Wyrok NSA z dnia 29 listopada 1990 r., sygn. I SA 955/90

Przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1989 r. w sprawie uznania składników majątkowych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zasad i stawek ich amortyzacji oraz zasad aktualizacji wyceny środków trwałych /Dz.U. nr 72 poz. 422/ oraz obwieszczenia Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego i Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 1989 r. w sprawie współczynników przeliczeniowych do aktualizacji wyceny wartości środków trwałych na dzień 1 stycznia 1990 r. /M.P. nr 44 poz. 363/ nie mają wpływu na ustalenie ceny sprzedaży domu i innych budynków oraz lokali i urządzeń w rozumieniu art. 45 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/.

uchyla zaskarżoną decyzję w przedmiocie sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z oddaniem w użytkowanie wieczyste części gruntu.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 stycznia 1990 r. nr G.III-8225-2a/288/89 Kierownik Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miejskiego w T. orzekł o sprzedaży na rzecz Zofii i Bogumiła małż. G. lokalu mieszkalnego nr 6 w domu nr 77 przy ul. M. w T. wraz z oddaniem w użytkowanie wieczyste części gruntu. Decyzją z dnia 4 czerwca 1990 r. nr GGV.8224-52/90 Dyrektor Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w T., działając z upoważnienia Wojewody w T. stwierdził z urzędu nieważność powyższej decyzji uznając, że została ona wydana z rażącym naruszeniem prawa, bowiem opiera się na opinii szacunkowej z dnia 15 grudnia 1989 r. i nie uwzględnia obowiązujących od dnia 1 stycznia 1990 r. przepisów o przeszacowaniu majątku narodowego. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa po rozpatrzeniu odwołania Bogumiła G. utrzymał w mocy decyzję z dnia 4 czerwca 1990 r. nr GG.V.8224-52/90. W uzasadnieniu decyzji podał, że zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 roku o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74 ze zm./ cena nabycia lokalu powinna być ustalona w wysokości aktualnej w dacie wydania decyzji o sprzedaży. Przepis ten nie pozwala zatem na ustalanie w decyzji cen w innej wysokości, np. na dzień sporządzenia szacunku biegłego lub złożenia wniosku. W niniejszej sprawie elaborat szacunkowy został sporządzony przez biegłego w grudniu 1989 r. i uwzględniał ceny obowiązujące w roku ubiegłym. Natomiast terenowy organ administracji państwowej stopnia podstawowego wydał decyzję o sprzedaży wbrew cytowanemu przepisowi art. 45 ust. 1 ustawy, nie dokonując aktualizacji tego szacunku. Tymczasem z dniem 1 stycznia 1990 r. weszły w życie przepisy: