Wyrok SN z dnia 14 lutego 2023 r., sygn. II USKP 193/21

Budzący wątpliwości interpretacyjne zwrot „z wyjątkiem przypadku, gdy emerytura wojskowa (…) została obliczona według zasad określonych w art. 15a albo 18e ustawy (zaopatrzeniowej) …” użyty w art. 95 ust. 2 ustawy emerytalnej, wykładany z uwzględnieniem reguł gramatycznych, systemowych i funkcjonalnych powinien być rozumiany jako odnoszący się tylko do żołnierzy, których emerytury są obliczane na podstawie tych przepisów, a zatem do żołnierzy powołanych do zawodowej służby wojskowej, odpowiednio po dniu 1 stycznia 1999 r. oraz po dniu 31 grudnia 2012 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Zbigniew Korzeniowski (przewodniczący) ‎

SSN Leszek Bielecki ‎

SSN Jarosław Sobutka (sprawozdawca)

w sprawie z wniosku T. M. ‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych […] Oddziałowi w Warszawie ‎o wypłatę emerytury, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 14 lutego 2023 r., ‎skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie ‎z dnia 26 listopada 2020 r., sygn. akt III AUa 749/20,

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

T. M. zaskarżył decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 2 października 2019 r. (znak: […]) w zakresie zawieszenia wypłaty świadczenia z uwagi na zbieg prawa do więcej niż jednego świadczenia. Wyrokiem z dnia 18 maja 2020 r. Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał odwołującemu się T. M. prawo do wypłaty emerytury od dnia 1 sierpnia 2019 r. Sąd I instancji ustalił, że odwołujący T. M. posiada uprawnienia do emerytury wojskowej od dnia od 01.11.1997 r. - do ustalenia prawa i wysokości świadczenia uwzględniono okres służby wojskowej w okresie od 25 października 1967 r. do 31 października 1997 r. Po przejściu na emeryturę wojskową T. M. był zatrudniony: w okresie od 3 grudnia 1997 r. do 14 września 2000 r. na stanowisku montera w Z. S.A. w W., w okresie od 15 września 2000 r. do 31 maja 2003 r. na stanowisku montera w S. Sp. z o.o. w W., w okresie od 2 czerwca 2003 r. do 30 września 2009 r. na stanowisku technika instalacji telekomunikacyjnych w A. sp. z o.o. w S. i w okresie od 16 listopada 2009 r. do 31 stycznia 2019 r. w Centrum Wsparcia Teleinformatycznego Sił Zbrojnych w W. a następnie Regionalnym Centrum Informatyki w W. na stanowisku st. technika, sam. technik. Sąd Okręgowy w Warszawie, powołując się na orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 24 stycznia 2019 r. (I UK 426/17) uznał, iż przyjęta przez Sąd Najwyższy interpretacja art. 95 ust. 1 i 2 ustawy emerytalnej w zakresie sformułowania „emerytura wojskowa lub policyjna obliczona według zasad określonych w art. 15a albo art. 18e ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych” ma zastosowanie w niniejszej sprawie. Skarżący nabył bowiem uprawnienia do emerytury wojskowej po 23 latach służby, następnie złożył wniosek o doliczenie do wysługi emerytalnej stażu pracy podjętej po przejściu na emeryturę wojskową, w wyniku czego przysługująca mu emerytura osiągnęła maksymalną wartość 75% podstawy wymiaru. Odwołujący poprzez zatrudnienie na podstawie umowy o pracę po przejściu na emeryturę i doliczenie tego okresu składkowego osiągnął maksymalną wartość wojskowego świadczenia emerytalnego wynoszącą 75% podstawy wymiaru, a zatem jedynie w oparciu o zasady obliczania tej emerytury, określone w ustawie o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i wynikające z niej ograniczenia, nie ma możliwości podwyższenia tego świadczenia, mimo „wypracowania” przez odwołującego dodatkowego okresu składkowego.