Wyrok WSA w Krakowie z dnia 7 maja 2024 r., sygn. II SA/Kr 223/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jacek Bursa Sędziowie: Sędzia WSA Joanna Człowiekowska Sędzia WSA Paweł Darmoń (spr.) Protokolant: sekretarz sądowy Anna Bubula po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 maja 2024 r. sprawy ze skargi P. Spółka z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia 13 grudnia 2023 r. znak WI-I.7840.5.150.2022.BS w przedmiocie odmowy zatwierdzenia projektu zagospodarowania terenu oraz architektoniczno-budowlanego oraz udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę.

Uzasadnienie

Wojewoda Małopolski decyzją z dnia 13 grudnia 2023 r., nr WI-I.7840.5.150.2022.BS, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 775 ze zm.; dalej: k.p.a.) i art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r. poz. 682 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania Inwestora - P. Sp. z o.o. w W. , utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta Krakowa z dnia 18 listopada 2022 r., Nr [...] o odmowie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę dla inwestycji pn.: Budowa stacji bazowej telefonii komórkowej [...] nr [...] wraz z kablową linią zasilającą, zewnętrzną instalacją wody zimnej, zewnętrzną instalacją gazową, zabudową studzienki wodomierzowej na istniejącym przyłączu wody wraz z przełożeniem zestawu wodomierzowego oraz przebudową gazu na dz. nr [...], [...] obr. [...] przy ul. O. w K. .

Stan sprawy wyglądał następująco:

Po rozpatrzeniu wniosku Inwestora z 28 stycznia 2020 r., Prezydent Miasta Krakowa decyzją z 10 marca 2021 r. orzekł o odmowie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę opisanej wyżej inwestycji. Decyzja ta została uchylona przez Wojewodę Małopolskiego decyzją z 8 sierpnia 2022 r. z uwagi na, zdaniem organu odwoławczego, konieczność wprowadzenia zmian w projekcie budowlanym, których zakres wymagał ponownej oceny organu I instancji.