Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 października 2022 r., sygn. II SA/Wr 291/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wojciech Śnieżyński (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Olga Białek Asesor WSA Marta Pawłowska Protokolant: Starszy sekretarz sądowy Ewa Trojan po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 6 października 2022 r. sprawy ze skargi T. z siedzibą w K. na decyzję Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji i umorzenia postępowania w sprawie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz strony skarżącej kwotę 680 zł (słownie: sześćset osiemdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] (nr [...]), wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a., Wojewoda Dolnośląski po rozpatrzeniu odwołania K. N. i D. N. od decyzji Starosty Kamiennogórskiego z [...] (nr [...]), którą orzeczono o ograniczeniu - na rzecz T. SA z siedzibą w K. - sposobu korzystania z nieruchomości stanowiących własność odwołujących, tj. położonej w S., oznaczonej geodezyjnie jako działka nr [...] oraz położonej w M., oznaczonej geodezyjnie jako działki: nr [...], nr [...] i nr [...], gmina [...], uchylił kwestionowaną decyzję w całości i umorzył postępowanie pierwszej instancji.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy opisał przebieg postępowania, przytoczył przepisy prawa mające zastosowanie w sprawie i wyjaśnił, że wnioskiem z [...], uzupełnionym pismem z [...] Tauron Dystrybucja SA wystąpiła do Starosty Kamiennogórskiego o ograniczenie sposobu korzystania z opisanych wyżej nieruchomości stanowiących własność K. N. i D. N., poprzez udzielenie spółce zezwolenia na realizację przebudowy napowietrznej linii elektroenergetycznej 110 kV relacji B. - M. Decyzją z [...] (sygn. [...]) Starosta Kamiennogórski orzekł o ograniczeniu sposobu korzystania z ww. nieruchomości we wnioskowanym przez spółkę zakresie. Materialnoprawną podstawę rozstrzygnięcia stanowił przepis art. 124 ust. 1 ustawy z 21.08.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2021 r., poz. 1899 ze zm.) - zwanej dalej: u.g.n. W dalszej części wywodów organ wskazał na konieczność przeprowadzenia postępowania z uwzględnieniem zasady dwuinstancyjności, wyrażonej w art. 15 k.p.a. Istota tej zasady polega na dwukrotnym rozpatrzeniu i rozstrzygnięciu sprawy w jej całokształcie przez dwa różne organy. Z tego względu wywodził, że organ II instancji nie może podejmując rozstrzygnięcie, pominąć faktów, które miały miejsce w toku prowadzonego przed nim postępowania. W badanej sprawie tego rodzaju okolicznością, zdaniem Wojewody, okazało się zrealizowanie przez spółkę prac określonych we wniosku przed wydaniem decyzji odwoławczej. Na podstawie informacji pochodzących od spółki ustalono, że prace budowlane na przedmiotowych nieruchomościach zostały zakończone oraz że budowa linii była realizowana na podstawie zgłoszenia wykonania robót budowlanych. Fakt zgłoszenia przez spółkę robót budowlanych polegających na przebudowie napowietrznej sieci elektroenergetycznej [...] [...] relacji B. – M. wraz z budową traktów światłowodowych, w którym jako miejsce realizacji robót wymieniono między innymi przedmiotowe działki gruntu, potwierdził Starosta Kamiennogórski. Ponadto Wojewoda powoła się na pozyskane od organu administracji architektoniczno-budowlanej zaświadczenie o braku wniesienia sprzeciwu w terminie 21 dni od dnia doręczenia mu zgłoszenia przebudowy linii. Powyższe okoliczności oznaczają, że spółka przed wydaniem rozstrzygnięcia odwoławczego, zrealizował na odnośnych nieruchomościach prace opisane we wniosku o wydanie decyzji. Wojewoda wskazał, że podziela utrwalony w orzecznictwie sądów administracyjnych pogląd, sformułowany w odniesieniu do art. 124 ust. 1 u.g.n. (por. wyrok NSA z 14.05.2009r., sygn. akt I OSK 988/09; wyroki WSA we Wrocławiu: z 09.11.2006 r., sygn. akt II SA/Wr 338/06 i z 07.11.2011 r., sygn. II SA/Wr 393/11; wyrok WSA w Łodzi z 02.06.2009 r., sygn. akt II SA/Łd 238/09). Istota tego poglądu zawiera się w stwierdzeniu, że ustanie potrzeby wydania rozstrzygnięcia wywłaszczeniowego, limitującego władztwo właściciela nad należącą do niego nieruchomością, przez zezwolenie na jej zajęcie w celu realizacji prac określonych w art. 124 ust. 1 u.g.n., ze względu na zrealizowanie inwestycji przed uzyskaniem ostatecznej decyzji, stanowi przesłankę bezprzedmiotowości postępowania przewidzianą w art. 105 § 1 k.p.a. Skoro decyzja, o której mowa w art. 124 ust. 1 u.g.n. normuje jedną z form wywłaszczenia (art. 112 i nast. u.g.n.), to kluczowe znaczenie ma przesłanka jego dopuszczalności w postaci istnienia potrzeby zrealizowania celu publicznego w oparciu o to rozstrzygnięcie. Natomiast zrealizowanie tego celu jest jednoznaczne z wyłączeniem możliwości wydania decyzji ex post. Dlatego ze względu na fakt zrealizowania inwestycji przed wydaniem rozstrzygnięcia odwoławczego, konieczne jest uchylenie rozstrzygnięcia organu I instancji i umorzenie postępowania administracyjnego, ponieważ zaistniały stan bezprzedmiotowości uniemożliwia wydanie decyzji merytorycznej. Stąd też Wojewoda zobowiązany był postąpić zgodnie z dyspozycją art. 138 § 1 pkt 2 in fine k.p.a. W efekcie również ustosunkowanie się do zarzutów odwołania należało uznać za zbędne.