Wyrok SN z dnia 5 lutego 2004 r. sygn. I PK 348/03

Wiek emerytalny upoważniający do uzyskania prawa do emerytury górniczej na podstawie art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) jest wiekiem emerytalnym w rozumieniu art. 39 k.p., w brzmieniu tego przepisu obowiązującym do 31 grudnia 2003 r.

Przewodniczący SSN Teresa Flemming-Kulesza

Sędziowie SN: Zbigniew Hajn (sprawozdawca), Józef Iwulski

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lutego 2004 r. sprawy z powództwa Jana T. przeciwko R. Spółce Węglowej Spółce Akcyjnej w R.Ś. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gliwicach z dnia 20 marca 2003 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Powód Jan T. żądał przywrócenia do pracy w pozwanej R. Spółce Węglowej SA Kopalni Węgla Kamiennego „H.” w R.Ś. W uzasadnieniu pozwu podał, że przyczyna wypowiedzenia - restrukturyzacja i zmniejszanie zatrudnienia, została określona zbyt ogólnie, a ponadto pozwana dokonywała przyjęć do pracy. Ponadto wskazał, że wiek emerytalny dla pracowników zatrudnionych pod ziemią zgodnie z wymaganiami art. 34 ust. 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.) wynosi 50 lat. Oznacza to, że wypowiedzenie narusza art. 39 k.p., ponieważ w dniu wypowiedzenia, tj. 10 października 2001 r., mając ukończone 48 lat był on objęty ochroną przed wypowiedzeniem.