1. Brak zgody właściciela innego domu /lokalu/ niż wymieniony w art. 58 ust. 6 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ na zamianę lokalu zajmowanego przez najemcę nie wpływa na decyzję organu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 tej ustawy, w sprawie zamiany lokali mieszkalnych. 2. Przy zamianie lokalu w trybie przepisów prawa lokalowego nie zachodzi opróżnienie
I. Spółka wodna (por. art. 108 i nast. prawa wodnego) nie jest spółką, do której odnosi się art. 2 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 24 maja 1989 r. o rozpoznawaniu przez sądy spraw gospodarczych (Dz.U. art. 33, poz. 175) oraz art. 4791 pkt 1 k.p.c. 2. Składki wnoszone przez członków spółki wodnej na jej rzecz rachowały także pod rządem ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo wodne (Dz.U. nr 38, poz
Przepisy ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./, przewidujące likwidację dróg, które nie zostały zaliczone do żadnej z kategorii dróg publicznych i nie są oznaczone jako drogi wewnętrzne /art. 11 ust. 1/ nie uprawniają organów administracji do orzekania w formie decyzji administracyjnej o likwidacji takich dróg.
Właściciel wyłączający samowolnie grunt leśny z produkcji jest obowiązany uiścić opłaty, o których mowa w art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./, wyliczone według cen drewna obowiązujących w dniu wyłączenia.
1. Jeżeli zmiany stanu wody na gruncie dokonała inna osoba niż właściciel gruntu, to brak jest podstaw do nałożenia na tę osobę obowiązku przywrócenia stanu poprzedniego w oparciu o przepisy ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./. W takim przypadku naprawienia szkody można dochodzić przed sądem powszechnym. 2. Określony w art. 50 ust. 2 prawa wodnego obowiązek
Art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ jest przepisem wyłącznie kompetencyjnym. Określa on jedynie organ właściwy do orzekania w przywrócenie stosunków wodnych na gruntach do stanu poprzedniego. Prawo wodne nie zawiera przepisów materialnoprawnych mogących być podstawą do orzekania przez organy przewidziane w tym przepisie.
Przepis art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/ nie określa terminu, w którym właściwy organ administracji państwowej winien ustalić obowiązek zdjęcia próchniczej warstwy gleby i dostarczenia jej na określone miejsce. Przepis ten nie stanowi zatem przeszkody do tego, by decyzja ta wydana została dopiero po orzeczeniu wyłączenia gruntów
Do pozwolenia na budowę, o której mówi rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 30 czerwca 1988 r. w sprawie zasad i trybu postępowania przy wydawaniu pozwoleń na dokonywanie przez osoby fizyczne nadbudowy lub rozbudowy obiektów budowlanych stanowiących własność Państwa albo przebudowy pomieszczeń mieszkalnych w takich obiektach /Dz.U. nr 27 poz. 193/ nie ma zastosowania
Wykonawca robót budowlanych nie jest posiadaczem terenu (placu) budowy przekazanego mu przez inwestora, w związku z czym nie przysługuje mu ochrona posesoryjna przewidziana w art. 344 § 1 k.c.
Przez zmianę użytkowania obiektu budowlanego w rozumieniu art. 44 i 45 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, wymagającą zgody właściwego organu administracji, należy rozumieć nie tylko przeznaczenie obiektu do innego rodzaju użytkowania, lecz także zintensyfikowanie dotychczasowego sposobu użytkowania obiektu, jeżeli spowoduje to skutki określone
Prowadzenie robót budowlanych w obrębie zabytku lub w bezpośrednim otoczeniu zabytku, gdy może to się przyczynić do jego zeszpecenia, wymaga uzyskania zezwolenia Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Takiej samej ochronie podlega obiekt nie wpisany do rejestru zabytków, jeżeli istnieją podstawy do takiego wpisu.
Płyty chodnikowe położone dla urządzenia miejsc postojowych dla samochodów stanowią obiekt budowlany w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./.
1. Sprzeczne z prawem są postanowienia uchwały rady gminy, w myśl których podstawę rozstrzygnięć w sprawach o ustalenie lokalizacji inwestycji miałyby stanowić nie ustalenia obowiązującego miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego, lecz rozwiązania przyjęte w materiałach do opracowywanego miejscowego planu szczegółowego. 2. Samodzielność samorządu terytorialnego w rozwiązywaniu lokalnych
Przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1989 r. w sprawie uznania składników majątkowych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zasad i stawek ich amortyzacji oraz zasad aktualizacji wyceny środków trwałych /Dz.U. nr 72 poz. 422/ oraz obwieszczenia Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego i Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 1989 r. w sprawie współczynników przeliczeniowych
Jeżeli organ administracyjny w trybie nadzoru na podstawie art. 158 par. 2 Kpa stwierdził, że decyzja w przedmiocie pozwolenia na budowę została podjęta z rażącym naruszeniem prawa ale z uwagi na okoliczności, o których mowa w art. 156 par. 2 Kpa, nie mógł stwierdzić jej nieważności, to nie ma przeszkód do wydania decyzji w trybie art. 40 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U
Obywatele, których prawna i faktyczna sytuacja wobec organów administracji jest zbliżona, mogą oczekiwać, iż zostaną wobec nich podjęte decyzje o podobnej, jeżeli nie tożsamej, treści. Organ administracji może na podstawie decyzji zróżnicować sytuację obywateli w zakresie pewnej określonej grupy stosunków tylko na podstawie konkretnie sformułowanych przesłanek, wynikających z niewątpliwie różnej sytuacji
1. Orzeczenie stwierdzające przejście na własność Skarbu Państwa z mocy samego prawa nieruchomości na podstawie art. 9 ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. o uregulowaniu stanu prawnego mienia pozostającego pod zarządem państwowym /Dz.U. nr 11 poz. 37 ze zm./ ma charakter decyzji administracyjnej deklaratoryjnej w rozumieniu art. 72 ust. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 marca
Grunty państwowe zajęte pod drogi publiczne nie podlegają przekazaniu dyrekcjom okręgowym dróg publicznych w zarząd na podstawie art. 4 i art. 87 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /t.j. Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/.
1. W przypadku wniesienia przez osobę bliską najemcy opuszczającego lokal podania o przydzielenie jej tego lokalu na podstawie art. 47 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./, organ właściwy do rozpatrzenia owego wniosku nie może zwlekać z wydaniem decyzji tylko z powodu braku odpowiedniego lokalu lub pomieszczenia zastępczego umożliwiającego przekwaterowanie
1. Decyzja organu odwoławczego, powołująca wprawdzie art. 138 par. 2 Kpa jako swoją podstawę prawną, ale uchylająca decyzję organu pierwszej instancji o wyborze kandydata na nabywcę nieruchomości rolnej i przekazująca sprawę organowi I instancji z zaleceniem zbycia nieruchomości w drodze przetargu, nie jest decyzją kasacyjną w rozumieniu tego przepisu kodeksu i podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu
Odczucie strony, że niesłusznie została obciążona jednorazową należnością i stałymi opłatami rocznymi /art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych - Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ nie jest zarzutem złego stosowania obowiązującego prawa, a stanowi krytyczną ocenę rozwiązania przyjętego przez ustawodawcę. Naczelny Sąd Administracyjny tylko stosuje prawo i nie ma usprawnień
