Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 5 kwietnia 2024 r., sygn. III SA/Gl 963/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Fleszer, Sędziowie Sędzia WSA Adam Gołuch (spr.), Asesor WSA Adam Pawlyta, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 5 kwietnia 2024 r. sprawy ze skargi P. S. na decyzję Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach z dnia 11 sierpnia 2023 r. nr PR.5432.18.2023 w przedmiocie opłaty podwyższonej za wydobycie kopaliny bez wymaganej koncesji oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 11 sierpnia 2023 r., znak: PR.5432.18.2023, Idz. [...], Prezes Wyższego Urzędu Górniczego (dalej: Prezes WUG, organ odwoławczy), utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego w K. (dalej: OUG, organ pierwszej instancji) z dnia 6 marca 2023 r., znak: [...], Idz. [...], ustalającej P. S. (dalej: skarżący, strona) opłatę podwyższoną za wydobycie bez wymaganej koncesji 1146,7 Mg (ton) piasku w okresie od 1 listopada 2019 r. do 6 sierpnia 2020 r. na nieruchomości położonej w miejscowości J., gmina Z., powiat z., oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...], w wysokości 29356 zł.

W podstawie prawnej organ powołał art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. z 17 kwietnia 2023 r., Dz.U. z 2023 r. poz. 775 ze zm.; dalej: k.p.a.), w związku z art. 140 ust. 1, ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 3 ustawy z 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (aktualny tekst jedn. z 12 lipca 2023 r., Dz.U. z 2023 r. poz. 1752 ze zm.; dalej: p.g.g.).

W oparciu o akta administracyjne ustalono następujący stan faktyczny sprawy.

Organ I instancji, decyzją z dnia 6 marca 2023 r., znak: [...], Idz. [...], ustalił skarżącemu opłatę podwyższoną za wydobycie bez wymaganej koncesji 1146,7 ton piasku w okresie od 1 listopada 2019 r. do 6 sierpnia 2020 r. na działce nr [...], położonej w miejscowości J., gmina Z. Postępowanie w tej sprawie zostało wszczęte z urzędu, gdyż w dniu 16 kwietnia 2020 r. do organu I instancji wpłynęło pismo Starosty Z. z dnia 9 kwietnia 2020 r., z prośbą o podjęcie działań w sprawie nielegalnego wydobycia kopaliny na wspomnianej działce. Starosta poinformował, że decyzją z dnia 29 grudnia 2003 r., znak: [...], udzielił J. O. koncesji na wydobywanie kruszywa naturalnego (piasku) ze złoża "J.", udokumentowanego na działce nr [...], która to koncesja decyzją z dnia 4 maja 2011 r., znak: [...], została przeniesiona na nowego przedsiębiorcę – P. S.. Ważność koncesji została ustalona do dnia 31 grudnia 2018 r. W dniu 3 czerwca 2020 r. pracownicy OUG w K. przeprowadzili wizję miejsca wydobywania kopaliny na działce nr [...], na terenie wgłębnego wyrobiska poeksploatacyjnego w likwidowanym zakładzie górniczym "J.", należącym do skarżącego, prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą [...]. Organ I instancji ustalił, że skarpy w miejscu opisanego wyżej wydobywania kopaliny zbudowane były z gruntu rodzimego. W profilu tych skarp występowała warstwa humusu o miąższości 0,2 m. Ustalono, że wydobywaną kopaliną były piaski drobnoziarniste suche, barwy jasnożółtej. W trakcie wizji wykonano również pomiary geodezyjne oraz sporządzono dokumentację fotograficzną, szkice robocze i szkic pomiarowy. W północnej części terenu wyrobiska znajdowała się koparka gąsienicowa jednołyżkowa [...] i stwierdzono świeże ślady urabiania piasku koparką - metodą podsiębierną, poniżej poziomu, na którym stała koparka. We wskazanej części wyrobiska powstało zagłębienie o wymiarach: długość 28 m, szerokość 29,5 m i głębokość 7 m. W trakcie oględzin do wyrobiska wjechał samochód ciężarowy [...] o numerze rejestracyjnym [...] i zatrzymał się w rejonie postoju koparki [...], Kierowca wysiadł z samochodu, wsiadł do kabiny koparki gąsienicowej [...] i rozpoczął wydobywanie piasku oraz jego załadunek na samochód ciężarowy.