaną wybudowane. Kwestia decyzji, co do budowy budynków będzie należeć, zatem wyłącznie do nabywców działek.

·Wnioskodawczyni nie będzie się zajmować budową budynków na tych działkach.

·Działki będące w przyszłości przedmiotem sprzedaży nie posiadają dostępu do mediów – działki są nieuzbrojone. Instalacja wodna i prądowa przebiega w pobliżu działek już od wielu lat. Po zakupie działek nowi właściciele będą mogli się ubiegać o przyłącza wody oraz prądu. Instalacji gazowej oraz kanalizacyjnej na tym terenie nie ma. Działki nie zostaną uzbrojone przed sprzedażą. Kwestia uzbrojenia działek będzie, zatem należeć po zakupie wyłącznie do ich nabywców.

·Wnioskodawczyni nie zamierza nabywać w przyszłości żadnych nieruchomości.

·Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości, oprócz tych, które zostały wymienione we Wniosku.

·Wnioskodawczyni nie zamierza w przyszłości nabywać żadnych nieruchomości.

·Wnioskodawczyni nie podejmowała oraz nie zamierza podejmować żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży sześciu opisanych działek.

·Wnioskodawczyni nie zamierza skorzystać z usług pośrednika obrotu nieruchomościami.

·Działka nr 1 nie została jeszcze podzielona. Nie zostały nadane numery ewidencyjne wydzielonych działek.

·Wnioskodawczyni w latach 2001-2020 nie wykorzystywała w ogóle, ani w działalności gospodarczej, ani na cele prywatne (osobiste), przedmiotowej nieruchomości, która być może zostanie przeznaczona w miarę potrzeb finansowych Wnioskodawczyni do sprzedaży w całości lub w częściach.

·Wnioskodawczyni nie dokonywała, jak również nie będzie dokonywać żadnych czynności (np.: wyłączenie gruntu z produkcji rolnej, uzbrojenie terenu, ogrodzenie, wytyczenie dróg dojazdowych do działki/działek, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działki/działek, zamieszczenie ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu lub telewizji, inne działania marketingowe itp.) oraz innych czynności mających na celu przygotowanie nieruchomości do sprzedaży.

·Wnioskodawczyni nie zamierza zawierać przedwstępnych umów sprzedaży działek wydzielonych z działki nr 1.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Pani dotyczą ustalenia, czy zbycie nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr 1, zakupionej przez Wnioskodawczynię w dniu 20 sierpnia 2001 r. z majątku osobistego (poprzez sukcesywną sprzedaż wydzielonych działek w miarę potrzeb finansowych Wnioskodawczyni), będzie stanowić transakcję wyłączoną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisów art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Znaczenie dla przedmiotowej sprawy ma analiza całokształtu działań, jakie Pani podjęła/podejmie w odniesieniu do działki nr 1, dla której otrzymała Pani decyzję o warunkach zabudowy z uwzględnieniem podziału działki nr 1 na siedem działek, w tym sześć działek przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową, przez cały okres jej posiadania.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w roku 2020 zawarła Pani umowę dzierżawy działki na 5 lat ustalając czynsz roczny w wysokości 2 tys. zł. Ponadto Wnioskodawczyni mieszkając na południu Polski nie zajmowała się bieżącym użytkowaniem tej działki. Rzadko przebywając w (...) nie miała świadomości, że działka ta od roku 2010 jest samowolnie zagospodarowana rolniczo przez sąsiada. Dla usankcjonowania tego stanu zawarła z nim w roku 2020 ww. umowę, jednocześnie żądając od niego odszkodowania za bezumowne korzystanie z tej nieruchomości od roku 2010. Niestety, próby polubownego załatwienie sprawy nie przynosiły żadnego rezultatu szczególnie, że nawet za dzierżawę uregulowaną zawartą umową Wnioskodawczyni nie uzyskała żadnych pieniędzy. W tej sytuacji w roku 2023 Wnioskodawczyni sprawę skierowała na drogę postępowania sądowego, która to sprawa zakończyła się wyrokiem nakazującym pozwanemu zapłatę. Dopiero w postępowaniu komorniczym w roku 2024 uzyskała wnioskowaną kwotę.

W tym miejscu należy wskazać, że na mocy art. 693 § 1 ustawy z 23 kwietnia 191 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym:

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną – odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

W kontekście rozpatrywanej sprawy, należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Z treści przywołanego wyżej art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Co do zasady, dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla tej czynności.

W konsekwencji, dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 listopada 2012 r., sygn. akt I FSK 1805/11, wyrażono pogląd, że jeżeli działalność w zakresie dzierżawy gruntu cechuje się zarówno powtarzalnością, jak i długim okresem trwania, to grunt wykorzystywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, a właściciel prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. NSA wskazał przy tym, że dla oceny, czy dana osoba prowadzi działalność gospodarczą w określonym zakresie nie ma znaczenia to, czy w tym zakresie zarejestrowała ona działalność czy też nie, nie ma też znaczenia jej subiektywne przekonanie w tym zakresie.

Ponadto w wyroku NSA z dnia 22 kwietnia 2016 r., sygn. akt I FSK 1748/14, Sąd uznał, że Strona przy sprzedaży dzierżawionych gruntów będzie działała jako podatnik podatku od towarów i usług, bowiem planowana dostawa dotyczyła będzie mienia wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy zwrócić również uwagę na wyrok z 14 czerwca 2019 r. sygn. akt I FSK 741/17, w którym Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że „(…) jeżeli działalność w zakresie dzierżawy gruntu cechuje się zarówno powtarzalnością, jak i długim okresem trwania, to grunt wykorzystywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, a właściciel prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. NSA wskazał przy tym, że dla oceny, czy dana osoba prowadzi działalność gospodarczą w określonym zakresie nie ma znaczenia to, czy w tym zakresie zarejestrowała ona działalność czy też nie, nie ma też znaczenia jej subiektywne przekonanie w tym zakresie. Należy zatem zgodzić się z sądem pierwszej instancji, że w przypadku, gdy strona dokonuje dostawy gruntu, przy pomocy którego prowadziła wcześniej nieprzerwanie działalność gospodarczą (taką chociażby jak dzierżawa), czyni to w ramach prowadzonej działalności, a nie zarządu majątkiem osobistym. Są to bowiem działania charakterystyczne dla przedsiębiorcy w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy”.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wskazana działka nr 1, która została odpłatnie wydzierżawiona, na podstawie podpisanej przez Panią umowy dzierżawy w roku 2020 na okres 5 lat, de facto wykorzystywana była/jest przez Panią w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem, w przypadku sprzedaży działki nr 1 (lub działek z niej wydzielonych) nie będzie Pani zbywać majątku osobistego, lecz majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Jak zostało wskazane powyżej, majątek prywatny to majątek danej osoby fizycznej, który nie jest przez nią wykorzystywany dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a w całym okresie posiadania tego majątku osoba ta musi wykazywać zamiar wykorzystywania go w ramach majątku osobistego.

Natomiast w opisie sprawy wskazała Pani, że w latach 2001-2020 nie wykorzystywała w ogóle, ani w działalności gospodarczej, ani na cele prywatne (osobiste), przedmiotowej nieruchomości, która być może zostanie przeznaczona w miarę potrzeb finansowych do sprzedaży w całości lub w częściach.

Okoliczności te prowadzą do wniosku, że w całym okresie posiadania nieruchomości nie wykazała Pani zamiaru wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego dla zaspokojenia własnych potrzeb (np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych).

Wydzierżawienie przez Panią działki nr 1, którą w przyszłości planuje Pani sprzedać, spowodowało, że utraciła ona charakter majątku prywatnego. Wykorzystywanie przez Panią w sposób ciągły dla celów zarobkowych nieruchomości powoduje, że była/jest/będzie ona wykorzystywana w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, a nie wyłącznie w ramach majątku osobistego. Dzierżawa działki – jak wyżej już rozstrzygnięto – wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym należy wskazać, że elementami przesądzającymi o uznaniu transakcji planowanej w przyszłości sprzedaży działki nr 1 lub działek z niej wydzielonych za prowadzenie działalności gospodarczej jest całokształt działań, jakie Pani podjęła/podejmie w odniesieniu do tejże działki przez cały okres jej posiadania.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że aby nieruchomości nie stanowiły majątku związanego z działalnością gospodarczą, nie mogą one służyć takiej działalności w całym okresie ich posiadania.

Natomiast analiza przedstawionego we wniosku opisu sprawy, powołanych regulacji oraz aktualnego orzecznictwa, prowadzi do wniosku, że transakcja planowanej sprzedaży działki nr 1 lub działek z niej wydzielonych, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem w związku z planowaną sprzedażą przedmiotowej działki nr 1 lub działek z niej wydzielonych wystąpi Pani w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem, dostawa działki nr 1 lub działek z niej wydzielonych będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Podsumowanie:

Zbycie przez Panią nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr 1, dla której w Sądzie Rejonowym w (...) prowadzona była księga wieczysta KW nr (...) (obecnie – (...)) stanowiącej grunty orne i rowy położonej w (...) zakupionej przez Panią w dniu 20 sierpnia 2001 r. z majątku osobistego (poprzez sukcesywną sprzedaż wydzielonych działek w miarę potrzeb finansowych), będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a Pani wystąpi w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym Pani stanowisko uznałem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pani ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że przedmiotowa interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Nadmienia się, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi tylko w zakresie zadanego pytania. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Odnosząc się do przywołanych przez Panią w uzasadnieniu własnego stanowiska wyroków sądów należy zaznaczyć, że każdy z wyroków zapada na gruncie unikalnego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) i w zasadzie wyłącznie do niego się ogranicza. Ocena omawianej kwestii, tj. skutków sprzedaży nieruchomości nie jest kwestią uniwersalną, dającą się odnieść do ogólnych okoliczności w analizowanych sprawach, lecz opiera się na wielu przesłankach podnoszonych wyżej przez organ podatkowy i powinna być dokonywana z punktu widzenia każdego odrębnego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Ponadto odnosząc się do powołanych przez Panią wyroków należy wskazać, że:

·wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 września 2017 r. (sygn. akt I SA/Po 773/17), dotyczy decyzji z dnia [...] października 2013 r., nr [...], określającej J. P. (dalej zwanemu również skarżącym) wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za marzec, kwiecień oraz czerwiec 2008 r.

·wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 marca 2017 r. (sygn. akt I FSK 113/15), dotyczy decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w P. (obecnie: Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w P.) z dnia 29 kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za marzec, kwiecień oraz czerwiec 2008 r.

·wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 grudnia 2015 r. (sygn. akt I FSK 1455/14), dotyczył skargi na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 9 września 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług. W wyroku tym wskazano, że „(…) podjęte przez skarżącą czynności, oceniane kompleksowo, przy uwzględnieniu ich skali i czasu ich dokonywania, wskazywały na to, że realizacja sprzedaży działek nie mieściła się wyłącznie w zakresie zarządu majątkiem prywatnym (osobistym), lecz spełniała warunki do uznania jej za realizowaną przez podatnika w ramach działalności gospodarczej. W konsekwencji nie można uznać, że doszło w niniejszej sprawie do naruszenia art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT przez błędną wykładnię”, jak również, że „(…) W szczególności sąd I instancji zasadnie przyjął, że nabycie przez skarżącą nieruchomości (udziałów) w 2007 r. nie nastąpiło dla celów prywatnych, niezwiązanych z działalnością gospodarczą, a zatem że nie można byłoby jej przypisać do sfery majątku osobistego. Przypomnieć trzeba w tym miejscu, że niniejsza sprawa dotyczyła nieruchomości (udziałów), która już w momencie zakupu przez skarżącą przeznaczona była w części do prowadzenia działalności gospodarczej przez spółkę cywilną, w której jednym ze wspólników był mąż skarżącej. Po przekazaniu tej nieruchomości małżonkowi na części nieruchomości była prowadzona eksploatacja kopalin (piasku) i doprowadzono do niej, poprzez wybudowanie przyłącza energię elektryczną. W 2011 r. doszło także do zmiany przeznaczenia gruntów na grunty przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, a następnie – w wyniku wniosku złożonego przez skarżącą – do wydania decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości przez wydzielenie 11 nowych działek i zbycie tych działek”.

·wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 listopada 2015 r. (sygn. akt I FSK 1077/14), dotyczył decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 10 grudnia 2013 r. nr [...] oraz [...] w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług. W wyroku tym wskazano, że „(…) W kontekście powyższych kryteriów odróżnienia, na tle sprzedaży gruntów, działalności gospodarczej od zarządu majątkiem prywatnym, za bezzasadne należy uznać zarzuty skargi kasacyjnej. Strony bowiem w okresie poprzedzającym 2008 r. oraz w latach następnych dokonywały nabyć szeregu nieruchomości, które w krótkim odstępie czasu odsprzedawały ze znacznym zyskiem. Sekwencja działań była zbliżona w stosunku do działek będących przedmiotem sprzedaży w 2008 r. Wprawdzie nieruchomości te zostały nabyte znacznie wcześniej. Niemniej działania stron polegające na podziale działek, wystąpienia o warunki zabudowy, były zbliżone jak w przypadku działek sprzedawanych wcześniej. Zachowanie takie zasadnie sąd pierwszej instancji ocenił jako typowe działania handlowca. Nie można się również zgodzić z kasatorem, że nie było podstaw do uznania za podatnika J.W. Wniosek ten nie znajduje uzasadnienia w stanie faktycznym wynikającym z akt sprawy. Skarżąca także była stroną umów sprzedaży. Była bowiem współwłaścicielką przedmiotowych nieruchomości. Brała aktywny udział w czynnościach związanych z obrotem”.

·wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 maja 2014 r. (sygn. akt I FSK 811/13), dotyczy interpretacji indywidualnej. W wyroku tym wskazano, że „(…) W opinii NSA na aprobatę zasługuje stanowisko Sądu pierwszej instancji, że opis zdarzenia przyszłego przedstawiony we wniosku o interpretację w żadnym przypadku nie wskazuje na takie formy aktywności sprzedającej, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie można zatem uznać strony za podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT i przyjąć, że sprzedaż nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług”.

·wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 września 2015 r. (sygn. akt I FSK 931/14), dotyczy decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 24 kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik 2007 r. W wyroku tym wskazano, że „(…) Podjęte przez Skarżącą czynności, oceniane kompleksowo, przy uwzględnieniu ich skali i czasu ich dokonywania, wskazują, że realizacja sprzedaży działek nie mieści się wyłącznie w zakresie zarządu majątkiem prywatnym (osobistym), lecz spełnia warunki do uznania jej za realizowaną przez podatnika w ramach działalności gospodarczej”.Sprawa ta równi się od niniejszej sprawy opisem sprawy, bowiem nie wystąpiła dzierżawa nieruchomości”.

·wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), dotyczy decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 10 lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za kwiecień, wrzesień i październik 2004 r. oraz określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za lipiec i sierpień 2004 r. i umorzenia postępowania podatkowego za grudzień 2004 r.”.

·wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), dotyczy skargi P. R. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 17 czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług. W wyroku tym wskazano, że „(…) W rozpoznawanej sprawie dla oceny, czy sprzedaż działek nastąpiła w wyniku wykonywania działalności gospodarczej należy uwzględnić następujące okoliczności:

- nabycie gruntu, co do którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje możliwość zabudowy,

- uzyskanie od Wójta Gminy decyzji zatwierdzającej podział działek, a następnie kolejny podział na działki o mniejszej powierzchni, z uwzględnieniem, iż działki te mają stanowić przedmiot sprzedaży,

- podjęcie prac mających na celu uzbrojenie terenu.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego powyższe okoliczności mogą świadczyć o tym, iż skarżący dokonując zbycia wydzielonych z nabytego gruntu działek podjął działania porównywalne do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Podjęte przez skarżącego czynności wskazują bowiem, że realizacja sprzedaży tych działek nie mieści się w zakresie zarządu majątkiem prywatnym – tak jak przyjął to Sąd I instancji – lecz z uwagi na jej zorganizowany charakter spełnia warunki do uznania jej za realizowaną przez podatnika w ramach działalności gospodarczej”.

·wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11), dotyczy skargi na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 13 sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. W wyroku tym wskazano, że „(…) Z przedstawionego we wniosku o interpretację stanu faktycznego wynika, że na wniosek strony doszło do zmiany przeznaczenia tych działek, z jej inicjatywy wydana została decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Decyzja taka ze względu na treść art. 4 ust. 2 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80 poz. 717 ze zm.) w związku z brakiem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określa sposób zagospodarowania i warunki zabudowy. Zmiana przeznaczenia gruntu na tereny budowlane nastąpiła na wniosek strony. Podjęła ona działania związane z uzbrojeniem gruntu, na jej wniosek doszło do podziału gruntu na 14 działek. Tego typu działania jak to wskazał Trybunał są charakterystyczne są dla działań handlowca. Działania te mieszczą się więc zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego w dyspozycji art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u. Mimo błędnego przyjęcia przez Sąd pierwszej instancji w zaskarżonym wyroku, że sam fakt sprzedaży przez rolnika gruntów oznacza prowadzenie przez taką osobę działalności gospodarczej, to w rezultacie słusznie Sąd ten przyjął, że skarżąca dokonując sprzedaży działek będzie prowadzić działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u.”.

·wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 marca 2015 r. (sygn. akt I FSK 1859/13), dotyczy skargi na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 22 czerwca 2012 r., nr [...] w przedmiocie zastosowania przepisów prawa podatkowego. W wyroku tym wskazano, że „(…) Tym samym za chybiony należy uznać zarzut naruszenia art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u., gdyż powyższe okoliczności wskazują, że realizacja sprzedaży spornych gruntów nie mieści się w zakresie zarządu majątkiem prywatnym, lecz z uwagi na jej zorganizowany charakter - spełnia w pełni warunki do uznania jej za realizowaną przez podatnika w ramach działalności gospodarczej”.

·wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), dotyczy skargi na interpretację indywidualną Ministra Finansów działającego przez organ upoważniony Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług. Jak wskazano w wyroku „(…) Skoro zatem skarżący poza podziałem gruntu na działki, dokonał jego uzbrojenia, a uzbrojone działki mają dostęp do drogi to są to okoliczności, które stanowią o aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami. W tej sytuacji czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną, co czyni skarżącego podatnikiem podatku od towarów i usług”.

Zaznaczenia więc wymaga, że żaden z ww. wyroków nie dotyczył sytuacji, w której sprzedający wynajmowali, czy wydzierżawiali sprzedawane nieruchomości. Jednocześnie wskazać należy, że wyroki te dotyczą sytuacji, w której sprzedający uznawani są za podatników, bądź nie, w przypadkach gdy podejmowali lub nie zorganizowane działania w celu sprzedaży działek. Natomiast w rozpatrywanej sprawie nie stwierdzono, że podejmowała Pani w odniesieniu do działek działań, o których mowa w orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10).

Również w odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych, należy zwrócić uwagę na to, że interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą innych organów wydających interpretacje indywidualne w sprawach innych podatników, co jest tym bardziej zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających interpretacjom. Również interpretacje powołane przez Panią na poparcie własnego stanowiska rozstrzygają w odmiennych stanach faktycznych od sytuacji przedstawionej we wniosku. W każdej z tych interpretacji sprzedający nie wynajmowali, czy wydzierżawiali sprzedawanych nieruchomości.

Przede wszystkim we wskazanych wyrokach i interpretacjach zakres okoliczności faktycznych jest inny niż w przedmiotowej sprawie. Ponadto specyfika działalności podmiotów jest na tyle różnorodna, że niekiedy nawet podobne okoliczności faktyczne nie spowodują analogicznych konsekwencji prawnopodatkowych, a tym samym nie mogą być tożsamo traktowane.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).