Okoliczność, że czynność rozporządzająca (zapłata) zostaje dokonana w celu wykonania zaciągniętego zobowiązania, nie przesądza o jej odpłatności. Decydujące jest to, czy odpłatny (ekwiwalentny) charakter miało zaciągnięcie zobowiązania do tego rozporządzenia.
Art. 127 ust. 1 u.g.n. znajduje zastosowanie w odniesieniu do czynności nieodpłatnych, a dla oceny, czy czynność prawna podlega omawianemu przepisowi, kluczowe jest to, czy ekwiwalentem przysporzenia uzyskanego wskutek jej dokonania jest świadczenie, które beneficjent przysporzenia spełnił albo przyrzekł spełnić na rzecz samego upadłego albo innej osoby.
Zindywidualizowana suma pieniężna będąca świadczeniem wzajemnym (zapłatą) za sprzedaż rzeczy niebędącej własnością sprzedającego (rzeczy cudzej), aby mogła być uznana za świadczenie otrzymane w zamian za zbycie przez upadłego mienia, które podlega wyłączeniu, nie musi znajdować się na samodzielnym rachunku bankowym. Nie ma przy tym decydującego znaczenia okoliczność, że pieniądze na wspólnym rachunku
Z art. 373 ust. 1 pkt 1 u.p.u.n. wynika, że jedną z przesłanek zastosowania tego przepisu jest ustalenie, że niezłożenie przez zobowiązanego wniosku o ogłoszenie upadłości w ustawowym terminie nastąpiło z jego winy. Nnie ulega wątpliwości, iż przytoczony przepis nie przewiduje domniemania winy zobowiązanego. Wnioskodawca, który żąda orzeczenia zakazu prowadzenia działalności gospodarczej na podstawie
Przewidziany w art. 39812 k.p.c. zakaz zawieszania postępowania kasacyjnego, poza ściśle wskazanymi wyjątkami wymaga, aby wyjątki te traktować ściśle i interpretować ich zakres, mając na uwadze specyfikę postępowania kasacyjnego, co wyłącza możliwość stosowania art. 145 p.u.n. za pośrednictwem art. 39812 k.p.c.
Brak wyczerpania trybu przewidzianego w art. 145 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe (j.t. Dz. U. z 2015 r. poz. 233) uniemożliwia podjęcie i kontynuowanie postępowania sądowego przeciwko syndykowi, którego przedmiotem jest dochodzenie wierzytelności ze stosunku pracy wchodzącej do masy upadłości. Ogłoszenie upadłości pracodawcy nie powoduje zawieszenia toczących się przeciwko
Umowa kaucji zabezpieczająca prawidłowe wykonanie obowiązków wynikających z umowy o roboty budowlane oraz rękojmi lub gwarancji towarzyszącej takiej umowie, powinna być traktowana jako umowa odrębna względem umowy o roboty budowlane i pozbawiona wzajemnego charakteru, a tym samym pozostająca poza zakresem zastosowania art. 98 p.u.n.
Jeżeli notariusz przyjął przedmiot depozytu z zastrzeżeniem jego wydania - ewentualnie przy zachowaniu określonych warunków - wskazanej osobie trzeciej, wtedy nie wchodzi w rachubę odwołanie tego zastrzeżenia ani przez notariusza, ani przez deponenta, jeśli osoba ta oświadczyła notariuszowi lub deponentowi, że chce skorzystać z tego zastrzeżenia (art. 393 § 2 k.c.). Warunek ten jest spełniony, gdy
Pojęcie "czynności pod tytułem darmym" użyte w art. 54 § 1 pr. upadł. winno być rozumiane szeroko; nie może być utożsamiane jedynie z umową darowizny, umową nieodpłatną czy umową jednostronnie zobowiązującą, lecz obejmuje wszelkie zdarzenia, które prowadziły do przysporzenia majątkowego po stronie upadłego powodując, że analizowana czynność miała dla niego charakter obiektywnie ekwiwalentny.
W razie ogłoszenia upadłości banku będącego zastawnikiem, uczestnikiem postępowania o wpis zmiany zastawnika w rejestrze zastawów w związku z przelewem wierzytelności zabezpieczonej tym zastawem jest syndyk masy upadłości zastawnika, choćby przelew był dokonany przed ogłoszeniem upadłości.
W art. 76 ust. 5 u.k.w.h. należy również upatrywać argumentu przemawiającego za rozstrzyganiem wszelkich wątpliwości co do zakresu ochrony klientów deweloperów na gruncie wcześniejszego stanu prawnego, na ich korzyść. Dodać należy, że jeżeli ustawodawca zaniedbał udzielania takiej ochrony klientom dewelopera wcześniej, dokonanie wykładni przepisów, która uniemożliwiłaby przerzucenie ryzyka prowadzenia
Art. 134 ust. 1 p.u.n. dotyczy czynności prawnej upadłego dokonanej z osobą trzecią. To na tej osobie ciąży obowiązek przekazania przedmiotu czynności do masy, a syndykowi przysługuje roszczenie o wydanie właśnie przeciwko osobie trzeciej. Obowiązek osoby trzeciej nie może być przy tym traktowany jako ustawowe zobowiązanie do przeniesienia własności. Ratio legis tego przepisu sprowadza się do ułatwienia
Przepisy odnoszące się do przerwy biegu przedawnienia (art. 123-124 k.c.) nie mogą być stosowane w drodze analogii do terminów zawitych przewidzianych w art. 534 k.c. i art. 132 ust. 3 zd. pierwsze p.u.n.
Wierzyciel upadłego może stać się uczestnikiem postępowania upadłościowego, ale wymaga to, w celu ustalenia przysługującej mu wierzytelności, zgłoszenie jej sędziemu komisarzowi w terminie oznaczonym w postanowieniu o ogłoszeniu upadłości (art. 236 p.u.i.n.) Potrącenie, prowadzi do umorzenia wierzytelności należnej masie upadłości jest, więc niewątpliwie sposobem zaspokojenia się z masy. Także zapewne
Do przyjęcia odpowiedzialności z art. 102 Pr. upadł. niezbędne jest spełnienie trzech przesłanek: powstania szkody, winy syndyka polegającej na niesumiennym pełnieniu obowiązków i normalnego związku przyczynowego między szkodą a niesumiennym pełnieniem obowiązków przez syndyka.
1. Wg art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej odpowiedzialność z art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej obejmuje jedynie te zaległości, których termin płatności upływał w czasie pełnienia obowiązków członka zarządu. Jeżeli więc w stanie niewypłacalności osoby prawnej, funkcję obejmują kolejni członkowie zarządu, to nie będą odpowiadali za zaległości składkowe za okresy poprzedzające objęcie funkcji. Osoby takie
Celem art. 134 p.u.n. jest uzupełnienie masy upadłości o te rzeczy lub prawa, które z niej wyszły w wyniku bezskutecznej czynności prawnej i powinny do niej powrócić w celu umożliwienia równomiernego zaspokojenia z nich wierzycieli na zasadach określonych w p.u.n. Jeżeli zatem jeden z wierzycieli został zaspokojony w wyniku czynności prawnej bezskutecznej wobec masy upadłości, powinien zwrócić do masy
Sankcja bezskuteczności czynności prawnej, o której mowa w art. 127 ust. 1 p.u. może odnosić się również do czynności prawnej polegającej na wykonaniu przez upadłego zobowiązania wynikającego z umowy o świadczenie na rzecz osoby trzeciej.
Na podstawie art. 98 ust. 1 ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r. (jedn. tekst: Dz.U. z 2015 r., poz. 233), syndyk masy upadłości dzierżawcy może - ze skutkiem od dnia ogłoszenia upadłości - odstąpić od umowy dzierżawy rzeczy ruchomej zawartej przed dniem ogłoszenia upadłości, gdy przedmiot umowy został wydany upadłemu do korzystania przed ogłoszeniem
Brak kwalifikacji czynności prawnej upadłego jako bezskutecznej z mocy prawa lub uznanej za bezskuteczną wobec masy upadłości, skutkuje brakiem obowiązku wpłaty do masy upadłości równowartości w pieniądzu tego, co wskutek tej czynności ubyło z majątku upadłego lub do niego nie weszło. Brak podstaw do kwalifikacji czynności prawnej jako bezskutecznej w stosunku do masy upadłości w rozumieniu art. 127
Przepis art. 313 ust. 1 i 2 p.u. nie może być także wykładany w taki sposób, który prowadziłby do nieuzasadnionej odmowy jego zastosowania, a w konsekwencji do obciążenia hipoteką nabywcy nieruchomości w wyniku sprzedaży dokonanej w postępowaniu upadłościowym, za którą to nieruchomość nabywca zapłacił już wcześniej kwotę odpowiadającą pełnej cenie kupna. Poprawna wykładnia tej normy prawnej nie może
Z uwagi na uregulowanie ujęte w art. 134 p.u.n., stosowanie art. 532 k.c. w postępowaniu upadłościowym, sprowadza się w istocie do wyjaśnienia, że po przekazaniu do masy tego, co z niej ubyło, wierzyciele mogą dochodzić z tych przedmiotów zaspokojenia. Skutek bezskuteczności względnej czynności rozporządzającej upadłego jest ściśle egzekucyjny, gdyż umożliwia prowadzenie egzekucji z danej rzeczy jako
