Wyrok SN z dnia 10 maja 2023 r., sygn. I USKP 18/23

Ubezpieczonemu, który pozostawał w zawodowej służbie wojskowej przed dniem 2 stycznia 1999 r. i pobiera emeryturę wojskową wynoszącą 75% podstawy jej wymiaru obliczoną bez uwzględnienia okresów składkowych i nieskładkowych, z tytułu których jest uprawniony również do emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wypłaca się jedno z tych świadczeń - wyższe lub wybrane przez niego (art. 95 ust. 1 i 2 ustawy emerytalnej w związku z art. 7 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin).

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Leszek Bielecki (przewodniczący, sprawozdawca) ‎SSN Jarosław Sobutka ‎SSN Robert Stefanicki

w sprawie z odwołania T. S., B. S. i M. S. (następców prawnych zmarłego H. S.) ‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Chrzanowie ‎o wysokość emerytury, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 10 maja 2023 r., ‎skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie ‎z dnia 16 lutego 2021 r., sygn. akt III AUa 14/21,

1. uchyla zaskarżony wyrok i zmienia wyrok Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 5 listopada 2020 r., sygn. akt VII U 4867/19 w ten sposób, że oddala odwołanie

2. zasądza od T. S., B. S. i M. S. solidarnie na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Chrzanowie kwotę 240,00 zł (dwieście czterdzieści złotych, zero groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny w Krakowie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z 16 lutego 2021 r., III AUa 14/21, oddalił apelację organu rentowego od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie z 5 listopada 2020 r., VII U 4867/19, uwzględniającego odwołanie H. S. od odmownej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Chrzanowie z 7 listopada 2019 r. i zobowiązującego organ rentowy do podjęcia wypłaty emerytury dla odwołującego od 1 listopada 2019 r.

W sprawie tej ustalono, że odwołujący nabył prawo do emerytury wojskowej, której wysokość osiągnęła maksymalną wartość wojskowego świadczenia emerytalnego wynoszącą 75% podstawy wymiaru. W oparciu o zasady obliczania tej emerytury określone w ustawie o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i wynikające z niej ograniczenia nie ma możliwości podwyższenia tego świadczenia mimo „wypracowania” przez odwołującego dodatkowego okresu składkowego w wyniku pracy wykonywanej po przejściu na emeryturę wojskową. Dlatego, w ocenie Sądu Okręgowego, należało zastosować te same przepisy, które dotyczą żołnierzy powołanych do służby po raz pierwszy po dniu 1 stycznia 1999 r., a zatem odstąpić od zasady pobierania w razie zbiegu uprawnień do emerytury z dwóch różnych systemów tylko jednego świadczenia - wyższego lub wybranego.