Wyrok NSA z dnia 5 listopada 2003 r., sygn. II SA/Gd 1030/00

W obowiązującym systemie zaskarżania decyzji administracyjnych do sądu administracyjnego, zaskarżeniu podlegają decyzje ostateczne. Upływ czasu pomiędzy podjęciem ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, a wyrokiem sądu administracyjnego, lub chociażby wydaniem postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji, które nie jest przecież regułą, powodować może, że praktycznie w każdej sprawie dotyczącej pozwolenia na budowę przed ewentualnym uchyleniem decyzji przez sąd administracyjny inwestor rozpocznie budowę.

Przyjęcie w takiej sytuacji, że na skutek rozpoczęcia i kontynuowania budowy sprawa o pozwolenie na budowę staje się bezprzedmiotowa stawia pod znakiem zapytania sens orzekania przez sąd administracyjny w sprawie pozwolenia na budowę. Uwzględniając skargę sąd administracyjny wskazuje w jaki sposób organ administracyjny naruszył prawo. Ocena prawna wyrażona przez sąd administracyjny w jego orzeczeniu wiąże w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie było przedmiotem zaskarżenia /art. 30 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. Pozwolenie na budowę wydaje organ administracji architektoniczno-budowlanej.

Zatem inny organ, np. organ nadzoru budowlanego, jako organ, który nie wydał decyzji o pozwoleniu na budowę uchylonej przez sąd administracyjny, nie będzie związany oceną prawną wyrażoną w uzasadnieniu wyroku. To zaś stawia pod znakiem zapytania sens kontroli decyzji o pozwoleniu na budowę dokonywanej przez sąd administracyjny.

Zdaniem Sądu z uwagi na to, że w sprawie orzekał sąd administracyjny, który skontrolował decyzję o pozwoleniu na budowę, i wyraził w uzasadnieniu wyroku wiążącą organ administracji architektoniczno-budowlanej ocenę prawną, postępowanie w sprawie pozwolenia na budowę musi być kontynuowane bez względu na to, czy inwestor rozpoczął roboty budowlane i na jakim są one etapie.