Kryptowaluty. Dziwny status w prawie karnym
Potrzebne są pilne działania legislacyjne, by zapewnić jednoznaczną identyfikację konkretnych czynów, umożliwić skuteczne zajmowanie kryptowalut oraz przedstawianie ich jako dowód w toczących się postępowaniach
Pojawienie się kryptowalut stało się przyczyną wielu wątpliwości na gruncie prawa karnego. Fundamentalnym zagadnieniem jest klasyfikacja prawnokarna czynu zabronionego polegającego na pozbawieniu innej osoby możliwości dysponowania kryptowalutami oraz wykorzystania przez przestępców bitmonety jako środka płatniczego zapewniającego anonimowość przy finansowaniu działań niezgodnych z prawem, ukrywaniu składników majątku, praniu pieniędzy, a w zakresie części proceduralnej – zabezpieczenia majątkowego przez organy ścigania.
Kwalifikacja prawna przestępstwa
Pojęcie kryptowalut i ich przedmiot wzbudza wątpliwości co do kwalifikacji czynów zabronionych. K. Zacharzewski upatruje przedmiotu ochrony własności w dyspozycjach art. 278 par. 2 kodeksu karnego (kradzież programu komputerowego), art. 286 par. 1 k.k. (oszustwo), art. 284 par. 1 k.k. (przywłaszczenie rzeczy lub prawa majątkowego), art. 287 k.k. (oszustwo komputerowe), a także art. 291–293 k.k. (paserstwo).