Wyrok NSA z dnia 16 listopada 1990 r., sygn. SA/Wr 523/90

1. Decyzja organu odwoławczego, powołująca wprawdzie art. 138 par. 2 Kpa jako swoją podstawę prawną, ale uchylająca decyzję organu pierwszej instancji o wyborze kandydata na nabywcę nieruchomości rolnej i przekazująca sprawę organowi I instancji z zaleceniem zbycia nieruchomości w drodze przetargu, nie jest decyzją kasacyjną w rozumieniu tego przepisu kodeksu i podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

2. Tylko prawomocna decyzja o odmowie ustalenia kandydatami na nabywców nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi wszystkich ubiegających się o to wnioskodawców otwiera możliwość zastosowania przez organ przetargowego trybu sprzedaży nieruchomości na zasadzie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o sprzedaży nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi oraz uporządkowaniu niektórych spraw związanych z przeprowadzeniem reformy rolnej i osadnictwa rolnego /Dz.U. 1989 nr 58 poz. 348/.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Marii K. na decyzję Głównego Geodety Wojewódzkiego w J. G. z dnia 27 marca 1990 r. w przedmiocie wyznaczenia kandydata na nabywcę gruntów Państwowego Funduszu Ziemi i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody J-skiego kwotę złotych sześć tysięcy tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.

UZASADNIENIE

Grunty rolne Państwowego Funduszu Ziemi o powierzchni 5,19 ha w granicach działki 117/1, położone we wsi S., zostały wykazane do sprzedaży w stosownym wykazie. Decyzją z dnia 12 czerwca 1989 r. Naczelnik Miasta i Gminy w P. postanowił wyznaczyć kandydatką na nabywcę owej nieruchomości Marię K., odmówił zaś uwzględnienia wniosku Renaty W.