Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 21 czerwca 2011 r. (Kania i Kittel przeciwko Polsce), sygn. 35105/04

Granice dopuszczalnej krytyki są szersze w stosunku do polityków niż wobec osób prywatnych. Dziennikarze oraz opinia publiczna uważnie obserwują wypowiedzi oraz czyny polityka, który poddaje się ocenie nieuchronnie i świadomie. Osoby publiczne powinny zatem wykazać się większą dozą tolerancji. Nie wynika z tego jednak, że politycy nie powinni mieć możliwości obrony, gdy uważają, że publikacje na ich temat są kłamliwe i mogłyby wprowadzić w błąd opinię publiczną. Należy zachować zasadę słusznej równowagi między uprzywilejowaną pozycją dziennikarzy, którzy korzystają z wolności wyrażania opinii, a prawem polityków do ochrony ich dobrego imienia.

Teza od Redakcji

W sprawie Kania i Kittel przeciwko Polsce,

Europejski Trybunał Praw Człowieka (Sekcja Czwarta), zasiadając jako Izba w składzie:

Nicolas Bratza, Przewodniczący,

Lech Garlicki,

Ljiljana Mijović,

Sverre Erik Jebens,

Päivi Hirvelä,

Ledi Bianku,

Zdravka Kalaydjieva, sędziowie,

oraz Lawrence Early, Kanclerz Sekcji,

Obradując na posiedzeniu niejawnym w dniu 31 maja 2011 roku,

Wydaje następujący wyrok, który został przyjęty w tym dniu:

POSTĘPOWANIE

1. Sprawa wywodzi się ze skargi (nr 35105/04) wniesionej do Trybunału w dniu 20 sierpnia 2004 roku przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie Artykułu 34 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności ("Konwencja") przez obywateli Polski, Panią Dorotę Kanię i Pana Bertolda Kittela ("skarżący").

2. Skarżący byli reprezentowani przez Pana G. Rybickiego, adwokata prowadzącego praktykę w Warszawie. Rząd polski ("Rząd") był reprezentowany przez pełnomocnika, Pana J. Wołąsiewicza z Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

3. Skarżący zarzucili naruszenie prawa do wolności wyrażania opinii w rozumieniu Artykułu 10 Konwencji w związku z toczącym się przeciwko nim postępowaniem, które zostało wszczęte na mocy odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego regulujących ochronę dóbr osobistych.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00