Artykuł
Wolałbym nie
Wiedza nie jest niczym świętym i nie powinna być tak traktowana w akademii opartej na wymianie myśli. Trzeba profanować myśl, dyskutować, sprzeciwiać się
Z Oskarem Szwabowskim rozmawia Krzysztof Katkowski
Oskar Szwabowski dr hab. pedagogiki, profesor Uniwersytetu Pomorskiego w Słupsku. Zajmuje się filozofią edukacji, autoetnografią, dydaktyką, pedagogicznie zorientowanymi studiami kulturowymi oraz edukacją wyższą
Oskar Szwabowski dr hab. pedagogiki, profesor Uniwersytetu Pomorskiego w Słupsku. Zajmuje się filozofią edukacji, autoetnografią, dydaktyką, pedagogicznie zorientowanymi studiami kulturowymi oraz edukacją wyższą
Pisze pan w swojej ostatniej książce: „Bartleby mnie prześladuje (…) Bartleby jest ważny dla refleksji o edukacji i szerzej o naszym życiu”. Dlaczego? Co w myśleniu o edukacji zmienia przywołanie tego bohatera opowiadania z XIX w.?
Wszystko zaczęło się od lektury opowiadania Hermana Melville’a „Kopista Bartleby”. Początkowo nie zrobiło ono na mnie większego wrażenia, dopiero później trafiłem na książkę Tysona Lewisa o studiowaniu, gdzie wykorzystuje on Bartleby’ego jako figurę „idealnego studenta”. Zacząłem się zastanawiać, dlaczego w tej klasycznej już pozycji dla pedagogów zajmujących się edukacją akademicką to właśnie Bartleby jest punktem wyjścia. Co to znaczy, że jest idealnym studentem? Zwłaszcza że w dominującym sposobie myślenia o edukacji wydaje się on raczej problemem, kimś czy czymś, co wymaga interwencji. Tymczasem Lewis sugeruje nam, że on niesie obietnice. Co to za obietnica? Co on niesie? Nie dawało mi to spokoju, zakrzywiało spojrzenie, sprawiając, że nic już nie było oczywiste. Zacząłem podążać za widmami kopisty.
