Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 4 lipca 2017 r. (Kącki przeciwko Polsce), sygn. 10947/11

Zgodnie z art. 10 ust. 2 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności istnieje niewielka możliwość nakładania ograniczeń na wypowiedzi polityczne lub debaty dotyczące kwestii będących przedmiotem interesu publicznego. W państwie rządzonym zgodnie z zasadami prawa należy uwzględnić szczególną rolę prasy. Mimo, że prasa nie może przekraczać ustalonych granic, inter alia w celu "ochrony dobrego imienia ... innych osób", to jednak spoczywa na niej obowiązek przekazywania informacji i idei w sprawach dotyczących interesu publicznego. Nie tylko prasa ma za zadanie przekazywanie takich informacji i idei: opinia publiczna ma również prawo do ich otrzymywania. W przeciwnym razie prasa nie byłaby w stanie odgrywać swojej podstawowej roli "stróża publicznego".

Teza od Redakcji

W sprawie Kącki przeciwko Polsce,

Europejski Trybunał Praw Człowieka (Sekcja Czwarta), zasiadając jako Izba w składzie:

Vincent A. De Gaetano, Przewodniczący,

András Sajó,

Nona Tsotsoria,

Krzysztof Wojtyczek,

Egidijus Kuris,

Iulia Motoc,

Gabriele Kucsko-Stadlmayer, sędziowie,

oraz Marialena Tsirli, Kanclerz Sekcji,

Obradując na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 stycznia 2016 roku oraz 16 maja 2017 roku,

Wydaje następujący wyrok, który został przyjęty w tym dniu:

POSTĘPOWANIE

1. Sprawa wywodzi się ze skargi (nr 10947/11) przeciwko Rzeczpospolitej Polskiej wniesionej do Trybunału zgodnie z art. 34 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności ("Konwencja") przez obywatela polskiego, Pana Marcina Kąckiego ("skarżący"), w dniu 5 lutego 2011 roku.

2. Skarżący reprezentowany był przez Panią B. Czechowicz, prawnika praktykującego w Warszawie. Rząd polski ("rząd") był reprezentowany przez swojego pełnomocnika, Panią J. Chrzanowską z Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczpospolitej Polskiej.

3. Skarżący zarzucił, że uznanie go za winnego zniesławienia polityka stanowiło ingerencję w jego prawo do wolności wyrażania opinii naruszającą art. 10 Konwencji.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00