Chwilowe zatrudnienie na podstawie postanowienia sądu nie uzasadnia wydania świadectwa pracy

Nasza pracownica została zwolniona 10 października 2022 r. w trybie art. 52 kodeksu pracy (dyscyplinarka). Skierowała pozew do sądu pracy i 18 listopada 2023 r. sąd wydał postanowienie na podstawie art. 7551 par. 1 kodeksu postępowania cywilnego o udzieleniu jej zabezpieczenia poprzez nakazanie pozwanemu pracodawcy dalszego jej zatrudniania do czasu zakończenia postępowania. 30 listopada 2023 r. stwierdzono wykonalność tego postanowienia. Pracownica 2 grudnia 2023 r. została skierowana przez pracodawcę na badania i w tym samym dniu przedstawiła orzeczenie lekarskie o zdolności do pracy. Tego samego dnia pracownica została zgłoszona do ZUS. Następnie 3 grudnia 2023 r. pracodawca zwolnił ją ze świadczenia pracy. Pracownicy zostało wypłacane wynagrodzenie za pracę na poprzednich warunkach pracy i płacy. Z kolei 28 grudnia 2023 r. sąd po rozpoznaniu sprawy postanowił zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że oddalił wniosek o udzielenie zabezpieczenia. 5 stycznia 2024 r. pracodawca wystosował pismo do pracownicy z informacją, że sąd prawomocnie oddalił wniosek o zabezpieczenie roszczenia dotyczącego przywrócenia do pracy i w związku z tym wcześniejsze oświadczenie pracodawcy o zwolnieniu pracownicy ze świadczenia pracy w okresie obowiązywania postanowienia stało się bezprzedmiotowe i bezskuteczne. Tym samym pracodawca zaprzestał wypłacania wynagrodzenia w związku z wykonalnym postanowieniem o zabezpieczeniu powództwa. Jednocześnie pracodawca poinformował, że wyrok wydany przez sąd pierwszej instancji jest zaskarżony w ramach złożonej apelacji i obecnie będzie rozpatrywany przez sąd odwoławczy. Pracownica została wyrejestrowana z ZUS od 28 grudnia 2023 r. Obecnie pracownica żąda wystawienia świadectwa pracy za okres od 2 do 28 grudnia 2023 r.