Wyrok NSA z dnia 15 października 1992 r., sygn. SA/Ka 766/92

Powszechne stosowanie w sprawach wojskowych podporządkowanych Kodeksowi postępowania administracyjnego zasady informowania stron o przysługujących im uprawnieniach stanowi nie tylko wypełnienie nakazu art. 9 Kpa, ale jest zarazem gwarancją równego traktowania wszystkich poborowych, a tym samym urzeczywistnia zasadę równych praw i jednakowej ochrony prawnej /art. 67 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i art. 26 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych - ratyfikowanego przez Polskę 3 marca 1977 r. - Dz.U. 1977 nr 38 poz. 168/.

Właściwe zastosowanie art. 9 Kpa wymaga należytego i wyczerpującego wykonania tego nakazu ustawowego.

Skoro wniosek o skierowanie do służby zastępczej poborowy może złożyć "w dniu stawienia się przed rejonową komisją poborową albo najpóźniej w dniu doręczenia mu karty powołania (...)" - to należy go poinformować o treści art. 190 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16/ oraz o prawach i obowiązkach związanych ze służbą zastępczą /dział VI ustawy/ już na posiedzeniu rejonowej komisji poborowej, a najpóźniej w dniu doręczenia karty powołania utrwalając tę czynność w aktach w formie adnotacji /art. 72 Kpa/.

Umożliwi to poborowemu nadanie wniosku przed upływem tego dnia /to jest do godziny 24-tej/ w urzędzie telekomunikacyjnym /art. 57 par. 5 Kpa/.

W razie uchybienia końcowego terminu z art. 190 ust. 1 ustawy, spowodowanego niedopełnieniem obowiązku z art. 9 Kpa, można na wniosek poborowego przywrócić mu ten termin na zasadach określonych w art. 58 Kpa, o czym należy go poinformować, jeśli wyłoni się taka potrzeba.