Żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej przysługuje przez okres roku po zwolnieniu ze służby uposażenie zasadnicze w takiej wysokości, jaka należała mu się na stanowisku ostatnio zajmowanym przed zwolnieniem /art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy - Dz.U. 1992 nr 5 poz. 18/.
Przestrzeganie zasady równości wobec prawa oznacza stosowanie takich samych kryteriów prawnych wobec osób znajdujących się w analogicznej sytuacji faktycznej i prawnej. Tymczasem wyznawcy różnych kościołów znajdują się w odmiennej sytuacji ze względu na spełnianie, wynikających z rygorów doktrynalnych, prawnych przesłanek możliwości skierowania do służby zastępczej. To zróżnicowanie nie zostało im
1. Komisja poborowa, rozpatrując uzasadniony wniosek poborowego o skierowanie do służby zastępczej /art. 189 i art. 190 ustawy z 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej - t.j. Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16/, zobowiązane jest uwzględnić takie żądanie, jeżeli dojdzie do przekonania, że w sprawie rzeczywiście występują ustawowe przesłanki "pozytywnego rozstrzygnięcia",
1. Na tle art. 189 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /t.j. Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16/ może chodzić tylko o takie zasady moralne, które dają przekonującą odpowiedź na pytanie, dlaczego służba wojskowa zasadnicza nie da się pogodzić z wypełnieniem konstytucyjnego zapisu, że obrona Ojczyzny jest najświętszym obowiązkiem patriotycznym obywateli
Odwołanie się do "przekonań religijnych", zgodnie z art. 189 ust. 1 ustawy z 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16/, wymaga wykazania, że wyznawana wiara wyłącza możliwość odbywania służby wojskowej. Nie da się wyprowadzić z piątego przykazania Dekalogu "nie zabijaj" wniosku, że religia katolicka zabrania odbywania zasadniczej służby
1. Rejonowe i wojewódzkie komisje lekarskie oraz wojskowe komisje lekarskie, powołane na podstawie art. 26 ust. 1 i w związku z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16/ do określania zdolności poborowych do służby wojskowej, są, w rozumieniu tych przepisów oraz przepisów kodeksu postępowania administracyjnego
Powszechne stosowanie w sprawach wojskowych podporządkowanych Kodeksowi postępowania administracyjnego zasady informowania stron o przysługujących im uprawnieniach stanowi nie tylko wypełnienie nakazu art. 9 Kpa, ale jest zarazem gwarancją równego traktowania wszystkich poborowych, a tym samym urzeczywistnia zasadę równych praw i jednakowej ochrony prawnej /art. 67 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej
Wniosek poborowego o skierowanie na ponowne badanie do komisji lekarskiej w trybie art. 28 ust. 4 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16/ winien być uwzględniany, jeżeli poborowy z powołaniem się na zaświadczenie lekarskie albo inne dowody, uprawdopodobni, że po wydaniu ostatecznego orzeczenia o uznaniu go za zdolnego do
Kierując się ogólną zasadą dwuinstancyjności postępowania administracyjnego oraz systematyką przyjętą w ustawie /art. 42 ust. 3, art. 44 ust. 4 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej - t.j. Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16/ można wyrazić pogląd, że na etapie zwolnienia ze służby poborowego, któremu doręczono kartę powołania, o odroczeniu bądź odmowie odroczenia
Organem wyższego stopnia nad wojskowym komendantem uzupełnień w wypadku wydania karty powołania /art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej - Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16/ jest szef wojewódzkiego sztabu wojskowego.
Artykuł 18 Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych z 1966 r., ratyfikowanego przez Polskę w 1977 r. /Dz.U. 1977 nr 38 poz. 167 i 168/, który traktuje o prawie do wolności myśli, sumienia i wyznania /podobnie jak art. 82 Konstytucji RP/, nie stwarza podstawy do otrzymania skierowania do służby zastępczej.
Przez przyjęcie obowiązków w obcym wojsku lub obcej organizacji wojskowej, o którym mowa w art. 237 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (j.t. Dz.U. z 1992 r., nr 4, poz. 16), należy rozumieć wstąpienie w skład sił zbrojnych obcego państwa lub w skład obcej organizacji wojskowej w celu pełnienia służby. Określenia tego nie wyczerpuje natomiast
Ubieganie się poborowego o przyjęcie na studia w szkole wyższej nie stanowi według art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16/ przeszkody do powołania go do odbycia zasadniczej służby wojskowej także w wypadku, gdy przyjęcie go na studia nie jest uzależnione od złożenia egzaminu wstępnego.
Nowela z dnia 25 października 1991 r. do ustawy o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 113 poz. 491/, która weszła w życie 9 grudnia 1991 r., wprowadziła dwuetapowość postępowania zarówno dla orzekania o konieczności sprawowania przez żołnierza bezpośredniej opieki nad członkiem rodziny, jak i przyznania mu statusu jedynego żywiciela
Organ administracji ma podstawę do uznania w oparciu o art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16/ oraz par. 6 ust. 2 w związku z par. 30 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1989 r. w sprawie udzielania odroczeń zasadniczej służby wojskowej oraz uznawania poborowych i żołnierzy za jedynych żywicieli
Zakwalifikowanie poborowego do służby w oddziałach prewencji policji i wpisanie go przez organy Policji na listę kandydatów do tej służby bez uprzedniego skierowania organu administracji wojskowej nie stanowi przeszkody do powołania go do odbycia czynnej służby wojskowej /art. 44 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej - Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16 oraz
Okres przebywania w więzieniu polskim na mocy skazania w latach 1944-1956 bez związku z działalnością polityczną bądź religijną związaną z walką o suwerenność i niepodległość nie jest okresem represji w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz.U. nr 17, poz. 75) nawet gdy osoba
1. Określenie aparat bezpieczeństwa publicznego, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz.U. nr 17, poz. 75), oznacza wszystkie jednostki organizacyjne resortu bezpieczeństwa publicznego, które z formalnoprawnego punktu widzenia były określane jako służby bezpieczeństwa
1. Duchownym w rozumieniu art. 47 art. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczpospolitej Polskiej (j.t. Dz.U. z 1992 r., nr 4, poz. 16) jest osoba należąca do Kościoła katolickiego lub innego Kościoła albo związku wyznaniowego, która wyróżnia się spośród ogółu wyznawców danej religii tym, że powołana została do stałego organizowania i sprawowania kultu religijnego.
Zwolnienie żołnierza zawodowego ze służby następuje na podstawie decyzji administracyjnej, podlegającej zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
W razie śmierci osoby, wobec której stwierdzono nieważność orzeczenia, jej uprawnienie określone w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149) przechodzi na małżonka tylko wtedy, kiedy małżeństwo trwało w chwili śmierci uprawnionego.
