Wyrok SN z dnia 16 września 2021 r., sygn. II PSKP 44/21

Jeżeli pracownik przenosi konflikt z pracodawcą na płaszczyznę wychodzącą poza zakład pracy, to dopuszczalne są publiczne wypowiedzi osób reprezentujących pracodawcę, w tym zakresie. Nie stanowią one samoistnie o naruszeniu dóbr osobistych pracownika, w tym jego godności, czci, jak również spełniania przez niego kwalifikacji do wykonywania danego zawodu.

Sąd Najwyższy w składzie:

Prezes SN Piotr Prusinowski (przewodniczący, sprawozdawca)

‎SSN Jolanta Frańczak

SSN Romualda Spyt

w sprawie z powództwa A. P. ‎przeciwko Szpitalowi Specjalistycznemu im. (…) Samodzielnemu Publicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej w W. z udziałem Stowarzyszenia Antymobbingowego (…) - Oddział w W. ‎o zadośćuczynienie z tytułu mobbingu, odszkodowanie za utracone zarobki, odszkodowanie za dyskryminację, odszkodowanie za naruszenie dóbr osobistych, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 16 września 2021 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…) z dnia 14 grudnia 2018 r., sygn. akt III APa (…),

I. oddala skargę kasacyjną,

II. nie obciąża powódki na rzecz pozwanego kosztami postępowania kasacyjnego,

III. przyznaje radcy prawnej I. G. od Skarbu Państwa - Sąd Apelacyjny w (…) tytułem wynagrodzenia za reprezentowanie powódki w postępowaniu kasacyjnym z urzędu 3.600 zł (trzy tysiące sześćset) podwyższone o stawkę podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny w (…), wyrokiem z dnia 14 grudnia 2018 r., oddalił apelację A.P., wniesioną od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 30 marca 2017 r., w którym oddalono jej powództwo skierowane przeciwko Szpitalowi Specjalistycznemu im. (…), Samodzielnemu Publicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej w W. o zadośćuczynienie z tytułu mobbingu, odszkodowanie za utracone zarobki, odszkodowanie za dyskryminację, odszkodowanie za naruszenie dóbr osobistych.

Sąd odwoławczy przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji. Wynika z nich, że strony łączył stosunek pracy od dnia 1 lipca 1996 r. Niezależnie od tej więzi prawnej, strony w dniu 1 marca 2000 r. zawarły umowę o świadczenie usług medycznych w zakresie ciąży i indywidualnej opieki okołoporodowej. Powódka zawarła powyższą umowę jako prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą „A.”. Umowa została zawarta na czas nieokreślony. W § 9 pkt. 2 strony ustaliły, że zleceniodawca (pozwany) nie gwarantuje zleceniobiorcy A.P. wynagrodzenia za gotowość do pracy w przypadku braku pacjentów lub w przypadkach niezawinionych przez zleceniodawcę przyczyn, dla których wykonanie usługi nie będzie możliwe. Działalność gospodarcza powódki została przez nią zawieszona w dniu 31 października 2011 r.