Wyrok SN z dnia 17 sierpnia 2016 r., sygn. I PK 235/15

Wypowiedzenie z mocy art. 10 ust. 3 ustawy o zwolnieniach grupowych warunków pracy i płacy pracownikowi podlegającemu szczególnej ochronie może

nastąpić tylko w razie niemożności dalszego jego zatrudnienia na dotychczas zajmowanym przezeń stanowisku, przy czym niemożność ta musi mieć obiektywny charakter, wynikający z samych dokonywanych przez pracodawcę zmian organizacyjnych skutkujących redukcją etatów, a nie będącego konsekwencją tych zmian doboru (nawet uzasadnionego) tegoż pracownika do zwolnienia z grona osób zatrudnionych na podobnych stanowiskach.

Biuletyn SN Izby Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych nr 2/2017

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Zbigniew Korzeniowski (przewodniczący)

SSN Halina Kiryło (sprawozdawca)

‎SSN Dawid Miąsik

w sprawie z powództwa M. W. ‎przeciwko Komunalnemu Zakładowi Gospodarki Mieszkaniowej w K. ‎o odszkodowanie, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 17 sierpnia 2016 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w K. z dnia 27 stycznia 2015 r., sygn. akt IX Pa (...),

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w K., pozostawiając temu Sądowi rozstrzygniecie o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy w K. wyrokiem z dnia 11 czerwca 2014 r. oddalił powództwo M. W. przeciwko Komunalnemu Zakładowi Gospodarki Mieszkaniowej w K. o zasądzenie odszkodowania z tytułu wypowiedzenia warunków pracy i płacy, a Sąd Okręgowy w K. wyrokiem z dnia 27 stycznia 2015 r. oddalił apelację powódki od tego orzeczenia i zasądził od powódki na rzecz pozwanego kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

W sprawie ustalono, że powódka M. W. była zatrudniona u pozwanego na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony od 1998 r., ostatnio na stanowisku Kierownika Oddziału Eksploatacji Budynków (dalej: „EOB”) nr 2 w K., dokąd została przeniesiona z OEB nr 7. Powódka ma wykształcenie wyższe informatyczne i jest też licencjonowanym zarządcą nieruchomości. Pierwsze stanowisko kierownicze u pozwanego - zastępcy kierownika w OEB nr 7 - objęła w 2006 r. W 2008 r. awansowała na kierownika tej jednostki i stanowisko to zajmowała do lipca 2011 r., kiedy to została przeniesiona do OEB nr 2. Pozwany dokonał wówczas „wymiany” kierowników OEB nr 2 i OEB nr 7 w ten sposób, że zamienili się oni stanowiskami. Celem takiej zamiany było sprawdzenie powódki w innym miejscu. Powódka była poprzednio szeregowym pracownikiem w OEB nr 7 i pozwany uznał, że może mieć ona problemy z kierowaniem swoimi dawnymi koleżankami i kolegami, dlatego przeniesiono ją na nowe miejsce pracy, w którym nie była obciążona znajomościami na stopie towarzyskiej. Po objęciu nowego stanowiska powódka zaszła w ciążę, w związku z czym od września 2011 r. korzystała ze zwolnienia chorobowego. W dniu 21 kwietnia 2012 r. powódka urodziła dziecko i od tego dnia przebywała na urlopie macierzyńskim. Na wniosek powódki pozwany udzielił jej dodatkowego urlopu macierzyńskiego w okresie od 8 września 2012 r. do 5 października 2012 r., a następnie urlopu wychowawczego z tytułu opieki nad dzieckiem w okresie od 6 grudnia 2012 r. do 7 grudnia 2012 r., po czym na podstawie art. 186 k.p. obniżył powódce wymiar czasu pracy do 7/8 etatu w okresie od dnia 10 grudnia 2012 r. do dnia 6 grudnia 2013 r. w celu sprawowania osobistej opieki nad synem. Do dnia 2 stycznia 2013 r. powódka korzystała ze zwolnienia lekarskiego na siebie i dziecko - był to pierwszy dzień jej obecności w pracy. W 2011 r. pozwany zorganizował konkurs na stanowisko kierownicze w OEB-7, które od listopada 2011 r. objął B. W., gdyż administracja nie mogła działać bez kierownika, a nie wiedziano, kiedy powódka wróci z L4, ani czy będzie korzystać z urlopu wychowawczego.