Podstawę prawną decyzji organu procesowego o zarządzeniu przeprowadzenia - w stosunku do oskarżonego - wywiadu środowiskowego przez kuratora sądowego stanowi w każdym wypadku przepis art. 214 § 1 k.p.k., uzupełniony ewentualnie o § 2, w razie wystąpienia okoliczności wskazanych w tym ostatnim przepisie. W każdym zatem wypadku przeprowadzenia przez kuratora sądowego wywiadu środowiskowego na podstawie
Organizacja społeczna musi mieć ustawową podstawę do samodzielnego działania i musi być zarejestrowana w odpowiednim rejestrze urzędowym. Zatem, prawa strony przez sądem administracyjnym ma organizacja społeczna wpisana do takiego rejestru.
Uchwały zebrania wiejskiego nie mogą być przedmiotem skargi do sądu administracyjnego.
W obowiązującym systemie zaskarżania decyzji administracyjnych do sądu administracyjnego, zaskarżeniu podlegają decyzje ostateczne. Upływ czasu pomiędzy podjęciem ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, a wyrokiem sądu administracyjnego, lub chociażby wydaniem postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji, które nie jest przecież regułą, powodować może, że praktycznie w każdej sprawie
1. Do właściwości rzeczowej sądu ochrony konkurencji i konsumentów nie należy rozpoznawanie skarg na bezczynność tych organów administracji publicznej, od decyzji których przysługuje odwołanie do tegoż sądu. Skargi na bezczynność, w tym na bezczynność Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki /Prezesa URE/, należą bowiem do właściwości sądu administracyjnego. 2. Względy wykładni funkcjonalnej art. 8 ust.
Według art. 6 par. 1a ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /t.j. Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968 ze zm./ na bezczynność wierzyciela w podjęciu czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych, podmiotowi, którego interes prawny lub faktyczny został naruszony w wyniku nie wykonania obowiązku służy skarga do organu wyższego stopnia. Na postanowienie organu
Przepis art. 403 par. 2 Kpc stanowi materialnoprawną przesłankę żądania wznowienia postępowania w przypadku wykrycia nowych dowodów, możliwych do wykorzystania w postępowaniu sądowym, których przeprowadzenie mogłoby wpłynąć na treść rozstrzygnięcia. Natomiast z przepisu art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ wynika, że Sąd orzeka
Art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ wyłącza możliwość wniesienia skargi do sądu administracyjnego, jeżeli właściwy organ administracyjny wszczął postępowanie w celu zmiany, uchylenia lub stwierdzenia nieważności decyzji albo wznowił postępowanie. Mimo że przepis ten expressis verbis formułuje zasadę wyłączenia dwutorowości postępowania
Odmówić wyjaśnienia przedstawionych wątpliwości prawnych.
Nie można rozpoznać zażalenia na postanowienie o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia przed rozpoznaniem zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego, jako wywołujących dalej idące skutki prawne.
Wniosek o wznowienie postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym oparty na przesłance braku możności działania, zgłoszony w sprawie zakończonej postanowieniem wydanym na posiedzeniu niejawnym podlega odrzuceniu jako nieopierający się na ustawowej podstawie wznowienia w rozumieniu art. 410 par. 1 w związku z art. 401 pkt 2 Kpc i art. 58 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym
Sąd nie podzielił poglądu pełnomocnika Rady Nadzorczej dotyczącego obowiązku wyczerpania uregulowanego w art. 34 ust. 3 ustawy z 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ trybu wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego stanowiskiem, ze względu na brzmienie art. 11 ust. 3 zdanie pierwsze w
Instytucja wyłączenia sędziego z udziału w rozpoznawaniu sprawy nie została uregulowana w ustawie z dnia 11 maja 1995r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. W postępowaniu przed Naczelnym Sądzie Administracyjnym przepisy regulujące tą kwestie /art. 48 i art. 49 Kpc/ znajdują zastosowanie na podstawie odesłania z art. 59 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym.
Koszty sądowe stanowią dochody budżetu Państwa, zwolnienie, więc od tego obowiązku oznacza w rzeczywistości swoistą formę kredytowania podmiotów zobowiązanych do uiszczenia tych kosztów i niedopuszczalna jest sytuacja, gdy podmioty te wykonują inne ciążące na nich zobowiązania, a żądają by koszty sądowe pokrywał im Skarb Państwa. W stosunku do postępowań będących następstwem działalności gospodarczej
Ocena prawna, w rozumieniu art. 30 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ ma pozostawać w związku z zakresem kontroli przeprowadzonej przez sąd administracyjny, a wobec tego wiążąca może być tylko ta, której logiczną konsekwencją było uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania lub uznania prawnego zarzutu
Zawarte w art. 40 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ określenie akty i czynności należy wiązać wyłącznie z formą działania administracji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1-4 tej ustawy, i tym samym nie obejmuje aktów wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 5-7. Zatem art. 40 ust. 1 ustawy o NSA nie stanowi podstawy do wstrzymania
Wniosek strony zawarty w uzasadnieniu skargi na bezczynność organu o wyciągnięcie wobec organu konsekwencji z art. 31 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ w ogóle nie odnosi się do trybu orzekania w sprawach o bezczynność.
1. Z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej /Dz.U. nr 112 poz. 1198/ podmioty, do których przed wejściem tej ustawy w życie zwrócono się o udostępnienie informacji publicznej i które sprawy tej nie załatwiły ostatecznym rozstrzygnięciem, mają obowiązek udostępnienia w terminie 14 dni informacji publicznej albo wydania w tym terminie decyzji o odmowie
Skarga na bezczynność organu polegającą na niezałatwieniu żądania wydania z akt odpisu dokumentu jest dopuszczalna, gdyż sprawa ta może być załatwiona poprzez wydanie postanowienia w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo dokonanie czynności zakresu administracji publicznej dotyczącej uznania uprawnienia /do otrzymania z akt odpisu dokumentu/ wynikającego z przepisu prawa /art
