Wyrok WSA w Łodzi z dnia 13 września 2023 r., sygn. II SA/Łd 385/23

Dnia 13 września 2023 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Grosińska-Grzymkowska, Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski, Asesor WSA Marcin Olejniczak (spr.), , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 września 2023 roku sprawy ze skargi P. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Sieradzu z dnia 25 stycznia 2023 roku nr SKO.4120.5.23 w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Sieradza z dnia 30 grudnia 2022 roku, nr 166/2022; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Sieradzu na rzecz skarżącego P.G. kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Sieradzu, decyzją z 25 stycznia 2023r. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Sieradza z 30 grudnia 2022 r., którą odmówiono P. G. ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji, polegającej na budowie budynku usługowego na częściach działek nr [...] i nr [...], w obrębie [...], gminie S.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wyjaśnił, że P. G., 25 lipca 2022 r., wniósł o wydanie decyzji lokalizacyjnej dla wskazanej wyżej inwestycji, zaś decyzją z 30 grudnia 2022 r. organ pierwszej instancji odmówił ustalenia warunków zabudowy, z uwagi na brak spełnienia przesłanki z art. 61 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2022 r., poz. 503 ze zm.).

Kolegium dodało, że analiza materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie pozwala na stwierdzenie, że zaskarżona decyzja odpowiada prawu, brak jest bowiem podstaw do ustalenia warunków zabudowy dla planowanej przez skarżącego inwestycji z uwagi na niespełnienie przesłanki z art. 61 ust. 1 pkt 2 u.p.z.p. Wyjaśniono, że teren inwestycji stanowią części działek [...] i [...]. Obsługa komunikacyjna tego terenu ma następować przez pozostałą część działki [...] (teren Bp, działka stanowiąca własność gminy Miasto S., na której został urządzony publiczny parking) i działkę [...] (droga publiczna gminna - ul. [...], skomunikowana z drogą publiczną wojewódzką — ul. [...]). Ponadto w treści uzasadnienia decyzji organ pierwszej instancji wskazał, że w istniejącym stanie faktycznym nie można uznać, iż teren inwestycji posiada dostęp do drogi publicznej. Skoro działka [...] stanowi parking, to tym samym nie może ona służyć do komunikacji. Ponadto organ powołał się na definicję parkingu zawartą w § 3 pkt 25 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2022 r., poz. 1225), zgodnie z którym przez parking należy rozumieć wydzieloną powierzchnię terenu przeznaczoną do postoju i parkowania samochodów, składającą się ze stanowisk postojowych oraz dojazdów łączących te stanowiska, jeżeli takie dojazdy występują.