Zawieranie i wypowiadanie umów o pracę na czas określony - najważniejsze wyroki SN

Terminowe umowy o pracę wywołują wiele wątpliwości i często są przedmiotem sporów sądowych. Z jednej strony ustawodawca dopuszcza ich zawieranie, z drugiej zaś - stają się źródłem nadużyć w stosunkach pracy przez silniejszą stronę tego stosunku, którym jest pracodawca. Przede wszystkim chodzi o narzucanie pracownikowi tzw. klauzuli terminowej oraz klauzuli wypowiedzenia.

Standardem powinny być umowy na czas nieokreślony

W uchwale z 16 kwietnia 1998 r. (III ZP 52/97, OSNP 1998/19/558, patrz: www.ekspert3.inforlex.pl) Sąd Najwyższy przyjął, że to umowy o pracę na czas nieokreślony są standardem w stosunkach zatrudnienia. Umowa o pracę na czas określony jest zaś wyjątkiem i jej zastosowanie powinno mieć uzasadnienie w okolicznościach zatrudnienia (np. odbycie stażu zawodowego, rzeczywiste potrzeby pracodawcy). W wyroku z 25 lutego 2009 r. (II PK 186/08, OSNP 2010/19-20/230) Sąd Najwyższy przyjął, że umowy o pracę na czas określony to jeden z typów umów stanowiących podstawę stosunków zatrudnienia przewidzianych przez ustawodawcę.