Wyrok SN z dnia 27 lipca 2011 r. sygn. II PK 20/11

Wykładnia celowościowa art. 39 k.p. prowadzi do wniosku o objęciu ochroną takich pracowników, którzy - będąc w zaawansowanym wieku - nie mają jeszcze prawa do emerytury z ubezpieczenia społecznego, a w przypadku wypowiedzenia umowy o pracę mogliby mieć trudności w uzyskaniu środków utrzymania z innej pracy, a także w nabyciu uprawnień emerytalnych z uwagi na brak ustawowo wymaganego stażu ubezpieczenia. Równocześnie z przepisu tego wynika, że pracownik osiąga przewidziany w nim wiek emerytalny tylko jeden raz, co oznacza, że ochrona w wieku "przedemerytalnym" nie może być "kategorią ruchomą i relatywną", która mogłaby wprowadzać stan niepewności co do okresu obowiązywania zakazu wypowiadania umowy o pracę w zależności od tego, czy chroniony tym zakazem pracownik skorzysta, czy też nie skorzysta z uprawnień emerytalnych.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Edwarda B. przeciwko M. Sp. z o.o. o odszkodowanie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 27 lipca 2011 r., skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 2 września 2010 r.,

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Powód Edward B. wniósł w pozwie o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej M. spółki z o.o. kwoty 19.252,74 zł tytułem odszkodowania, w związku z rozwiązaniem przez pozwaną łączącej strony umowy o pracę z naruszeniem art. 39 k.p.

Sąd Rejonowy - Sąd Pracy wyrokiem z dnia 6 maja 2010 r. oddalił powództwo.

Swoje rozstrzygnięcie Sąd Rejonowy oparł na następujących ustaleniach. W dniu 20 maja 2009 r. powód zawarł z pozwaną umowę o pracę, początkowo na okres próbny do dnia 19 sierpnia 2009 r., a następnie na czas określony do dnia 31 grudnia 2010 r. Strony uzgodniły, iż umowa o pracę może ulec rozwiązaniu za wypowiedzeniem. Zatrudniając się w pozwanej powód wypełnił kwestionariusz osobowy, a także przedłożył świadectwa pracy z poprzednich zakładów pracy, z których wynikało, że był on zatrudniony między innymi od dnia 10 listopada 1973 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. w Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego, przy czym w okresie od dnia 1 marca 1975 r. do dnia 7 lutego 1982 r. i od dnia 1 września 1982 r. do dnia 31 października 1998 r. pracował tam na stanowisku majstra, a w okresie od dnia 1 listopada 1998 r. do dnia 31 sierpnia 2005 r. - na stanowisku kierownika budowy i była to praca w szczególnych warunkach. Według stanu na dzień 1 stycznia 1999 r. powód legitymował się więc 27-letnim okresem składkowym, a w tym okresem pracy w warunkach szczególnych wynoszącym 23 lata, 3 miesiące i 7 dni. W dniu 12 stycznia 2010 r. pozwana wypowiedziała powodowi umowę o pracę.