Rozpoznając sprawę na skutek odwołania od decyzji Prezesa UOKiK Sąd w postępowaniu dowodowym stosuje zasady właściwe dla postępowania cywilnego, a nie administracyjnego - art. 78 ust. 2 ustawy o ochronie konkurencji. Oznacza to, że w prowadzonym postępowaniu Sądu nie obowiązuje zasada prawdy obiektywnej, a ciężar dowodu spoczywa na stronie prezentującej określone stanowisko. W złożonym odwołaniu powód
Dla oceny, czy ZAiKS jest przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy okik w grę wchodzą jedynie rozważania odnoszące się do przedsiębiorczości w rozumieniu ustawy - Prawo działalności gospodarczej. Niezarobkowy cel działalności powodowego Stowarzyszenia, jak również innych polskich OZZ nie przesądza o braku ich antymonopolowej podmiotowości.
1. Notariusz spełnia wszystkie warunki przewidziane w art. 4 ust. 1 lit. b ustawy antymonopolowej, aby przypisać mu status przedsiębiorcy, na użytek postępowania przewidzianego w tej ustawie. Wykładnia systemowa całego przepisu prowadzi do wniosku, że chodzi tu nie tylko o krąg przedsiębiorców zdefiniowany w ustawie z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (obecnie ustawa z dnia
Fakt użycia w analizowanych aktach sformułowań typu 'optymalny', 'wzorzec wskaźnikowy', 'propozycja cenników', jak też brak w ich treści zwrotów tak jednoznacznych, jak: 'wprowadza się cennik usług', 'ustala się minimalne ceny usług' itp. wcale nie przesądza o braku ingerencji ze strony Izby w ceny usług weterynaryjnych. Jak słusznie podkreślił w decyzji Prezes UOKiK, ceny z Uchwały 6/94 i obu 'Propozycji
W sprawie z odwołania od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów zakres postępowania dowodowego zależy od aktywności stron stosownie do przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.
Zachowanie operatora telekomunikacyjnego polegające na blokowaniu wejścia na rynek niezależnych dostawców usług „wdzwanianego dostępu do internetu” może być oceniane na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (jednolity tekst: Dz.U. z 2003 r. Nr 86, poz. 804 ze zm.), a nie wyłącznie na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne
Klientem, w rozumieniu art. 24 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. Nr 47, poz. 211 ze zm.), jest zarówno kontrahent sprawcy kopiowania produktu, będący też przedsiębiorcą, jak i konsument. Bez znaczenia dla bytu przestępstwa określonego w tym przepisie pozostaje, czy narażenie na niebezpieczeństwo wprowadzenia klientów w błąd wiąże się ze skopiowanym produktem
Zakaz stosowania praktyki ograniczającej konkurencję, o którym mowa w art. 8 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, dotyczy wyłącznie sytuacji, gdy przedsiębiorca posiada pozycję dominującą na rynku właściwym. Utrata pozycji dominującej na rynku powoduje, że zakaz orzeczony na podstawie art. 9 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów przestaje wiązać. W konsekwencji, ustaje w związku z tym
Art. 59 ust. 2 reguluje w sposób samodzielny szczególne sytuacje związane ze zmianą postanowień regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych stanowiąc, że dostawca powiadamia abonenta o każdej zmianie w regulaminie z wyprzedzeniem co najmniej jednego okresu rozliczeniowego przed wprowadzeniem tych zmian w życie, a także informuje abonenta o prawie wypowiedzenia umowy w przypadku braku akceptacji
Postępowanie przed sądem antymonopolowym było i jest postępowaniem pierwszoinstancyjnym. Skoro odwołanie wszczęło dopiero kontradyktoryjne postępowanie cywilne, gdyż poprzedzające je postępowanie administracyjne warunkowało jedynie dopuszczalność drogi sądowej, to niewątpliwie Sąd Okręgowy powinien osądzić sprawę od początku. Charakter postępowania administracyjnego wyklucza możliwość oparcia orzeczenia
Praktyki monopolistyczne, których istotą jest nadużywanie siły rynkowej, ujawniają się na rynku. Niezbędną zatem przesłanką dla pojęcia nadużycia przez przedsiębiorcę pozycji dominującej, jest posiadanie przez takiego przedsiębiorcę pozycji dominującej w rozumieniu art. 4 pkt 9 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów. Stosownie do tego przepisu chodzi tu o pozycję przedsiębiorcy, która umożliwia
Rynek właściwy dla usług z zakresu komunikacji osobowej może dotyczyć określonej linii autobusowej (art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów, jednolity tekst: Dz.U. z 2003 r. Nr 86, poz. 804 ze zm.).
Przy wyznaczaniu rynku produktowego należy stosować wąskie kryteria podziału, gdyż w przeciwnym wypadku mogą zaistnieć trudności w ustaleniu przedsiębiorców o pozycji dominującej i w takiej sytuacji przepisy ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów chroniące konkurencję przez zakazywanie określonych działań przedsiębiorcom i nakładanie na nich kar pieniężnych nie spełnią swojego celu ze szkodą dla
1. Ustawodawca zakazując porozumień ograniczających konkurencję (art. 5 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów) definiuje pojęcie porozumienia w sposób przykładowy w art. 4 pkt 4 lit. b wskazując, że mogą to być uzgodnienia dokonywane w jakiejkolwiek formie przez dwóch lub więcej przedsiębiorców lub ich związki. Oznacza to, że definicja przyjęta przez ustawodawcę odbiega od cywilistycznego rozumienia
Dostęp do łączności telefonicznej przez abonentów stanowi obecnie podstawowe dobro cywilizacyjne. Możliwość swobodnego korzystania ze wszelkich usług telefonicznych na zasadach rynkowych (wolnej konkurencji), należy jednoznacznie zdefiniować jako interes publiczny w rozumienie art. 1 ust. 1 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów. Skoro Prezesowi UOKiK przysługuje prawo do wszczęcia postępowania
1. W przypadku postawienia przedsiębiorcom zarzutu zawarcia niedozwolonego (zabronionego przez prawo) porozumienia dotyczącego uzgodnienia cen jako elementu najsilniej oddziałującego na relacje konkurencyjne między przedsiębiorcami, a zarazem wpływającego na wybór ofert przez odbiorców (noszącego nazwę kartelu cenowego), które uznawane jest za jedno z najcięższych naruszeń zakazu praktyk ograniczających
stosowanie postanowień wzorców umów o treści tożsamej z treścią postanowień uznanych za niedozwolone prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie - Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów i wpisanych do rejestru, o którym mowa w art. 47945 § 2 k.p.c. może być uznane w stosunku do innego przedsiębiorcy za praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów (art. 23a ust. 2 ustawy z dnia 15 grudnia
Uzależnienie przez licencjodawcę zawarcia umowy fonograficznej od ponoszenia przez licencjobiorcę kosztu wytwarzania hologramu, bądź zastrzeżenie możliwości rozwiązania tej umowy w razie nieponiesienia tych kosztów, stanowi naruszenie zakazu wynikającego z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (jednolity tekst: Dz.U. z 2003 r. Nr 86, poz. 804 ze zm.) i
Dla sprawdzenia czy [usunięto reklamę ze strony internetowej Spółdzielni] musiałby zostać przeprowadzony eksperyment procesowy, zaś ocena jego wyników musiałaby zostać dokonana przez osobę posiadającą wiedzę specjalną w tej dziedzinie, tj. przez biegłego, który wypowiedziałby się w kilku zasadniczych kwestiach: czy druga wersja pliku odpowiedzialnego za wyświetlanie witryny internetowej powodowej Spółdzielni
Miasto Katowice nie udzielając lokatorom mieszkaniowych zasobów komunalnych tego Miasta, po przeprowadzeniu remontów elewacji, pokryć dachowych i kominów zgody na powtórny montaż indywidualnych anten telewizyjnych, naruszyło art. 684 Kc, co jest działaniem bezprawnym i naruszającym art. 23a ust. 1 ustawy antymonopolowej.
W ocenie Sądu, już samo dokonanie uzgodnienia o powstrzymaniu się stron od konkurowania między sobą ma skutek ograniczający konkurencję, niedopuszczalny w świetle przepisu art. 5 ustawy. Wskazać należy, że pozwany w zaskarżonej decyzji trafnie stwierdził, iż nie ma przy tym znaczenia brak woli stron osiągnięcia skutku w postaci ograniczenia konkurencji na danym rynku, a także fakt, że umowa nie podlega
Faktyczna wysokość kary musi być, w pierwszym rzędzie, odzwierciedleniem winy, z jaką związane jest naruszenie zakazu. Ponadto, kara powinna odzwierciedlać stopień naruszenia interesu publicznego. Wynika to z treści art. 1 ust. 1 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów, który zawiera ogólną dyrektywę stosowania ustawy w interesie publicznym. Nie pozostawia to wątpliwości, że interes publiczny stanowi
Z treści art. 1 ust. 1 ustawy wynika, że podstawowym jej celem jest ochrona konkurencji na rynku oraz ochrona interesów przedsiębiorców i konsumentów. W niniejszej sprawie poprzez działania PGNiG S.A. zwlekanie z wydaniem warunków przyłączenia do sieci gazowej naruszone zostały interesy Gminy Miejskiej w Wysokiem Mazowieckiem, tj. interesy jej mieszkańców, czyli podmiotu zbiorowego, a zatem szerokiego
Operator publicznej sieci telekomunikacyjnej, obowiązany jest udzielić dostępu telekomunikacyjnego innym przedsiębiorcom telekomunikacyjnym. Obowiązek ten dotyczy wszystkich przedsiębiorców telekomunikacyjnych zdefiniowanych w art. 2 pkt 27 ustawy - Prawo telekomunikacyjne, a więc także dostawców wszelkiego rodzaju usług związanych z usługą telekomunikacyjną (m.in. audiotekstowych). Relacja istniejąca
