Wyrok SN z dnia 14 grudnia 2004 r. sygn. II PK 107/04

Niedopuszczalne jest równoczesne dokonywanie zwolnień grupowych i indywidualnych z przyczyn określonych w art. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy (jednolity tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr 112, poz. 980 ze zm.).

Przewodniczący SSN Józef lwulski

Sędziowie SN: Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca), Barbara Wagner

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 grudnia 2004 r. sprawy z powództwa Henryka S. przeciwko „P.” SA w W. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu z dnia 27 listopada 2003 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powód Henryk S. domagał się przywrócenia do pracy u pozwanego „P.” SA w W. Wyrokiem z dnia 13 maja 2003 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia Śródmieścia-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił powództwo. Podstawy tego wyroku przedstawiają się jak następuje.

Powód był zatrudniony u strony pozwanej od dnia 11 grudnia 1976 r., ostatnio na stanowisku specjalisty konstruktora, w pełnym wymiarze czasu pracy w Dziale Technologiczno - Konstrukcyjnym. Zarządzeniem z dnia 15 grudnia 2000 r. zostały wprowadzone zmiany w strukturze organizacyjnej „P.” SA w W. w celu poprawy ekonomiki funkcjonowania spółki. Polegały one między innymi na zlikwidowaniu działu, w którym zatrudniony był powód (także działu technologicznego), z przesunięciem pracowników do nowego Działu Rozwoju TR. Kierownikiem powstałego działu został Władysław B. i to on podejmował decyzje o doborze kadry, gdyż w komórce organizacyjnej TR 11, w której zatrudniony był powód zmniejszono etaty - z 8 do 7. Wytypowanie powoda do zwolnienia wynikało z jego oceny jako pracownika niemającego odpowiedniej samodzielności i nieposiadającego kwalifikacji zawodowych wymaganych w pracy konstruktora sprzętu chłodniczego. W dniu 5 września 2001 r. strona pozwana wystąpiła do NSZZ Solidarność z zawiadomieniem, iż zamierza powodowi wypowiedzieć umowę o pracę. Jako przyczynę podała zmiany organizacyjne w pionie technicznym i zmniejszenie liczby stanowisk. W dniu 10 września 2001 r. NSZZ Solidarność zgłosił zastrzeżenia do zamiaru wypowiedzenia między innymi w stosunku do powoda, dlatego iż został przekroczony limit pracowników przewidzianych do zwolnień określony w porozumieniu ze związkami zawodowymi oraz iż osoby, z którymi pozwany zamierza rozwiązać umowy o pracę, nie zostały zaakceptowane przez związek, przy ustalaniu listy końcowej do zwolnienia w 2001 r. W związku z przedstawionymi zastrzeżeniami strona pozwana wystąpiła do zarządu Regionu NSZZ „Solidarność”, który poparł i podtrzymał zastrzeżenia komisji zakładowej. W dniu 24 września 2001 r. powód otrzymał pismo wypowiadające umowę o pracę. Wypowiedzenia dokonano na podstawie art. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy i uzasadniono potrzebą dostosowania stanu zatrudnienia do obowiązującej w komórce organizacyjnej etatyzacji. Umowa o pracę uległa rozwiązaniu w dniu 31 października 2001 r. Powód otrzymał odprawę w wysokości 11-krotnego wynagrodzenia związaną ze zwolnieniem go z przyczyn dotyczących pracodawcy oraz odszkodowanie za skrócony okres wypowiedzenia o 2 miesiące. Liczba zatrudnionych działu TR na koniec 2001 r. wynosiła 115 osób. W okresie od 31 maja 2001 r. do 31 grudnia 2001 r. z pionu TR zostało zwolnionych 25 osób. Po tej dacie także następowały zwolnienia. Po dniu 1 marca 2002 r. w dziale rozwoju pomniejszono zatrudnienie o kolejne 2 osoby z przyczyn dotyczących pracodawcy. W październiku 2002 r. liczba zatrudnionych w tym dziale wyniosła już 94 osoby. Łącznie zwolnienia w pozwanej spółce w okresie od maja 2001 r. do października 2002 r. sięgnęły około 1711 osób. Jednomiesięczne wynagrodzenie powoda liczone jak ekwiwalent za urlop wynosiło 2.022,55 zł 59 gr. Na podstawie dokonanych ustaleń faktycznych Sąd Rejonowy uznał, że rzeczywistą przyczyną rozwiązania z powodem umowy o pracę była potrzeba dostosowania stanu zatrudnienia w komórce powoda do obowiązującej etatyzacji na skutek zmniejszenia zatrudnienia. Wskazana przez pracodawcę przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę była prawdziwa. Na skutek reorganizacji doszło do połączenia działów, w konsekwencji czego w dziale powoda konieczne było zwolnienie jednej osoby. Osobę tę wskazał przełożony powoda, który doboru pracowników dokonywał na podstawie oceny wykształcenia pracowników, oraz tego, czy dany pracownik spełniał jego oczekiwania. Zdaniem Sądu pierwszej instancji, strona pozwana nie naruszyła art. 45 § 1 k.p. Pomimo błędnego wskazania podstawy prawnej wypowiedzenia, strona pozwana opisowo wskazała prawdziwą przyczynę wypowiedzenia, która znajduje oparcie w art. 10 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy.